Ν. Λυγερός
Σταυρούλα: Θα μου μιλήσεις για τους Πομάκους;
Ιάκωβος: Τι θέλεις να σου πω;
Σταυρούλα: Είναι και αυτοί άνθρωποι;
Ιάκωβος: Και βέβαια.
Σταυρούλα: Μα στο σχολείο�
Ιάκωβος: Τι έγινε στο σχολείο;
Σταυρούλα: Κάποιοι έλεγαν ότι δεν είναι...
Ιάκωβος: Και για ποιο λόγο;
Σταυρούλα: Δεν είναι από τα μέρη μας.
Ιάκωβος: Οι Πομάκοι ζουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην πατρίδα μας.
Σταυρούλα: Δηλαδή έχουν την ίδια πατρίδα με μας;
Ιάκωβος: Οι Πομάκοι δεν είναι άλλοι. Είμαστε οι ίδιοι.
Σταυρούλα: Τότε γιατί υπήρχε η μπάρα;
Ιάκωβος: Για να δείξει το βάρος της ανοησίας.
Σταυρούλα: Ήταν τόσο μεγάλη;
Ιάκωβος: Ξεπερνούσε την ανθρωπιά!
Σταυρούλα: Τους είχαμε μετατρέψει σε πρόσφυγες...
Ιάκωβος: στην ίδια τους την πατρίδα.
Σταυρούλα: Μα τότε δεν είναι από την Ανατολη.
Ιάκωβος: Όχι βέβαια.
Σταυρούλα: Θα με πας στα Πομακοχώρια;
Ιάκωβος: Όποτε το θελήσεις.
Σταυρούλα: Πες μου και άλλα ακόμα.
Ιάκωβος: Η λέξη Πομάκος είναι απαγορευμένη στην Ανατολή.
Σταυρούλα: Και γιατί;
Ιάκωβος: Έτσι θέλουν αυτοί που ονομάζονται δυνατοί.
Σταυρούλα: Δυνατά. Πομάκος!
Ιάκωβος: Γιατί φωνάζεις;
Σταυρούλα: Δεν έχουν δικαίωμα να την απαγορεύουν.
Ιάκωβος: Έχεις δίκιο.
Σταυρούλα: Στην πατρίδα μας θέλω να είναι ελεύθερη η σκέψη.
Ιάκωβος: Για του ανθρώπους είναι πιο δύσκολο.
Σταυρούλα: Να μας το μάθουν στο σχολείο.
Ιάκωβος: Ακόμα και το σχολείο ξεχνά μερικές φορές την ουσία.
Σταυρούλα: Νόμιζα ότι ξεχνάμε μόνο την ιστορία.
Ιάκωβος: Η ιστορία είναι μόνο η αρχή.
Σταυρούλα: Κι ύστερα η ουσία.
Ιάκωβος: Και στο τέλος, η ανθρωπιά.
Σταυρούλα: Δεν πρέπει να κάνουμε κάτι;
Ιάκωβος: Μόνο ένα πράγμα: να μην ξεχνάμε.
