Το απολιθωμένο δάσος της ευρύτερης περιοχής Φυλακτού - Δήμου Τυχερου δημιουργήθηκε εξαιτίας των ευνοϊκών συνθηκών απολίθωσης και συνδέεται άμεσα με την ηφαιστειακή δράση που υπήρχε στην περιοχή πριν 25.000.000 χρόνια.
Η ηφαιστειακή δράση δημιούργησε θερμά διαλύματα πλούσια σε διοξείδιο του πυριτίου που εισέδυσαν και διαπότισαν τα ηφαιστειακά πετρώματα στα οποία βρίσκονταν ήδη οι κορμοί των δέντρων και έτσι άρχισε η διαδικασία της απολίθωσης, δηλαδή η αντικατάσταση μόριο προς μόριο, της οργανικής φυτικής ύλης από ανόργανα υλικά του περιβάλλοντος.
Στην περίπτωση του απολιθωμένου δάσους της ευρύτερης περιοχής Φυλακτού, η απολίθωση είναι τέλεια. Διατηρούνται σε άριστη κατάσταση τα εξωτερικά μορφολογικά γνωρίσματα των κορμών των δέντρων, π.χ. οι αυξητικοί δακτύλιοι, ο φλοιός καθώς επίσης και η εσωτερική δομή του ξύλου από την μικροσκοπική μελέτη της οποίας προσδιορίζεται το γένος και το είδος του απολιθωμένου δέντρου.
Oι ανασκαφές από το πανεπιστήμιο Αθηνών και τον Παλαιοντολόγο καθηγητή Ευάγγελο Βελιτσέλο συνεχίζονται. Το υπό κατασκευή Μουσείο στο Οικοτουριστικό κέντρο τυχερού, θα φιλοξενήσει όλα τα ευρήματα και θα χρησιμεύσει ως κέντρο έρευνας και αποκατάστασης των απολιθωμένων ευρημάτων.
Κορμός 20 μέτρων και ο παλαιότερος της Ελλάδας, με ηλικία περίπου 40 εκατομμυρίων ετών.
Τεμάχια από τα απολιθωμένα ευρήματα βρίσκονται στο προαύλιο του κέντρου Οικοτεχνίας - Χειροτεχνίας Φυλακτού και στο πάρκο του χωριού, ενώ έξω από το χωριό βρίσκεται η απολιθωμένη βελανιδιά μήκους 19 μέτρων και ηλικίας 25 εκατομμυρίων ετών.
Το 1995, ο καθηγητής Παλαιοβοτανικής - Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευάγγελος Βελιτζέλος είχε κάνει μια σημαντική ανακοίνωση (σύμφωνα με την εφ. Μακεδονία) για το δάσος του 'Εβρου. «Το δάσος είναι κατά τι αρχαιότερο από εκείνο της Λέσβου. Είναι ηλικίας 25.000.000 χρόνων, καθαρά τροπικό και εκεί οι έρευνες μας είναι πολύ περιορισμένες. Στο Διδυμότειχο, στο σπήλαιο της Ακρόπολης ή "Καγιάλι' απέναντι από το πεντάζωνο, βρέθηκε δείγμα απολιθώματος που ανήκει σε κοράλλι τύπου Cladocora Cespitosa, το οποίο ζει σε βάθος 20 μέτρα κάτω από τη θάλασσα. Αν υπολογίσουμε το υψόμετρο του σημείου που βρέθηκε στα 60 μέτρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι μεσολάβησε ανάδυση της περιοχής κατά 80 τουλάχιστον μέτρα, κίνηση από τις πιο σημαντικές σε πανελλαδική κλίμακα». Το κοράλλι βρέθηκε στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 1963 από τα μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας με επικεφαλής τον Ι. Ιωάννου.
Οι γεωλόγοι υποστηρίζουν ότι για να υπάρξουν απολιθωμένοι κορμοί, πρέπει να υπάρχει κάπου κοντά ηφαίστειο, η λάβα του οποίου κατά την έκρηξη, σκεπάζει τους κορμούς και προκύπτει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Οι γνώμες των ειδικών ως προς την ύπαρξη ηφαιστείου στην περιοχή διίστανται: άλλοι λένε ότι το ηφαίστειο βρισκόταν στο διπλανό χωριό Λυκόφη και άλλοι ότι όταν η Σαμοθράκη ήταν ενωμένη με τη Θράκη, η έκρηξη του ηφαιστείου στο όρος Σάος του νησιού, είχε σαν αντίκτυπο τη δημιουργία του απολιθωμένου δάσους της Λευκίμμης.
Πηγές:
http://erevnw.blogspot.gr/2014/04/blog-post_6522.html
http://www.e-thraki.gr/cgs.cfm?areaid=1&id=132
http://alternatrips.
http://www.xronos
wikimapia.org
