Ν. Λυγερός
Αυτά είχε πει η Κυρία στον Δάσκαλο και στον μαθητή. Δίχως να προσθέσει τίποτα άλλο. Είχε δει κάτι από το παράθυρο και διέκοψε αμέσως τη συζήτηση που είχε αρχίσει με τον πιο παράξενο τρόπο, αφού είχε έρθει πάνω τους την ώρα που έβγαζαν τη σκακιέρα. Ο μαθητής είχε τρομάξει, αλλά βλέποντας ότι ο Δάσκαλος συνέχισε να της μιλά με το ίδιο ύφος, ηρέμησε. Έκανε ότι συνέχιζε να τοποθετεί τα κομμάτια και τα πιόνια πάνω στη σκακιέρα την ώρα που είχαν αυτόν τον παράξενο διάλογο με το Δάσκαλό του. Προσποιήθηκε ότι δεν παρακολουθούσε αλλά όταν έβαλε τη λευκή βασίλισσα η Κυρία του έπιασε το χέρι. Ήταν το σύνθημα. Θέλησε να της μιλήσει, αλλά δεν διέκοψε την ροή της. Και λίγο πριν σταματήσει απότομα την πρότασή της, είδε από το παράθυρο κάποιον να φωτογραφίζει το βαγόνι τους. Αμέσως μετά εξαφανίστηκε η Κυρία.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14885&l=gr
Ο ελεγκτής του Χρόνου
Ν. Λυγερός
Εκείνη τη στιγμή ακριβώς μπήκε στο βαγόνι ο ελεγκτής του τραίνου.
- Το εισιτήριό σας, παρακαλώ... Ευχαριστώ... Ορίστε...
- Το δικό σας, παρακαλώ.
Όταν πήρε το εισιτήριο της Μικρασιάτισσας, δεν μπόρεσε να κρατηθεί.
- Χιονού;
- Ναι, εγώ είμαι.
- Έχετε το όνομα της γιαγιάς μου.
- Και μένα είναι της γιαγιάς μου...
- Αν ξέρετε πόσο χαίρομαι που το ακούω.
- Μπορώ να το φανταστώ.
- Ξέχασα να σας το επιστρέψω.
- Πώς είδατε το όνομά μου;
- Είναι γραμμένο με μολύβι.
- Θα το έγραψε ο πατέρας μου.
- Καλά έκανε, έτσι σας γνώρισα.
- Κι εγώ χάρηκα για τη γνωριμία.
- Το εισιτήριό σας, παρακαλώ...
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14886&l=gr
