Συνδιάσκεψη Ειρήνης Παρισίων και Παρατηρήσεις

Ν. Λυγερός

Η Συνδιάσκεψη Ειρήνης Παρισίων έγινε υπό την Προεδρία του Γάλλου Πρωθυπουργού Κλεμανσώ, ο οποίος έλεγε ότι οι συνθήκες είναι ένας τρόπος εξακολούθησης του πολέμου. Η διάρκεια της Συνδιάσκεψης είναι μεγάλη. Αρχίζει στις 18 Ιανουαρίου και λήγει στις 12 Μαΐου 1919. Το ανώτατο συμβούλιο αποφάσισε ότι θα παρουσίαζαν πρώτα τη γνώμη τους τα μικρά κράτη. Είναι μία απλή διαδικασία, αλλά η ερμηνεία της είναι περίπλοκη. Διότι αντικρούει το κλασικό δόγμα, προσφέρει ένα πλαίσιο διαπραγμάτευσης, αλλά όσοι δεν ξέρουν να το χειριστούν, ανοίγουν τα χαρτιά τους δίχως άμεσο κέρδος και συχνά έμμεσο κόστος. Μέσα στο πλαίσιο της απόφασης του ανωτάτου συμβουλίου να διαλύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Ελλάδα εξέφρασε προφορικά μέσω του Ελ. Βενιζέλου τις διεκδικήσεις. Αυτές οι διεκδικήσεις είναι: η Β. Ήπειρος, η Θράκη (Δυτική και Ανατολική), η Δυτική Μ. Ασία, τα Δωδεκάνησα και η Κύπρος. Επιπλέον, διευκρινίζει ότι εφόσον ο τουρκικός πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης δεν αποτελούσε την πλειοψηφία, δεν έπρεπε να συμπεριληφθεί εντός των ορίων του νεοτουρκικού κράτους. Όπως φαίνεται, η θεμελιώδης ιδέα του Βενιζέλου είναι να μετατρέψει το μικρό κράτος του βαλκανικού χώρου σε μεγάλη ανατολική δύναμη. Το απίστευτο όμως είναι ότι κανείς δεν υπολογίζει τις γεωστρατηγικές επιπτώσεις της γενοκτονίας των Αρμενίων και της γενοκτονίας των Ποντίων. Τα εσωτερικά της Τουρκίας είχαν ήδη αλλάξει, μα κανείς δεν δίνει σημασία σε αυτά τα νέα δεδομένα. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι οι ελληνικές διεκδικήσεις δεν είναι συμμετρικές και συνεπώς δεν έχουν όλες την ορθότητα της γεωστρατηγικής. Αυτή η παρατήρηση δεν είναι μόνο τωρινή. Διότι η επανεξέταση των Συνθηκών είναι πάντα εύκολη με τα νέα στοιχεία που διαθέτουμε. Οι αντιδράσεις και οι διαφοροποιήσεις υπήρχαν ήδη εκείνη την εποχή. Οι Η.Π.Α. δεν ήταν σύμφωνοι και προτιμούσαν μάλιστα την παραχώρηση ενός μεγάλου τμήματος της Ανατολικής Θράκης στη Βουλγαρία για τις θυσίες της στο Βαλκανικό Πόλεμο. Η Ιταλία αρνήθηκε να συζητήσει τις ελληνικές διεκδικήσεις. Ακόμα και οι Αγγλο-Γάλλοι που υποστήριξαν τα ελληνικά αιτήματα διαχώρισαν τη θέση τους όσον αφορά στη Μικρά Ασία. Οι διεκδικήσεις της Ελλάδας δεν ακολούθησαν τα νοητικά σχήματα της γεωστρατηγικής. Και αυτό ήταν και τότε κατανοητό. Το πρόβλημα είναι ότι ζούσαν μόνο και μόνο μέσα στο δόγμα το οποίο υπήρχε στον ιδεολογικό χώρο, δίχως γεωστρατηγικό υπόβαθρο. Το παράδειγμα της Ανατολικής Θράκης είναι ενδεικτικό της ασυμμετρίας διότι είναι στην ουσία το μόνο που έχει φυσικά σύνορα. Και τα Δωδεκάνησα ήταν μία καλή διεκδίκηση, ακόμα και αν ήταν πρόωρη για την εποχή. Όμως μόνο οι ουτοπίες δημιουργούν πραγματικότητες. Ενώ το παράδειγμα της Μικράς Ασίας και ειδικά της Σμύρνης ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλούσε προβλήματα στο ελληνικό μέτωπο. Ο χώρος ήταν ακάλυπτος και το στρατηγικό βάθος μικρότερο από το γεωστρατηγικό ορίζοντα. Το πρόβλημα είναι ότι έγινε το επίκεντρο της διαμάχης δίχως να αποφύγουν ακόμα και θεωρητικά τη μέλλουσα καταστροφή. Το θέμα της Β. Ηπείρου είναι εντελώς διαφορετικό με την έννοια ότι ερχόταν σε κάθετη αντίφαση με τη μυστική αναφορά της Συνθήκης Βερολίνου.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=2381&l=gr

Το Ανεξάρτητο Σύστημα Φυσικού Αερίου Αλεξανδρούπολης ως έμμεση ενίσχυση της ελληνικής ΑΟΖ

Ν. Λυγερός

Το Ανεξάρτητο Σύστημα Φυσικού Αερίου Αλεξανδρούπολης, είναι ένας πλωτός υπεράκτιος σταθμός αεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου. Ο φορέας ανάπτυξης καλλιέργειάς του είναι η GASTRADE A.E., η οποία ανήκει στον όμιλο Καπελούζο. Ο στόχος του ΑΣΦΑ είναι μία ευέλικτη λύση αεριοποίησης, δίχως να προκαλεί φθορά στον περιβάλλοντα χώρο. Είναι λοιπόν μία επιλογή που δεν έχει καμία σχέση με τις πρόσφατες αντιπαραθέσεις στη Θράκη. Το ΑΣΦΑ αποτελεί ως ενεργειακός κόμβος μία οικονομική υποστήριξη της Θράκης και μία αξιοποίηση της τοποθεσίας σε ενεργειακό, αλλά και στρατηγικό επίπεδο της περιοχής σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Βαλκάνια και βέβαια την Τουρκία. Είναι επίσης ένας έμμεσος τρόπος ενίσχυσης της ελληνικής ΑΟΖ. Έμμεση κι όχι άμεση, διότι ο πλωτός σταθμός θα βρίσκεται γραμμικά από την ακτή 10Km, με άλλα λόγια εντός των εθνικών χωρικών υδάτων της Ελλάδας, δηλαδή εντός 6ΝΜ ακόμα κι αν ο υποθαλάσσιος αγωγός του ΑΣΦΑ θα έχει μήκος 25Km. Με τα σημερινά δεδομένα, δίχως θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και δίχως οριοθέτηση των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Τουρκίας, δεν υπάρχει βέβαια άλλη λύση. Το ΑΣΦΑ όμως είναι όντως μία έμμεση ενίσχυση, διότι ως νέος σταθμός αεριοποίησης, έρχεται να βοηθήσει με τη δράση τον υπάρχοντα σταθμό στην Ρεβυθούσα και με αυτόν τον τρόπο προκαλεί ένα νέο άνοιγμα μέσω της ικανότητάς του να δεχθεί συστήματα LNG που προέρχονται από την ΑΟΖ της Κύπρου, μέσω της ΑΟΖ της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Ελλάδα παίζει ένα ενεργειακό ρόλο σε μία κομβική περιοχή. Θα μπορεί στο μέλλον να λειτουργεί και με τα συστήματα LNG της Ελλάδας, για να μεγαλώσει την προσφορά της πατρίδας μας και στα Βαλκάνια και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ΑΣΦΑ συνδέεται απευθείας με το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου και κατά συνέπεια μπορεί να τροφοδοτήσει άμεσα την ελληνική αγορά. Επίσης έχει τη δυνατότητα σύνδεσης και υποστήριξης των μελλοντικών έργων του Νοτίου Διαδρόμου. Σε τοπικό επίπεδο το όλο σύστημα έχει τα εξής χαρακτηριστικά: υποθαλάσσιο αγωγό 25Km, θαμμένο σε βάθος θαλάσσης μέχρι 15m και χερσαίο αγωγό 4Km. Το έργο έχει λάβει την Άδεια Σκοπιμότητας από το ΥΠΕΚ στις 19 Αυγούστου 2011. Κατατέθηκε στην Κτηματική Υπηρεσία Έβρου ο φάκελος για την παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης Αιγιαλού, Θαλάσσης και Πυθμένα στις 25 Νοεμβρίου 2011. Ολοκληρώθηκε θετικά η διαδικασία γνωμοδότησης από όλες τις υπηρεσίες. Δεν είναι λοιπόν μία ουτοπία, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά ένα όραμα που υλοποιείται τώρα και που έρχεται να υποστηρίξει κι αυτό με έμμεσο τρόπο, την ελληνική ΑΟΖ. Είναι σημαντικό να το εξετάσουμε το όλο σύστημα με αυτό το βλέμμα, για να επισπευτούν όλες οι διαδικασίες υλοποίησης, έτσι ώστε να προσφέρει και μία νέα δυναμική στη Θράκη μας, διότι προσφέρει και φθηνότερη ενέργεια και θέσεις εργασίας. Το ΑΣΦΑ σε υψηλότερο επίπεδο δίνει ένα επιπλέον νόημα στους διασυνδετήριους αγωγούς της Ελλάδας προς Βουλγαρία, δηλαδή Βαλκάνια και προς Ιταλία, δηλαδή Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι βρίσκονται στο πλαίσιο της Ελληνικής ΑΟΖ.

http://www.lygeros.org/articles?n=9603&l=gr

Όποιος θελ ας δοκιμάζ

Ν. Λυγερός

Όπως το γράφει ο Θωμάς Τσοπουρίδης στο Λεξικό της ποντιακής διαλέκτου: Στην σημερινήν Τουρκίαν οι εξισλαμισμέν Έλληνες στο Πόντον καλατσεύνε τα ποντιακά κι άλλο καλλίον ας εμάς που υβρίουμες στην Ελλάδαν. Αυτό είναι ένα χειροπιαστό παράδειγμα ότι δεν υπάρχει γλωσσολογικό πρόβλημα όσον αφορά στη θρησκεία και εξηγεί και το φαινόμενο των Πομάκων στη Θράκη. Η διατήρηση του γλωσσικού στοιχείου δεν προέρχεται αναγκαστικά από τη θρησκεία όπως θα το ήθελε μια συντηρητική άποψη του προβλήματος. Βέβαια υπάρχει το γεγονός της τουρκοκρατίας στην Ελλάδα και η ορθή αντίσταση της θρησκείας στον κατακτητή επί αιώνες. Όταν όμως η περίοδος δεν είναι τόσο μεγάλη, η γλώσσα μπορεί ν' αντισταθεί από μόνη της στην κοινωνική και κρατική πίεση. Αυτό εξηγείται και από την ύπαρξη της πίεσης και του σκληρού πυρήνα της αντίστασης. Διότι επί τουρκοκρατίας τουλάχιστον σε μερικές περιόδους το πλαίσιο ήταν σχετικά χαλαρό και επέτρεπε τη συνύπαρξη δίχως βίαιες διαμάχες. Ενώ στον Πόντο το βαθύ κράτος που εξασκεί μια συνεχή πίεση, η δημιουργία ενός σκληρού πυρήνα είναι φυσιολογική ειδικά σε μικρές κοινωνίες που είναι εκ φύσης κλειστές. Με αυτόν τον τρόπο το ποντιακό στοιχείο επικράτησε.

Υπάρχει όμως και η δύναμη της παράδοσης. Το ποντιακό στοιχείο δεν αποτελείται μόνο από τη γλώσσα ακόμα και αν αυτή κυριαρχεί μεταξύ των χαρακτηριστικών του. Ο χορός, η μουσική, αλλά και η μαγειρική εμπλέκονται με ένα συντονισμένο τρόπο στη διατήρηση της κουλτούρας. Και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και τις προσπάθειες που γίνονται για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων που επικεντρώνουν το αίσθημα της προσφυγιάς στην ύπαρξη του καθενός. Ο ποντιακός λαός είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της μη λήθης της ιστορίας. Πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν να διαψεύσουν την ιστορία όσον αφορά τα τραγικά γεγονότα του 1918 όμως οι Πόντιοι αντιστάθηκαν και αντιστέκονται με αυτόν τον τρόπο που τους χαρακτηρίζει. Υπέφεραν και ξέρουν να υποφέρουν. Δεν έχουν ανάγκη από κανένα, η ιστορία τους αρκεί. Είναι ό,τι φαίνονται και φαίνονται όπως είναι. Όποιος θέλει ας δοκιμάσει να τους μετατρέψει σε απλούς πολίτες. Οι Πόντιοι έζησαν επί χιλιετίες μέσα σε σκληρές συνθήκες και κανείς δεν μπορεί ν' αντισταθεί στις προσπάθειές τους για την αναγνώριση της γενοκτονίας. Δεν υπάρχει κομματικό πλαίσιο, είναι θέμα ποντιακής συνείδησης. Ο κάθε Πόντιος είναι ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας και όχι μόνο τραγωδίας. Το ποντιακό πνεύμα είναι ιδιαίτερα ισχυρό στη Θράκη και αποτελεί ένα σημαντικό σημείο αντίστασης εναντίον κάθε προσπάθειας τεχνητού εποικισμού. Οι Πόντιοι δεν ξέχασαν την ιστορία τους και μπορούν εύκολα να ερμηνέψουν μερικές κινήσεις που φαίνονται ανούσιες για κάποιους άλλους. Έτσι αυτός ο πυρήνας στη Θράκη δείχνει με την ύπαρξή του το παράδειγμα της αντίστασης. Το ποντιακό είναι πλέον και θρακικό.

http://www.lygeros.org/articles?n=1030&l=gr

Ο Ζεόλιθος ως στρατηγικός στόχος

Ν. Λυγερός

Σε μία Θράκη όπου όλοι πιστεύουν ότι τίποτα πια δεν είναι δυναμικό κι ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική στα τοπικά δεδομένα, θέλαμε να προτείνουμε επιπλέον από άλλες υπηρεσίες, όπως είναι το Μουσείο Καραθεοδωρή ή το Μέγαρο Μουσικής, και τον στρατηγικό στόχο του Ζεόλιθου. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι δεν είναι συγκρίσιμα πράγματα και θα είχε δίκιο σε πρώτη φάση, αν δεν είναι ικανός να δει πιο πέρα από τον ορίζοντα της καθημερινότητας. Ένας τόπος για να ζήσει πραγματικά το παρόν του, πρέπει να έχει προοπτικές για το μέλλον και αυτές πρέπει να είναι πολλαπλές και μάλιστα σε διάφορους τομείς που είναι φαινομενικά εντελώς ανεξάρτητοι. Το ίδιο ισχύει για όλη την Ελλάδα και με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Η ιδέα δεν είναι να τα περιμένουμε όλα από μία και μόνο πρωτοβουλία και να παραμείνουμε παθητικοί στους άλλους τομείς. Αν παλεύουμε για την ΑΟΖ δεν είναι μόνο και μόνο για τους υδρογονάνθρακες, αλλά για όλες τις δυνατότητες που προσφέρει σε όλο το ελληνικό πλαίσιο. Και ξέρουμε ότι η ελληνική ΑΟΖ θα βοηθήσει και τη Θράκη μας απλώς πρέπει να έχει να βοηθήσει σε κάτι το συγκεκριμένο. Μία από τις προτάσεις μας σε πρακτικό επίπεδο είναι η αξιοποίηση του Ζεόλιθου. Η Θράκη είναι μία από τις πλουσιότερες περιοχές της Ελλάδας όσον αφορά στα πετρώματα του Ζεόλιθου. Δεν είναι ανάγκη να πούμε περισσότερο όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί οι σκεπτικιστές και οι επιφυλακτικοί θα το θεωρήσουν υπερβολικό. Ας παραμείνουμε λοιπόν στο ελληνικό πλαίσιο. Εξετάσαμε με τον Γιώργο Χατζηγεωργίου πολλές από τις ιδιότητες του Ζεόλιθου και πολλές από τις εφαρμογές του για την ανάπτυξη που σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο προσφέροντας ταυτόχρονα θέσεις εργασίας κατά συνέπεια και άλλοι μπορούν από περιέργεια και μόνο να μελετήσουν αυτά τα επιστημονικά δεδομένα και να τα αξιολογήσουν ανάλογα. Το σημαντικό είναι ότι η πατρίδα μας διαθέτει και την τεχνογνωσία και την τεχνολογία για την εξόρυξη και την εκμετάλλευση του Ζεόλιθου, πράγμα το οποίο θα προσφέρει δυνατότητες και στο λιμάνι Αλεξανδρούπολης λόγω της μεταφοράς. Με άλλα λόγια, έχουμε στη διάθεσή μας στη Θράκη ένα προϊόν πολλαπλής χρήσης που μπορεί αποτελεσματικά να φέρει οικονομικές απολαβές σε όλη την περιοχή. Επιπλέον καθώς μιλάμε για πετρώματα και όχι για μεταλλεύματα, δεν υπάρχουν βέβαια τα προβλήματα κυάνωσης που καταστρέφουν όχι μόνο το περιβάλλον αλλά και όλο το οικονομικό υπόβαθρο της περιοχής. Ο στρατηγικός στόχος του Ζεόλιθου δεν είναι ένα τέχνασμα αλλά μία πραγματικότητα που δεν έχουμε εκμεταλλευτεί. Πρέπει ειδικά οι Θρακιώτες να μάθουν όσο περισσότερα στοιχεία για τον Ζεόλιθο για να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος καθυστέρησης για την εκμετάλλευσή του κι επιπλέον οι εξορύξεις μπορούν ν’ αρχίσουν άμεσα χρησιμοποιώντας όλα τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας. Η αξιοποίηση του Ζεόλιθου δεν είναι ένα τεχνολογικό ή επιστημονικό πρόβλημα, είναι απλώς θέμα πολιτικής βούλησης και θεωρούμε ότι μέσω της ενημέρωσης αυτή θα υπάρξει σύντομα.

http://www.lygeros.org/articles?n=11282&l=gr

Οι ειδικές οικονομικές ζώνες καταπατούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο

Ν. Λυγερός

Αυτήν την περίοδο οικονομικού μαρασμού, οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες παρουσιάζονται από τους υπέρμαχούς τους ως πανάκεια για τις περιοχές που αντιμετωπίζουν προβλήματα, μόνο που δεν εξηγούν στον ελληνικό λαό ότι καταπατούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Και βέβαια δεν διευκρινίζουν πρακτικά ότι είναι ακραίο παράδειγμα παιγνίου μηδενικού αθροίσματος και ότι κερδίζεται από την μια πλευρά, χάνεται από την άλλη. Παρουσιάζουν άλλα παραδείγματα σε άλλες χώρες, όπως είναι η Πολωνία, δίχως όμως να σημειωθεί το γεγονός ότι οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες δημιουργήθηκαν το 1994, δηλαδή 10 χρόνια πριν την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004. Κατά συνέπεια, δεν αποτελεί εξαίρεση, όπως θέλουν να το πλασάρουν στους αθώους. Δεν εξηγούν επίσης το λόγο ύπαρξης αυτών των ΕΟΖ που δημιουργήθηκαν εκτός αστικού ιστού για να διεξάγονται επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ακόμα και στην ιστοσελίδα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, μπορούμε να βρούμε τα εξής στοιχεία: «Οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες δημιουργήθηκαν για να επιταχύνουν την οικονομική ανάπτυξη των περιοχών, να διαχειριστούν τις υπάρχουσες - προ του 1990 και Σοβιετικής Ένωσης - βιομηχανικές υποδομές, να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και τέλος να προσελκύσουν αλλοδαπές επενδύσεις». Με αυτά τα δεδομένα καταλαβαίνουμε ότι μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και του όλου συστήματός της, έπρεπε να παρθούν μέτρα για την διαχείριση των εργασιών που υπήρχαν ήδη και θα κατέρρεαν με την νέα πολιτική της Πολωνίας. Κάτι το ανάλογο όμως δεν υπάρχει στην Ελλάδα και ειδικά στη Θράκη μας. Η προσέλκυση αλλοδαπών επενδύσεων σημαίνει de facto και de jure τον ερχομό και ανθρώπινου δυναμικού. Όσο η Πολωνία ήταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει ακόμα κι αν δεν ήταν αποτελεσματικό. Μετά την ένταξή της όμως αυτή η διαδικασία καταπατά το ευρωπαϊκό κεκτημένο και γι’ αυτό το λόγο η Ευρωπαϊκή Ένωση της έδωσε και ημερομηνία λήξης, διότι εμποδίζει την ελεύθερη ανταγωνιστικότητα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με άλλα λόγια το επιχείρημα της Πολωνίας δεν στέκει με τίποτα. Επιπλέον αν αυτή η διαδικασία εφαρμοστεί στη Θράκη, υποτίθεται για την καταπολέμηση της ανεργίας, οι πρώτες εταιρείες που θα ενδιαφερθούν είναι βέβαια οι τουρκικές και μαζί τους και το προσωπικό τους. Αυτό θα ήταν καλό για να γίνει ευρύτερα γνωστό για να κατανοηθεί γιατί επιλέγεται η Θράκη και όχι άλλη περιοχή, π.χ. κοντά στη βιομηχανική ζώνη της Αθήνας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ξέρουμε εξαρχής ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν θα στηρίξει αυτήν την περίεργη προσπάθεια, αλλά επιπλέον θα καταδικάσει την πατρίδα μας λόγω της καταπάτησης του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Κατά συνέπεια, όχι μόνο δεν λύνουμε τίποτα, αλλά επιπλέον φέρουμε και άλλα προβλήματα.

http://www.lygeros.org/articles?n=10315&l=gr

Η εκστρατεία του ζεόλιθου

Ν. Λυγερός

Εκτός από τη Θράκη που γνωρίζει την αξία του ζεόλιθου λόγω εν δυνάμει παραγωγής, βλέπουμε ότι άλλες περιοχές της Ελλάδας ανακαλύπτουν επί του πρακτέου τα οφέλη του. Στη Μακεδονία έχουν γίνει ήδη πολλά πειράματα σε αγροκτήματα και όχι μόνο σε εργαστήρια που αποδεικνύουν την αύξηση της παραγωγικότητας. Στην Κρήτη σε μερικά σημεία έχουν ήδη εντοπίσει την εξοικονόμηση που επιτρέπει ο ζεόλιθος όσον αφορά στη χρήση των λιπασμάτων, διότι λόγω της οξύτητας της γης ακόμα και το 70% του λιπάσματος αχρηστεύεται και απλώς μολύνει το περιβάλλον δίχως καμιά απόδοση. Με τις πρώτες ενημερώσεις που κάναμε στην Τρίπολη, στην Κέρκυρα και στη Νάουσα αντιληφθήκαμε ότι οι αγρότες και όχι μόνο οι γεωπόνοι, οι χημικοί και οι φυσικοί, ήθελαν να προστατέψουν τη γης τους μ’ έναν τρόπο φυσικό και όχι τεχνητό που επιτρέπει ταυτόχρονα μια αύξηση της παραγωγικότητας. Οι αγρότες μας δεν κοιτάζουν μόνο το άμεσο όφελος, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Αντιλαμβάνονται πιο εύκολα από παλαιότερα ότι έχει μεγάλη σημασία η ποιότητα και αυτή δεν μπορεί να υπάρχει δίχως την προστασία της γης, διότι σε βάθος χρόνου η κακή της χρήση αποδεικνύεται επί του πρακτέου. Επιπλέον λόγω κρίσης, πολλοί επανεξετάζουν το θέμα της χρήσης της γης τους μ’ έναν τρόπο πιο ορθολογικό, ο οποίος να μην είναι αποκλειστικά βασισμένος στην έννοια της εκφυλισμένης επένδυσης που δεν αντέχει στο χρόνο. Σ’ έναν άλλο τομέα σημαντικό για την πατρίδα όπως είναι το κρασί, χαρήκαμε που βρήκαμε κτήματα να είναι ενημερωμένα για την χρήση του ζεόλιθου ακόμα και αν δεν γνώριζαν όλες τις ιδιότητές του. Διότι όταν έχεις απαιτητικές ποικιλίες και μερικές φορές και σπάνιες, ή βρίσκεσαι σε μια περιοχή με προστατευμένη ονομασία, πρέπει να είσαι προσεχτικός με το τι βάζεις στη γη σου, διότι ο χρόνος έχει μεγάλη σημασία. Η πατρίδα μας μπορεί να βοηθήσει την πατρίδα μας με το ζεόλιθο. Διότι μπορούμε να έχουμε μια μεγάλη παραγωγή στη Θράκη φυσικού ζεόλιθου, η οποία να βοηθάει και τις άλλες περιοχές για τις καλλιέργειές τους. Με αυτόν τον τρόπο, εφαρμόζουμε έναν στρατηγικό και οικολογικό σκοπό, ο οποίος είναι ωφέλιμος για όλη την Ελλάδα από τις περιοχές όπου υπάρχει μεγάλη παραγωγή έως τα ακριτικά νησιά που έχουν πρόβλημα με το νερό. Πρέπει να αξιοποιήσουμε λοιπόν τον ζεόλιθο με κάθε τρόπο, διότι η πατρίδα μας τον έχει ανάγκη για να αναπτυχθεί με σεβασμό προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους μας.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=11851&l=gr