Πετρωτά - Ζεόλιθος

Πετρωτά - Ζεόλιθος
Όταν μαζέψαμε τον ζεόλιθο για πρώτη φορά εκεί που ήταν απαγορευμένος είχαμε στο μυαλό μας έναν άλλον αγώνα ακόμα πιο σκληρό που δικαιώθηκε με ειρηνικό τρόπο ενάντια στην Αυτοκρατορία που δεν ήθελε να εγκαταλείψει το μονοπώλειό της πρέπει λοιπόν ν' αντιληφθείς κι εσύ ότι η πορεία μας έχει αρχίσει για να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας από τα προβλήματα που την καταπατούν εδώ και χρόνια γιατί δεν τόλμησε κανένας από εμάς να σκεφτεί το αδιανόητο.

Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Μουσείο Καραθεοδωρή και Ερευνητικό Κέντρο


Ν. Λυγερός

Το Μουσείο Καραθεοδωρή αποδεικνύει μόνο και μόνο από την ύπαρξή του δίχως να λειτουργεί ακόμα, πόσο σημαντικό είναι για την περιοχή της Θράκης. Το ζήτημα της λειτουργίας του, δίχως να μετατραπεί ακόμα σε ανατολικό ζήτημα, δείχνει πόσο αναγκαίο είναι. Το όραμα του Μουσείου αναγκάζει τους ερευνητές και τους πολιτικούς να δημιουργήσουν επαφές με διάφορους φορείς του κόσμου για να αναλύσουν και να συνθέσουν το έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή. Μέσα σε αυτό το σχετικά εξειδικευμένο πλαίσιο επέτρεψε να γίνουν ανακαλύψεις που εμπλουτίζουν την κατανόησή μας όσον αφορά στο μαθηματικό του έργο. Μας ωθούν επιπλέον να διερευνήσουμε και να αναδιπλώσουμε τις γνωστικές μας δυνάμεις έτσι ώστε να ενσωματώσουμε το έργο του στο μαθηματικό και διπλωματικό υπόβαθρο του Αλεξάνδρου Καραθεοδωρή. Συνεπώς, ο ίδιος ο Κωνσταντίνος λειτουργεί ως ένα συμβολικό πρόσχημα για μια γενικότερη έρευνα του χώρου και του χρόνου. Το δίκτυο Καραθεοδωρή αλλάζει τη στατική εικόνα που έχουμε για τους Έλληνες στις αρχές της εξέλιξης της ελληνικής οντότητας. Συσχετίζεται και με το έργο του Ρήγα Φεραίου, με την δράση του Παύλου Μελά, με τις ριζοσπαστικές ιδέες του John Argyris και γενικότερα με την ιστορία μας. Το Μουσείο Καραθεοδωρή δεν παρουσιάζεται πλέον ως ένα παραδοσιακό και προσωπικό μουσείο. Δεν θα είχε νόημα. Το Μουσείο Καραθεοδωρή λειτουργεί ήδη ως ένα ερευνητικό κέντρο. Και είναι το έργο του που παράγει την οντότητά του. Δεν περιμένει τίποτα από τους άλλους. Όλα θα γίνουν με το Μουσείο και για το Μουσείο. Ως κέντρο μελετών, το όραμα του Μουσείου ελκύει ήδη τους ερευνητές. Οι επαφές που γίνονται μέσω διαδικτύου μάς επιτρέπουν τώρα να εξετάζουμε πολυπλευρικά το έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή. Το Μουσείο είναι από μόνο του ένας πόλος έλξης που προσφέρει ήδη στην περιοχή της Θράκης. Διότι το θέμα του δεν είναι η αναπαράσταση του παρελθόντος, μα η προσφορά του παρελθόντος στο μέλλον. Και αυτό το μέλλον δεν είναι μόνο της Θράκης, είναι και των παιδιών της Θράκης που έχουν πια ένα πρότυπο διεθνούς εμβέλειας. Το έργο του Καραθεοδωρή έχει αγγίξει διάφορες πτυχές των μαθηματικών. Όμως η ανάδειξή του μέσω του Μουσείου αγγίζει όλα τα Μαθηματικά και την ιστορία τους. Μπορεί η πολιτεία όπως και παλαιότερα να μην έχει αντιληφθεί την αξία του έργου του. Όμως το Μουσείο με το όραμά του, που ήταν καθαρά ουτοπικό πριν μερικούς μήνες, δείχνει την ιερά οδό. Εναπόκειται σε μας να αποτελέσει η Θράκη ένα κομβικό σημείο του βαλκανικού χώρου. Η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλάζει ήδη τα δεδομένα. Και το Μουσείο Καραθεοδωρή είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος έλξης των παιδιών που είναι ταλαντούχα στα Μαθηματικά. Διότι το καθένα θα θελήσει να δει και να ζήσει την ιστορία του μεγαλύτερου Έλληνα Μαθηματικού των σύγχρονων χρόνων.

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Ο ζεόλιθος ως μοριακό κόσκινο

Ν. Λυγερός

Ενώ όλοι ξέρουμε την έννοια του κόσκινου και πόσο χρήσιμο είναι σε καθημερινή βάση, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ο ζεόλιθος αν είναι τόσο πολύτιμος, είναι λόγω αυτής της ιδιότητας αλλά σε μοριακό επίπεδο. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ενώ τον αντιμετωπίζουμε ως ένα συμβατικό πέτρωμα, ο ζεόλιθος είναι ένα από τα καλύτερα μοριακά κόσκινα που μπορούμε να βρούμε στη φύση χωρίς να γίνει στην ουσία καμία άλλη παρέμβαση εκτός από την εξόρυξη και στη συνέχεια την κονιορτοποίηση που γίνεται ανάλογα με την απαιτούμενη κοκκομετρία. Βέβαια, στην πραγματικότητα ο ζεόλιθος είναι σπάνια καθαρός και συχνά έχουμε μια ανάμειξη με άλλα πετρώματα και στοιχεία. Έτσι άρχισαν οι τεχνητές συνθέσεις του ζεόλιθου για να διατηρηθεί αυτή η πολύτιμη ιδιότητα. Και τώρα υπάρχουν περισσότεροι από 150 διαφορετικοί ζεολιθικοί συνθετικοί. Αυτή την περίοδο λόγω της ελληνικής ΑΟΖ ακούμε συχνά για υδρογονάνθρακες και καράβια LNG δεν τα συνδυάζουμε με τον ζεόλιθο, ενώ υπάρχει μια πολύ σημαντική εφαρμογή σε αυτόν τον τομέα. Στη φάση της υγροποίησης του φυσικού αερίου και πιο συγκεκριμένα του μεθανίου, όπου κατεβάζουμε τη θερμοκρασία του αερίου στους -162ο C είναι πολύ σημαντικό να εμπεριέχει όσο το δυνατόν λιγότερο νερό, διότι με το κρύο που παράγεται υπάρχει πιθανότητα να μετατραπεί σε πάγο και να προκαλέσει τεχνικά προβλήματα στα σημεία της παραγωγής που βρίσκονται σε αυτήν τη θερμοκρασία. Καθώς ο ζεόλιθος είναι υδρόφιλος, έχει την ικανότητα να απορροφήσει αυτές τις ποσότητες νερού και να εξασφαλίσει την αποτελεσματικότητα της όλης διαδικασίας. Τώρα αν επανέλθουμε στο θέμα των κοιτασμάτων, είναι γνωστό ότι στη Θράκη έχουμε ζεόλιθο πολύ καλής ποιότητας και κατά συνέπεια αντί να περιμένουμε συνθετικό ζεόλιθο τον οποίο δεν παράγουμε και να αγοράζουμε από το εξωτερικό ζεόλιθο, πρέπει να περάσουμε στο στάδιο της αξιοποίησης του ελληνικού ζεόλιθου. Γνωρίζουμε τα μεγέθη που υπάρχουν στη Θράκη και τις άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας που μπορεί να προσφέρει στην πατρίδα μας. Διότι δεν είναι μόνο το θέμα της εξόρυξης παραδείγματος χάρη στα Πετρωτά αλλά και η διακίνησή του μέσω του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης. Υπάρχει λοιπόν αυτή η δυνατότητα, η οποία είναι βιώσιμη και σε επιστημονικό αλλά και σε τεχνικό επίπεδο για την περιοχή της Θράκης. Ποιος είναι ο λόγος να μην την εκμεταλλευτούμε, αφού επιπλέον δεν καταστρέφει το περιβάλλον ούτε τη ζωή των ανθρώπων της περιοχής. Ο ζεόλιθος, αυτό το πράσινο της γης, είναι μια πηγή ζωής και μάλιστα σε πολλαπλό επίπεδο. Συνεπώς πρέπει να επιταχύνουμε τις διαδικασίες για να μπορέσουμε να παράγουμε μέλλον σε μια περιοχή, όπου άλλοι προσπαθούν να καταστρέψουν το παρελθόν της. Αν εξετάσουμε επιστημονικά το θέμα του ζεόλιθου, καταλαβαίνουμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους μας.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Η Ακρόπολη της Θράκης

Ν. Λυγερός 


Η Ακρόπολη της Θράκης
δεν είναι μια ουτοπία
αλλά μια πραγματικότητα
κι αν δεν βλέπουμε
τις στήλες του Παρθενώνα
είναι γιατί δεν κοιτάζουμε
τους κορμούς των δέντρων
για να μην καταστραφεί
το μάρμαρο
οι δικοί μας
στην Επανάσταση
ήταν έτοιμοι
να δώσουν βόλια,
τώρα για να μην
ξεπαστρέψουν
όλη την περιοχή
είμαστε έτοιμοι
να θυσιαστούμε
για να μπορέσουμε
ν’ αφήσουμε στα παιδιά μας
τη γη αξίας
που προστάτευσαν
άνθρωποι αξίας.


http://www.lygeros.org/articles?n=11135&l=gr

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Ο ζεόλιθος και η αλλαγή φάσης

Ν. Λυγερός


Αν δεν έχεις δει ποτέ το μέγεθος του κοιτάσματος του ζεόλιθου στα Πετρωτά της Θράκης, δεν μπορείς να καταλάβεις τα πραγματικά δεδομένα του προβλήματος της μη αξιοποίησης αυτού του ορυκτού για την πατρίδα μας. Μόνο και μόνο αν αναρωτηθείς ποια είναι η ετήσια παραγωγή ζεόλιθου σε παγκόσμιο επίπεδο και ποιο είναι το μέγεθος των κοιτασμάτων στη Θράκη μας, θα καταλάβεις άμεσα το λόγο της ανάγκης του αγώνα για την αξιοποίηση του ζεόλιθου. Αν επιπλέον, κατανοήσεις σε πόσους τομείς διαφορετικούς, μπορεί ο ζεόλιθος να έχει εφαρμογές, τότε θα επινοήσεις τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα. Αρκεί να μάθεις ότι υπάρχει διεθνής σύλλογος ερευνητών του ζεόλιθου, ότι η Γαλλία έχει ένα ερευνητικό σύνδεσμο που δίνει μάλιστα υποτροφίες για έρευνες που χρησιμοποιούν το ζεόλιθο, ότι η NASA έκανε παραγωγή στο διάστημα τεχνητού ζεόλιθου για να κατασκευάσει μεγαλύτερους κρυστάλλους από αυτούς που παράγονται στη γη, κι ότι η έρευνα πάνω στο ζεόλιθο ανήκει στις 10 πιο καινοτόμες του κόσμου που έχει επιλέξει το διάσημο επιστημονικό περιοδικό Science. Υπάρχουν επίσης Έλληνες επιστήμονες που έχουν βραβευτεί για καινοτόμες δράσεις που χρησιμοποιούν το ζεόλιθο. Αν όλα αυτά δεν επαρκούν, τότε ανάλογα με το επιστημονικό σου επίπεδο αναζήτησε γνώσεις που αφορούν το ζεόλιθο στο διαδίκτυο και κάνε μόνος σου την έρευνα. Μετά από αυτά τα δεδομένα θα είσαι πεπεισμένος ότι το πρέπον είναι η αξιοποίηση του ζεόλιθου. Έχουν ήδη γίνει πρακτικές μελέτες στον τομέα της γεωργίας, οι οποίες αποδεικνύουν την τεράστια αύξηση παραγωγής. Εάν επίσης συνδυάσουμε το γεγονός ότι η όξυνη γη μειώνει κατά 70% την απόδοση των λιπασμάτων και ότι ο ζεόλιθος καθαρίζει τη γη από τα βαριά μέταλλα, τις τοξίνες και τα ριζικά στοιχεία, παράγοντας με αυτόν τον τρόπο ένα pH πιο ουδέτερο, συνειδητοποιούμε ότι ο ζεόλιθος επιτρέπει ορθολογικά μια αξιοποίηση της γης πιο αναλογική και πιο αποτελεσματική, προσφέροντας ταυτόχρονα μια μεγάλη εξοικονόμηση όσον αφορά στα λιπάσματα. Μπορεί ο ζεόλιθος ανάλογα με την κοκκομετρία του να έχει διαφορετικές χρήσεις στη γεωργία και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι ειδικοί των bonsai, τον χρησιμοποιούν αφού είναι ικανός εκ φύσεως να κρατήσει την πρέπουσα ποσότητα νερού για το πότισμα. Κι αν ο ζεόλιθος χρησιμοποιείται σε σκληρές περιπτώσεις, όπως είναι τα πυρηνικά ατυχήματα στο Τσέρνομπιλ ή στη Φουκοσίμα, είναι ακριβώς για την αποτελεσματικότητα του καθαρισμού του περιβάλλοντος που επιτρέπει η μοριακή του δομή. Ως φυσικό φίλτρο ο ζεόλιθος είναι αποτελεσματικός και στον τομέα των υδρογονανθράκων και τώρα που είναι αποδεδειγμένο ότι η Ελλάδα διαθέτει μεγάλα κοιτάσματα μέσω των σεισμικών ερευνών, θα ήταν παράλογο να εισάγουμε ζεόλιθο για την επεξεργασία του, ενώ μόνο στη Θράκη διαθέτουμε κοιτάσματα μεγέθους 100 εκατομμύρια τόνων. Ας παλέψουμε λοιπόν για να γίνει ο κόσμος του ζεόλιθου μία πραγματικότητα στην πατρίδα μας.


Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Ο θρυλικός σφυροκόπος

Ν. Λυγερός


Η Θράκη χρειάζεται τον ίδιο θρυλικό σφυροκόπο που έδρασε στο Πουατιέ τον Οκτώβριο 732. Αλλιώς δίχως τον ανάλογο του Κάρολου Μαρτέλου οι προσπάθειες για την επίτευξη της συνεκτικότητας που ήθελαν όλοι οι Σουλτάνοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα πετύχουν. Τώρα υπάρχουν ραγιάδες που θεωρούν ότι είναι αναπόφευκτη αυτή η κατάληξη. Βέβαια οι ίδιοι δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να δώσεις μάχη και να θυσιαστείς για τα ιδανικά της πατρίδας σου, ούτε τι σημαίνει αποτελεσματικότητα της στρατιωτικής στρατηγικής. Διότι τίποτα δεν είναι αναπόφευκτο, όταν υπάρχει θέληση αντίστασης και ύπαρξη ανθεκτικότητας. Πρέπει επιπλέον να υπενθυμίσουμε σε μερικούς ότι όταν ο Κάρολος Μαρτέλος χρειάστηκε χρήματα για να βοηθήσει στη μάχη της Τουλούζης το 721 αναγκάστηκε να λεηλατήσει τα εκκλησιαστικά οικόπεδα. Οι επίσκοποι όμως που κατάλαβαν την ανάγκη λόγω του πολέμου δεν τον αφόρισαν ποτέ. Με άλλα λόγια, αν παραμείνουμε ο καθένας μας στις θέσεις του δίχως να υπάρχει μία κοινή προσπάθεια και απλώς μοιρολογούμε τότε θα νικήσει σε πρώτη φάση ένας απλοϊκός ραγιαδισμός που υποστηρίζει την ύπαρξη ενός προξενείου εκεί πού δεν υπάρχουν ξένοι. Ενώ ο σφυροκόπος συνέχισε το έργο του με τη μάχη της Ναρβόννης το 736 με το πιο σύγχρονο εργοστάσιο της εποχής του: σιδηρό ιππικό και φάλαγγα.


Εκείνη την εποχή οι Φράγκοι δεν είχαν ακόμα την κρατική οργάνωση που γνωρίζουμε κι όμως αντιστάθηκαν όλοι μαζί ενάντια στον κοινό εχθρό δίχως να χάσουν τον κεντρικό τους στόχο με τις συνηθισμένες μικρότητες. Όλοι αντιλήφθηκαν τη δυσκολία και το εύρος του αγώνα. Αν δεν υπάρχει αυτή η συνειδητοποίηση τότε τα χτυπήματα του εκφυλισμού είναι τόσο ύπουλα που κανένας δεν αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις αυτών των εξελίξεων. Δίχως αναδιοργάνωση του κράτους δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή και αποτελεσματική άμυνα, ενώ υπάρχει ξεκάθαρα το πλαίσιο της επίθεσης. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να φανταστούμε ότι για την Ευρώπη και όχι μόνο την Ευρωπαϊκή Ένωση η Θράκη είναι το ανάλογο της Ακουιτανίας! Αν δεν το αντιληφθούμε στρατηγικά, γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας κι αν κρυβόμαστε πίσω από ένα εκλογικό φράχτη, τότε δεν πρόκειται ν’ αντισταθούμε στη θέληση της υλοποίησης του τόξου. Η τοποστρατηγική της Θράκης είναι ξεκάθαρη και γι’ αυτό το λόγο πάρθηκε η Ανατολική Θράκη την ώρα που ο Ελληνισμός είχε επικεντρωθεί στη Σμύρνη. Τώρα το αποτέλεσμα είναι απλό, με πληγωμένο στρατηγικό βάθος πρέπει πάλι να θωρακίσουμε αυτήν την περιοχή, για να δημιουργηθεί το πλαίσιο το ευρωπαϊκό και όχι οι επιπτώσεις μιας συνθήκης Λωζάνης που συνεχίζει να μας πιέζει διότι δεν προβάλαμε αποτελεσματική αντίσταση. Ενώ τώρα έχουμε τη Βουλγαρία και την Ρουμανία που μας ενισχύουν στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Δεν χρειαζόμαστε όνειρα, αλλά οράματα που έχουν σφυρηλατήσει οι δικοί μας εδώ και αιώνες.

Πηγή: http://lygeros.org/articles?n=8770&l=gr

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Σκάκι και Μικρά Ασία

Ν. Λυγερός


Όταν εξετάζουμε το θέμα της Μικράς Ασίας, είμαστε τόσο φορτισμένοι από τα ιστορικά δεδομένα που δυσκολευόμαστε να κάνουμε μια ορθολογική ανάλυση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στην ιστορία μας και ότι δεν πρέπει να ονομάζουμε τα πράγματα με το όνομα τους. Για να αποφύγουμε τις κλασικές παγίδες του θέματος, ειδικά όταν βρισκόμαστε σε στρατιωτικές σχολές, όπου κάθε λέξη έχει την καθορισμένη έννοια της, κάνουμε χρήση της σκακιστικής ορολογίας σε συνδυασμό με τη γνωστική ανάλυση. Έτσι εξηγούμε τα νοητικά σχήματα του πλαισίου, του πεδίου, του πεδίου δράσης και του πεδίου μάχης για να ξεκαθαρίσουμε αυτούς τους ορισμούς, τους οποίους, εσκεμμένα ή λανθασμένα, ταυτίζουμε. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μελετήσουμε και σε στρατηγικό επίπεδο τις τοποθεσίες πάνω στην σκακιέρα, δίχως να μπερδευόμαστε με τακτικά προβλήματα. Σε αυτό το πλαίσιο εισάγουμε τις έννοιες του κέντρου, της πλευράς και της γωνιάς και αναδεικνύουμε τα δομικά τους στοιχεία. Το θεαματικό αυτής της προσέγγισης είναι ότι εξηγεί με αποτελεσματικό τρόπο όχι μόνο τα λάθη του κοινού νου που προτιμά το κέντρο, μετά την πλευρά και μόνο ως τελευταία επιλογή τη γωνία αλλά και την πολιτική της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρο – Χαλδαίων, και των Ποντίων. Το πρόβλημα προέρχεται αρχικά από την έλλειψη της συμπλήρωσης ενός νοητικού σχήματος του Ναπολέοντα που έλεγε ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Διότι ποιος αναρωτιέται ποια είναι η καλύτερη επίθεση; Στην πραγματικότητα, η απάντηση υπάρχει και είναι αποτελεσματική για κάθε στρατηγιστή. Η καλύτερη επίθεση είναι η αντεπίθεση. Είναι η μόνη που έχει πληροφορίες ουσίας και μάχης. Το μόνο πρόβλημα που έχει είναι ότι πρέπει να έχεις την ικανότητα ν’ αντισταθείς στην πρώτη επίθεση για να κάνεις μετά την αντεπίθεση. Και το ισχυρό πρόβλημα για τους στρατηγούς είναι αυτό: πολλοί ξέρουν να κάνουν επιθέσεις, λίγοι είναι όμως αυτοί που ξέρουν να κρατήσουν μια θέση. Όλοι θέλουν το κέντρο αλλά το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό, ότι το θέλουν όλοι και κατά συνέπεια δεν είναι χρονικά σταθερό αφού δέχεται συνεχώς διεκδικήσεις. Τώρα όσο αφορά την πλευρά, αν δεν υπάρχει ισχυρό πλαίσιο άμυνας τότε εμφανίζεται η έλλειψη του στρατηγικού βάθους, το οποίο είναι το μόνο που μπορεί να αντισταθεί ανθεκτικά σε μια επίθεση. Τελικά, η έννοια της γωνίας, η οποία είναι καθοριστική λόγω του πλαισίου, είναι αυτή που μπορεί να κρατήσει μια θέση και που εξηγεί και την ύπαρξη του ροκέ στο σκάκι. Τώρα αν συσχετίσουμε την Καππαδοκία με το κέντρο, την Σμύρνη με την πλευρά και την Ανατολική Θράκη με την γωνιά, τότε θα καταλάβουμε ότι το κέντρο ήταν εύκολος στόχος, ότι η πλευρά δεν προστατευόταν αποτελεσματικά και ότι χάσαμε αδίκως την γωνιά, η οποία ήταν ο μοναδικός στρατηγικός στόχος της Μικράς Ασίας. Όταν το εμπεδώσουμε ουσιαστικά, τότε θα νιώσουμε την ανάγκη να ενισχύσουμε, ανθεκτικά τη Θράκη, την Ευρωπαϊκή Θράκη μας.

Πηγή: http://lygeros.org/articles?n=8901&l=gr

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Οι Καραθεοδωρήδες ως εθνικός θησαυρός

Ν. Λυγερός



Το θέμα του Καραθεοδωρή δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Όταν μελετάμε το έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, δεν κατανοούμε αμέσως το βάθος του, αλλά βλέπουμε την αξία του. Αυτή είναι τόσο προφανής που δεν υπάρχει επιστήμονας να την αμφισβητήσει. Όπως και στη μουσική που δεν μπορούμε ν’ αμφισβητήσουμε την αξία του Mozart. Όμως το θέμα του Καραθεοδωρή, αν θέλουμε να διατηρήσουμε την αναλογία στη μουσική, μοιάζει περισσότερο με τον Bach ή με τον Strauss παρά με τον Mozart. Διότι δεν υπάρχει μόνο ένας Καραθεοδωρής που να είναι αξιόλογος. Σίγουρα, στον μαθηματικό τομέα, ξεχωρίζει ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή. Όμως η γνώση δεν αποτελείται αποκλειστικά από αυτόν τον τομέα. Και όταν την κοιτάζουμε σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο, δεν μπορούμε να μην αντιληφθούμε το έργο άλλων Καραθεοδωρήδων όπως π.χ. ο Αλέξανδρος και ο Στέφανος. Η εμβέλεια του γένους Καραθεοδωρή φαίνεται τόσο μεγάλη που θα χρειαστούν δεκάδες ερευνητές για να μελετήσουν το βάθος της προσφοράς τους στη γνώση, αλλά και στον ελληνισμό. Το θέμα δεν είναι γενικό όπως φαίνεται. Υπάρχουν χειροπιαστά σημεία που είναι σημεία αναφοράς για το έργο τους. Μόνο και μόνο για τον Αλέξανδρο Καραθεοδωρή τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά: η Συνθήκη του Βερολίνου, η Ηγεμονία της Σάμου, η Διοίκηση της Κρήτης, οι Ανατολικές μελέτες είναι μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά στοιχεία. Το καθένα είναι μία συμβολή και για τη γνώση και για τον ελληνισμό. Κατά συνέπεια, οι Καραθεοδωρήδες ως εθνικός θησαυρός είναι μια πρόκληση για την Ελλάδα και ειδικά για τη Θράκη, η οποία πρέπει να λειτουργήσει ως κεντρικός κόμβος για τα Βαλκάνια. Οι Καραθεοδωρήδες δεν είχαν μια ελλαδοκεντρική προσέγγιση. Ο κόσμος τους ήταν μόνο και μόνο ο ελληνισμός. Και τα Βαλκάνια δεν είχαν τις τεχνητές διαχωριστικές γραμμές των γραφειοκρατών. Με άλλα λόγια, η ύπαρξή τους και το έργο τους μας δείχνουν νοητικά σχήματα που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε, αν θέλουμε πραγματικά να αναδείξουμε τη Θράκη μας. Το θέμα του Καραθεοδωρή δεν μπορεί να είναι τοπικό, ούτε κομματικό κι ούτε πολιτικό. Ένας εθνικός θησαυρός δεν αντέχει αυτές τις μικρότητες. Χρόνια οι Καραθεοδωρήδες πάλευαν για την Ελλάδα και τον ελληνισμό δίχως να έχουν την ανάλογη αναγνώριση. Τώρα επιτέλους, η ανάδειξή τους έχει αρχίσει. Δεν πρέπει, όμως, να σταματήσει επειδή υπάρχουν τοπικιστικά αντανακλαστικά. Το Μουσείο Καραθεοδωρή είναι πλέον έτοιμο ως κτήριο. Και κάθε μέρα έρευνας το εφοδιάζει με νέα στοιχεία. Το όραμα γίνεται σιγά-σιγά μια πραγματικότητα και το αντιλαμβάνεται πλέον όλη η Θράκη. Και το έργο υλοποιεί ιδέες που είχαν οι ίδιοι οι Καραθεοδωρήδες.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=2125&l=gr

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Ο Ζεόλιθος ως στρατηγικός στόχος

Ν. Λυγερός



Σε μία Θράκη όπου όλοι πιστεύουν ότι τίποτα πια δεν είναι δυναμικό κι ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική στα τοπικά δεδομένα, θέλαμε να προτείνουμε επιπλέον από άλλες υπηρεσίες, όπως είναι το Μουσείο Καραθεοδωρή ή το Μέγαρο Μουσικής, και τον στρατηγικό στόχο του Ζεόλιθου. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι δεν είναι συγκρίσιμα πράγματα και θα είχε δίκιο σε πρώτη φάση, αν δεν είναι ικανός να δει πιο πέρα από τον ορίζοντα της καθημερινότητας. Ένας τόπος για να ζήσει πραγματικά το παρόν του, πρέπει να έχει προοπτικές για το μέλλον και αυτές πρέπει να είναι πολλαπλές και μάλιστα σε διάφορους τομείς που είναι φαινομενικά εντελώς ανεξάρτητοι. Το ίδιο ισχύει για όλη την Ελλάδα και με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Η ιδέα δεν είναι να τα περιμένουμε όλα από μία και μόνο πρωτοβουλία και να παραμείνουμε παθητικοί στους άλλους τομείς. Αν παλεύουμε για την ΑΟΖ δεν είναι μόνο και μόνο για τους υδρογονάνθρακες, αλλά για όλες τις δυνατότητες που προσφέρει σε όλο το ελληνικό πλαίσιο. Και ξέρουμε ότι η ελληνική ΑΟΖ θα βοηθήσει και τη Θράκη μας απλώς πρέπει να έχει να βοηθήσει σε κάτι το συγκεκριμένο. Μία από τις προτάσεις μας σε πρακτικό επίπεδο είναι η αξιοποίηση του Ζεόλιθου. Η Θράκη είναι μία από τις πλουσιότερες περιοχές της Ελλάδας όσον αφορά στα πετρώματα του Ζεόλιθου. Δεν είναι ανάγκη να πούμε περισσότερο όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί οι σκεπτικιστές και οι επιφυλακτικοί θα το θεωρήσουν υπερβολικό. Ας παραμείνουμε λοιπόν στο ελληνικό πλαίσιο. Εξετάσαμε με τον Γιώργο Χατζηγεωργίου πολλές από τις ιδιότητες του Ζεόλιθου και πολλές από τις εφαρμογές του για την ανάπτυξη που σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο προσφέροντας ταυτόχρονα θέσεις εργασίας κατά συνέπεια και άλλοι μπορούν από περιέργεια και μόνο να μελετήσουν αυτά τα επιστημονικά δεδομένα και να τα αξιολογήσουν ανάλογα. Το σημαντικό είναι ότι η πατρίδα μας διαθέτει και την τεχνογνωσία και την τεχνολογία για την εξόρυξη και την εκμετάλλευση του Ζεόλιθου, πράγμα το οποίο θα προσφέρει δυνατότητες και στο λιμάνι Αλεξανδρούπολης λόγω της μεταφοράς. Με άλλα λόγια, έχουμε στη διάθεσή μας στη Θράκη ένα προϊόν πολλαπλής χρήσης που μπορεί αποτελεσματικά να φέρει οικονομικές απολαβές σε όλη την περιοχή. Επιπλέον καθώς μιλάμε για πετρώματα και όχι για μεταλλεύματα, δεν υπάρχουν βέβαια τα προβλήματα κυάνωσης που καταστρέφουν όχι μόνο το περιβάλλον αλλά και όλο το οικονομικό υπόβαθρο της περιοχής. Ο στρατηγικός στόχος του Ζεόλιθου δεν είναι ένα τέχνασμα αλλά μία πραγματικότητα που δεν έχουμε εκμεταλλευτεί. Πρέπει ειδικά οι Θρακιώτες να μάθουν όσο περισσότερα στοιχεία για τον Ζεόλιθο για να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος καθυστέρησης για την εκμετάλλευσή του κι επιπλέον οι εξορύξεις μπορούν ν’ αρχίσουν άμεσα χρησιμοποιώντας όλα τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας. Η αξιοποίηση του Ζεόλιθου δεν είναι ένα τεχνολογικό ή επιστημονικό πρόβλημα, είναι απλώς θέμα πολιτικής βούλησης και θεωρούμε ότι μέσω της ενημέρωσης αυτή θα υπάρξει σύντομα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=11282&l=gr

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Οι επιπτώσεις της τοποστρατηγικής στη Θράκη

Ν. Λυγερός

Η τοποστρατηγική δεν λειτουργεί μόνο στο Αιγαίο αλλά και στον Καύκασο και στο θέμα του Κουρδικού με την έννοια του τριπλού σημείου επαφής. Κατά συνέπεια, είναι αναμενόμενο να έχει συνέπειες και στη Θράκη, όχι μόνο στη Δυτική, αλλά και στην Ανατολική. Το βασικό στοιχείο της εφαρμογής της είναι η Συνθήκη Βερολίνου (1. 2.) του 1878 κι η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923. Για να γίνουν όμως κατανοητές οι επιπτώσεις της στη Θράκη, δεν αρκεί να σκεφτόμαστε ελλαδικά. Πρέπει να κάνουμε μία ευρωπαϊκή υπέρβαση, για να αγγίξουμε και το πρόβλημα της βαλκανοποίησης. Το ιστορικό πλαίσιο, όπου έρχονται σε σύγκρουση η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, η Ρωσική Αυτοκρατορία κι η Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι πολύτιμο, ειδικά αν αντικαταστήσουμε την πρώτη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι βέβαια ως Αυτοκρατορία με την κλασική έννοια, αλλά ως τοποστρατηγική οντότητα με τη δυναμική της. Μπορεί η σύγκρουση να μην είναι ορατή σε όλους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει στο αόρατο της νοητικής στρατηγικής. Στην πραγματικότητα, καθώς η Θράκη αποτελεί ιστορικό στόχο, υπάρχουν και πιέσεις και τριβές. Επιπλέον, λόγω της προβληματικής ανταλλαγής πληθυσμού, η οποία καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, βρισκόμαστε τελικά σε ένα εσωτερικό πρόβλημα, το οποίο μπορεί να μοντελοποιηθεί και μέσω της θεωρίας γραφημάτων. Μια ανάλογη προσπάθεια έχει γίνει ήδη στον τομέα της επιδημιολογίας όσον αφορά στην ιστορική μαύρη πανούκλα. Σε αυτήν την περίπτωση, η μοντελοποίηση ασκείται πάνω στους ασθενείς κι η ασθένεια θεωρείται ως επιφαινόμενη. Σε αυτό το νέο πεδίο μπορεί να μελετηθεί κι η εξάπλωση του προβλήματος. Οι περιοχές μπορεί να ερμηνευτούν ως κυψέλες νέων διαγραμμάτωνVoronoi, τα οποία εφαρμόζονται πάνω σε πληθυσμό κι όχι περιοχή, τουλάχιστον αρχικά. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ερμηνεύσουμε αποτελεσματικά και την εμμονή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να διατηρήσει μια συνεκτικότητα με τη Νότιο Βουλγαρία, θυσιάζοντας τη Βόρεια, για να έχει άμεση πρόσβαση στα Βαλκάνια. Τα προβλήματα που παράγονται στη Θράκη δεν είναι μόνο ανάλογα με αυτά που προέκυψαν στην Ίμβρο, στη Τένεδο και στην Κύπρο. Η αλλοίωση του πληθυσμού δεν είναι η μοναδική τεχνική που εφαρμόζεται, διότι η Θράκη έχει ένα μέγεθος και μια τοποθεσία, όπου δεν επαρκεί. Στην πραγματικότητα, οι εσωτερικές τριβές ακολουθούν και τη θεωρία περί πολέμου του Clausewitz. Η μελέτη της περιοχής με μια τοποστρατηγική προσέγγιση, θυμίζει την Αρμενία και τα προβλήματά της όσον αφορά στον πληθυσμό. Επιπλέον, η παρουσία κι ο όγκος της πρώτης στρατιάς εκ μέρους της Τουρκίας αποτελεί μια φυσιολογική ενίσχυση της πίεσης. Η αλλαγή φάσης δεν είναι τόσο αδύνατη όσο νομίζουν ή μάλλον για να το πούμε καλύτερα, όσο θέλουν να το πιστεύουν μερικοί. Η Ανατολική Θράκη χάθηκε από λανθασμένες εκτιμήσεις, λόγω της επικέντρωσης του προβλήματος πάνω στη Σμύρνη. Δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε ανάλογα λάθη για τη Δυτική Θράκη. Εργαλεία έχουμε, θεωρίες έχουμε απλώς πρέπει να έχουμε και τη βούληση.

http://lygeros.org/articles?n=6514&l=gr

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Το τεθωρακισμένο παράδειγμα της Θράκης

Ν. Λυγερός

Την ώρα που όλοι πιστεύουν ότι δεν γίνεται τίποτα στην Ελλάδα και δεν υπάρχει ελπίδα για κανέναν, διότι δεν υπάρχουν προοπτικές, ο ελληνικός στρατός όχι μόνο αντέχει αλλά δείχνει και το παράδειγμα στη Θράκη. Αυτές οι προσπάθειες δεν γίνονται κατανοητές από όλους και κανείς δεν αναδεικνύει το θέμα, ενώ είναι η ουσία όταν ο ελληνικός λαός προβληματίζεται για το αν έχουμε όντως τη δυνατότητα να αμυνθούμε. Γι’ αυτό το λόγο, θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να αναπτύξουμε ένα δίαυλο όχι μόνο επικοινωνίας, αλλά πραγματικής συνεννόησης μεταξύ μας. Σε αυτόν τον τομέα το κέντρο εξομοίωσης που βρίσκεται στην Αλεξανδρούπολη είναι παραδειγματικό. Μια σοβαρή ξενάγηση από τον Ταξίαρχο διοικητή του επαρκεί στον καθένα για να συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για ένα πρόγραμμα με ευρωπαϊκές προδιαγραφές στο οποίο δεν έχουν μίζερες περικοπές που θα το αχρήστευαν. Η ποιότητα του βασικού δομικού συστήματος σε συνδυασμό με την τοποθέτηση αλλά και την αποτελεσματικότητα των εκπαιδευτών, αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση για την πατρίδα μας. Εκεί οι τεθωρακισμένοι μπορούν να εκπαιδευτούν σε πολλούς βαθμούς τακτικής, επιχειρησιακού αλλά και συλλογικής αντίδρασης σε δυναμικό πεδίο μάχης μέσω οργάνων υψηλής ποιότητας και στο υλικό και στο λογισμικό, προσφέροντας έτσι πολλαπλές δυνατότητες για τον οδηγό, τον οπλιστή, τον πυροβολητή και βέβαια τον αρχηγό του πληρώματος με το σύστημα του πληρώματος με το σύστημα Hνίοχος. Σε αυτό το επίπεδο το άρμα LEOPARD 2 HEL, δεν είναι απλώς μια μηχανή αλλά ένα τέρας τεχνολογίας, το οποίο έχει τεράστιες δυνατότητες και απαιτήσεις. Στο κέντρο, οι χειριστές του έχουν πρόσβαση σε μια τεχνολογία που επιτρέπει όχι την εξομοίωση της διαχείρισης ενός άρματος, αλλά και μιας τετράδας, πράγμα το οποίο λειτουργεί συνδυαστικά και ανταποκρίνεται πιο πιστά στην πραγματικότητα της μάχης. Αυτό το επίπεδο δεν είναι αποκλειστικό και δείχνει βέβαια επεκτάσεις, οι οποίες μετατρέπουν το όλο πλαίσιο σε μια αποτελεσματική υλοποίηση της θεωρίας παιγνίων. Με αυτόν τον τρόπο και με τις μελλοντικές προεκτάσεις, καταλαβαίνει κάθε ειδικός ότι πρόκειται για ένα πρότυπο, το οποίο όχι μόνο δείχνει το επίπεδό μας και ειδικά σε αυτήν την περιοχή αλλά και τις ικανότητές μας επί του πρακτέου. Είναι έτσι μια ξεκάθαρη μεθοδολογία αντίληψης των πραγμάτων σε σωστή βάση, που μας επιτρέπει να παρουσιασθούμε αξιοπρεπώς και στους αντιπάλους μας για να μην πιστεύουν ότι λόγω οικονομικής κατάστασης βρισκόμαστε σε μια ευάλωτη θέση σε σχέση με οποιαδήποτε αντιπαράθεση. Το κέντρο εξομοίωσης της Αλεξανδρούπολης είναι de facto ένα οπλικό σύστημα άμυνας και αντίστασης, το οποίο λειτουργεί τόσο ενθαρρυντικά που θα έπρεπε κάθε Έλληνας πολίτης ενδιαφερόμενος για τα εθνικά θέματα, να το έχει υπόψη του και να το επισκεφθεί για να δει με τα μάτια του την αξία του στρατού μας και σ’ αυτό το επίπεδο.

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Αρτσάχ, Θράκη και αναλογίες


Ν. Λυγερός

Όσοι δεν ξέρουν το θέμα του Αρτσάχ δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν ποιες αναλογίες υπάρχουν με τη Θράκη μας. Το πρόβλημα προέρχεται από μία πολύ τοπική προσέγγιση του θέματος και δεν βλέπουν τις προεκτάσεις και το μέλλον όσον αφορά στις εξελίξεις. Όταν εξετάζουμε μόνο τη Θράκη δεν είμαστε ικανοί να δούμε τη δράση του παντουρκισμού. Ενώ η εξέταση της κατάστασης του Αρτσάχ προσφέρει άλλες δυνατότητες. Το τοπικό μουσουλμανικό στοιχείο, όταν αντιμετωπίζεται τοπικά, δεν μπορεί να ξεπεράσει το επίπεδο της τακτικής. Ενώ η πραγματικότητα έχει ένα στρατηγικό χαρακτήρα. Όταν επικεντρωνόμαστε μόνο στη δράση μιας δασκάλας την οποία ερμηνεύουμε ως γραφική και δεν βλέπουμε πόσες ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν στο Αρτσάχ, δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την δράση που γίνεται σε όλο το πλαίσιο του παντουρκισμού. Οι αναλύσεις των αρχείων αλλά και η μελέτη των δεδομένων αναδεικνύει την ύπαρξη μίας στρατηγικής που έχει εδραιωθεί ήδη από το 1878 με το συνέδριο του Βερολίνου που έθεσε ένα τέλος στο πόλεμο μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η επιβολή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923 που προσπάθησε να διαγράψει τη Συνθήκη Σεβρών του 1920, δείχνει κάποιες αναλογίες στις οποίες πρέπει να δώσουμε προσοχή για να μη μας ξαφνιάσει η αλλαγή φάσης. Αλλιώς τα πράγματα θα εισχωρήσουν φυσιολογικά σε ένα πολεμολογικό πλαίσιο. Η δράση του παντουρκισμού δεν προέρχεται μόνο από μια ενεργοποίηση του νεοοθωμανικού δόγματος, αποτελεί μια διαχρονική προσπάθεια που συμπίπτει και με τους στόχους του Κεμάλ σε συσχετισμό με τη δράση του Στάλιν. Το κομμουνιστικό καθεστώς σβήνοντας τις διαφορές όσον αφορά στη θρησκεία δεν άλλαξε την πορεία των πραγμάτων στην περιοχή του Καυκάσου αλλά και της Θράκης. Η εμμονή της Τουρκίας σε αυτά τα σημεία είναι απόλυτα χαρακτηριστική. Κι αν δεν αντισταθούμε με αποτελεσματικότητα, αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός θα υλοποιηθεί. Δεν είναι το θέμα του άμεσου ή του έμμεσου που πρέπει να μας απασχολήσει. Η Τουρκία έχει θέσει αυτές τις περιοχές ως πεδία μάχης, θέλουμε δεν θέλουμε. Οι Αρμένιοι στο Αρτσάχ δεν αποδέχτηκαν αυτό το σενάριο, αντιστάθηκαν και απελευθέρωσαν τη γη τους όχι μόνο από το τουρκικό ζυγό αλλά και από τις βλέψεις. Δεν περίμεναν τίποτα από κανένα, διότι δεν είχαν επιλογή. Στη Θράκη τα πράγματα είναι επιφανειακά διαφορετικά, ειδικά σε αυτούς που εθελοτυφλούν. Για τους άλλους όμως πρέπει να ενισχυθεί το πλαίσιο το ευρωπαϊκό για να υπάρχει ένα αληθινό μέτωπο που να έχει μια ισχύ και μια αποτελεσματικότητα. Δεν μιλούμε βέβαια για φράχτες τεχνητούς και ανούσιους, μιλούμε αποκλειστικά για στρατηγική δράση που βασίζεται σε τεχνικές και στρατιωτικές γνώσεις. Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει μια πολιτική βούληση που έχει γνώσεις για διάφορα μέτωπα του παντουρκισμού, αλλιώς είναι καταδικασμένη να πέσει στην παγίδα της τακτικής, όταν δεν γνωρίζει το στρατηγικό βάθος της υπόθεσης. Οι Αρμένιοι του Αρτσάχ ζουν ελεύθεροι, επειδή το επέλεξαν και έδωσαν μάχη γι’ αυτό. 



Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Αναρχισμός και Θράκη


Ν. Λυγερός

Αν δεν εξετάσουμε την περίπτωση της Ουκρανίας εναντίον του κομμουνισμού και τη περίπτωση της Ισπανίας εναντίον της χούντας, δεν μπορούμε να διανοηθούμε ένα πλαίσιο αναρχισμού που να αφορά τη Θράκη. Έχουμε την εντύπωση ότι οι πατριώτες δεν μπορούν παρά να είναι εθνικόφρονες. Στην πραγματικότητα, η ιστορία μάς διδάσκει ότι ο αναρχισμός εμπεριέχει φυσιολογικά στοιχεία πατριωτισμού. Η δυσκολία μας προέρχεται από την ταύτιση των εννοιών της πατρίδας και του κράτους. Επιπλέον, έχουμε την εντύπωση στον ελληνικό χώρο ότι ο αναρχισμός είναι εναντίον της τάξης, η οποία είναι ένα τρομερό σφάλμα που δεν δίνει σημασία ούτε και στον κύκλο του αναρχισμού που σημαίνει Ordre, δηλαδή τάξη. Πιο συγκεκριμένα, ο Joseph Proudhon γράφει ότι ο αναρχισμός είναι τάξη δίχως κράτος. Για το αρχικό πρόβλημα της ταύτισης αρκεί να θυμηθούμε ότι το κράτος είναι θεσμικό, ενώ η πατρίδα είναι ανθρώπινη, για να αντιληφθούμε ότι η διαφορά κάνει τη διαφορά. Δίχως αυτά τα δομικά στοιχεία στο μυαλό μας, έχουμε την εντύπωση ότι μόνο οι ακροδεξιοί ασχολούνται πραγματικά με το πρόβλημα της Θράκης, το οποίο μετατρέπεται λανθασμένα σε εθνικιστικό θέμα. Επιπλέον, θεωρούμε ότι αυτή η απασχόληση εμπεριέχει και ρατσιστικά στοιχεία εναντίον των Τούρκων. Για αυτούς τους λόγους πολλοί δεν ασχολούνται με τη Θράκη για να μην τους στιγματίσει η κοινωνία. Αυτό το επιχείρημα δεν είναι μόνο γελοίο, διότι, όπως λέγεται στη Γαλλία, το γελοίο δεν σκοτώνει, είναι τρομακτικό διότι αφήνουμε τη Θράκη να πεθαίνει λόγω πολιτικής αντίληψης. Το θέμα της Θράκης πριν μετατραπεί σε θρακικό, αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κι ο αναρχισμός ακόμα δεν μπορεί να παραμείνει αδιάφορος. Ο Mustapha Kemal είναι ένας γενοκτόνος για την ανθρωπότητα όπως ήταν ο Hitler και ο Stalin. Δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά και αυτό είναι που πρέπει να μας αφορά. Το να είναι Τούρκος, Γερμανός ή Ρώσος, δεν έχει σημασία. Το πρόβλημα είναι ο κεμαλισμός, ο ναζισμός κι ο σταλινισμός. Στη Θράκη, δεν πρέπει να μας απασχολεί ο λαός, αλλά οι θεσμοί, διότι πάνω σε αυτούς βασίζεται η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Παραδείγματος χάριν ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης ενός προξενείου στην Κομοτηνή, αφού μιλάμε για Έλληνες πολίτες. Οι Τουρκογενείς, οι Πομάκοι κι οι Τσιγγάνοι είναι όλοι Έλληνες πολίτες και πρέπει να τους προστατέψουμε με τον ίδιο τρόπο. Το πλαίσιο δεν είναι ούτε θεσμικό, ούτε κομματικό, αλλά ανθρώπινο και μόνο. Δεν μπορεί, λοιπόν, ένας στοχαστής του αναρχισμού να μη νιώθει ότι το πρέπον είναι να υπερασπισθεί τη Θράκη. Κι αν φοβάται να τον θεωρήσουν ακροδεξιό για αυτό το λόγο, τότε είναι άξιος της μοίρας του και μόνο. Χρησιμοποιούμε αυτό το ακραίο παράδειγμα, για να αποδείξουμε ότι η θεωρία της κομματικής προσέγγισης με τις εθνικιστικές τάσεις, είναι εσφαλμένη. Αυτό αποδεικνύει το κριτήριο του Karl Popper.


Courbet Gustave Portrait of Pierre Joseph Proudhon

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Ανάγκη αλλαγής νοητικού σχήματος της Θράκης



Ν. Λυγερός

 Η ανάγκη της αλλαγής του νοητικού σχήματος της Θράκης γίνεται όλο και πιο αισθητή σε ελληνικά δεδομένα λόγω των πιέσεων που υπάρχουν σε διακρατικό επίπεδο. Με έναν παράλογο τρόπο, πολλοί συνεχίζουν να βλέπουν τη Θράκη μας απλώς ως μία περιθωριακή περιοχή. Τα προβλήματά της δεν απασχολούν πραγματικά τα κέντρα εξουσίας παρά μόνο της Τουρκίας. Ενώ η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας έχει ενισχύσει το ευρωπαϊκό πλαίσιο της Θράκης. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες στην περιοχή, που παραμένουν δυνατότητες, διότι δεν υλοποιούνται. Από την άλλη πλευρά, η Θράκη αποτελεί έναν ιστορικό στόχο, που ακολουθεί σταθερά την πορεία της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κύπρου. Γεωστρατηγικά το όλο θέμα είναι μια επέκταση της Ανατολικής Θράκης, η οποία θυσιάστηκε στο βωμό της ελληνικής στρατηγικής. Τοποστρατηγικά, το πεδίο δράσης είναι ξεκάθαρο και απομένει μόνο και μόνο ο μετασχηματισμός του σε πεδίο μάχης. Κατά συνέπεια, αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη αδράνεια σκέψης όσον αφορά στο μέλλον της Θράκης. Ένας ολόκληρος λαός δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι οι συνθήκες που υπάρχουν, είναι ικανές να προκαλέσουν μια αλλαγή φάσης. Κανείς πια δεν θυμάται πώς χάθηκε η Ανατολική Θράκη; Κανείς δεν βλέπει γιατί μιλάμε για Δυτική Θράκη; Κανείς δεν υπολογίζει τα πληθυσμιακά δεδομένα; Ποια είναι τα κριτήρια που πρέπει να ενεργοποιηθούν για να κατανοήσει κανείς σε ευρύτερο πλαίσιο ότι σιγά-σιγά η Θράκη μετατρέπεται σε θρακικό πρόβλημα; Η αλλαγή φάσης που έγινε στην Κύπρο το 1974, ποιος την είχε προβλέψει ακόμα κι ένα χρόνο πριν; Πρέπει απαραίτητα να εμφανιστεί η κρίση για ν’ αρχίσουμε να την αντιμετωπίζουμε; Υπάρχουν διαχρονικά γεωστρατηγικά δεδομένα που αναδεικνύει η τοποστρατηγική. Γιατί να μην τα συμπεριλάβουμε στη νοόσφαιρά μας για να εξελιχθεί η σκέψη μας και να γίνουν αποτελεσματικές οι αποφάσεις μας; Γιατί να περιμένουμε αθώα από το πολιτικό καθεστώς που εξετάζει την περίπτωση της Θράκης παρά μόνο όταν υπάρχουν εκλογές και ποτέ μετά; Η Θράκη είναι ένας θησαυρός για την Ελλάδα, θα πρέπει όμως να το ανοίξουμε και όχι να τον βλέπουμε μόνο και μόνο ως ένα παλιό μπαούλο. Επιπλέον, μιλάμε γενικά για τη Θράκη και δεν εξετάζουμε του Θρακιώτες. Όχι ότι το πρόβλημα βρίσκεται σε τοπικό επίπεδο, αλλά υπάρχει κι ο ανθρώπινος παράγοντας. Αυτό το νοητικό σχήμα αποδεικνύει κι η ύπαρξη του Αρτσάχ σε σχέση με τους Αρμένιους κι ενάντια των Αζέρων. Η περιοχή χρειάζεται και τους ανθρώπους της. Όχι μόνο για να ζουν και να καλλιεργούν τη γη, αλλά και για να θυσιαστούν όταν υπάρχει ανάγκη. Αν δεν υπήρχαν άνθρωποι που να πιστεύουν στη γη των προγόνων τους στο Αρτσάχ, δεν θα υπήρχε πια κανένα αρμενικό στοιχείο σε όλη την περιοχή. Όταν ένας λόχος καταδρομέων είναι ικανός να σταθεί ανάμεσα στον εχθρό κι ένα μοναστήρι πολλών αιώνων, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Όταν το σύμβολο του Αρτσάχ είναι τα κεφάλια του παππού και της γιαγιάς, υπονοώντας ότι τα κορμιά είναι ριζωμένα μέσα στη γη, ο εχθρός ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει αν προκαλέσει οποιαδήποτε μάχη. Αν η Ελλάδα θα έχει το ίδιο νόημα για μερικούς ακόμα και δίχως τη Θράκη, ας μας το εξηγήσουν, διότι εμείς τα βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=6529&l=gr

Κυριακή 5 Μαΐου 2013

H Θράκη ως ιστορικός στόχος


Ν. Λυγερός

 Όταν εξηγούμε σε γεοστρατηγικό πλαίσιο ότι ο πραγματικός στόχος της Τουρκίας δεν ήταν η Σμύρνη, αλλά η Ανατολική Θράκη μέσω της Συνθήκης Λωζάνης το 1923, αντιμετωπίζουμε μια αναμενόμενη αντίδραση, η οποία δημιουργήθηκε από ένα πολιτιστικό δόγμα. Η καθαρή ανάλυση δεν εξασφαλίζεται όμως μονόπλευρα. Η ελληνική προσέγγιση του θέματος δεν εμπεριέχει ούτε τα στρατηγικά ούτε τα ιστορικά δεδομένα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας των Νεότουρκων και του Κεμάλ. Κατά συνέπεια, μοιάζει με την ανάλυση μιας σκακιστικής παρτίδας, όπου ξεχνάμε ότι υπάρχουν δύο παίκτες. Με αυτόν τον τρόπο όμως δεν εξηγούμε τίποτα και τα πλήγματα που έχουμε υποστεί παρουσιάζονται ως ακατανόητα για τη λογική μας. Ακόμα και δίχως να ενσωματώσουμε καθαρά γεωπολιτικά στοιχεία ή δεδομένα διεθνών σχέσεων, μια ιστορική και γεωστρατηγική ανάλυση ανακαλύπτει με μεγάλη άνεση τους πραγματικούς στόχους της τουρκικής προσέγγισης. Επειδή εμείς δεν δίνουμε και μεγάλη σημασία στη Θράκη και ειδικότερα η Ανατολική Θράκη, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι περιοχές δεν είναι σημαντικές για την Τουρκία, όχι μόνο τότε αλλά και τώρα. Ιστορικά η Οθωμανική Αυτοκρατορία προέρχεται από τους Οσμανλίδες, οι οποίοι αποτελούν μία υποομάδα σε σχέση με τους Σελτζούκιδες, που γειτονεύουν με τις βυζαντινές ιδιοκτησίες στην Ανατολία. Αρχικά οι Οσμανλίδες δεν είναι κυρίαρχοι. Έχουν όμως το πλεονέκτημα να βρίσκονται στη γραμμή του μετώπου με την Κωνσταντινούπολη. Οι κατακτήσεις των Μογγόλων στα βάθη της Ανατολής θα ασκήσουν μία πίεση πάνω στις τουρκικές φυλές. Κατά συνέπεια, το μέτωπο θα αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία. Η μεγάλη αλλαγή φάσης, όσον αφορά στη γεωστρατηγική, θα γίνει από τους Οσμανλίδες, οι οποίοι θα περάσουν τα λεγόμενα Δαρδανέλια για να πάρουν την Καλλίπολη το 1352 και να έχουν ως πρωτεύουσα την Ανδριανούπολη το 1361. Αυτή η αρχική εισβολή, που έπρεπε να είναι προσωρινή, μετατράπηκε τελικά σε μόνιμη και δημιούργησε de facto ένα δεύτερο μέτωπο πίεσης πάνω στην Κωνσταντινούπολη. Με άλλα λόγια, η Θράκη και ειδικότερα η Ανατολική Θράκη δεν είναι μόνον ένας συνδετικός κρίκος για την Τουρκία, αλλά και το ιστορικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τώρα αν αυτό δεν αρκεί σε μας για να καταλάβουμε τη σημασία της περιοχής, είναι δικό μας πρόβλημα και όχι των γειτόνων μας. Η Θράκη επέτρεψε την Άλωση και αποτελεί σημείο συνεκτικότητας, όπως το απέδειξε αργότερα, το 1878, το Συνέδριο του Βερολίνου.




Cartographie : Sophie Mousset et Nicolas Rageau


Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=5731&l=gr

Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Ο δάσκαλος στη Θράκη


Ν. Λυγερός

Όλοι έλεγαν
ότι ο ερχομός του δασκάλου
στη Θράκη,
ήταν τυχαίος.
Οι περισσότεροι ήταν αθώοι
κι έλεγαν ό,τι πίστευαν.
Μερικοί όμως ήξεραν ότι ήταν ψέμα.
Κι εσύ, Δημήτρη Ν.,
που ξέρεις την αλήθεια
είσαι δυστυχισμένος.
Μην πιστεύεις στην τύχη,
μόνο ανάγκη υπάρχει.
Κι όταν κοιτάς τα άτομα
που είναι τόσο πολλά,
να βλέπεις μόνο τους ανθρώπους
διότι εκείνοι δημιουργούν
το έργο που θαυμάζεις,
κανείς άλλος.
Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.
Ακούς;
Τώρα άλλαξε ο σκοπός.

Πηγή: http://lygeros.org/articles?n=4607&l=gr

Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ - Ο Ελληνισμός είναι δώρο στην ανθρωπότητα

ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ - Ο Ελληνισμός είναι δώρο στην ανθρωπότητα
«Η ανθρωπότητα αγαπά τον ελληνισμό, διότι είναι ένα δώρο για αυτήν. Κι αν αυτό το δώρο υπάρχει ακόμα είναι λόγω της στρατηγικής. Με αυτήν λοιπόν θα αντιμετωπίσουμε και τώρα τις δυσκολίες που μας καταπατούν για να γίνουμε πιο δυνατοί και να τις ξεπεράσουμε. Ο Ελληνισμός άντεξε χειρότερα κι είναι ακόμα εδώ ως φάρος να συνεχίζει να εκπέμπει φως για όλη την ανθρωπότητα». Το αισιόδοξο αυτό μήνυμα εκπέμπει η συνέντευξη υπό μορφή συζήτησης που έκαναν ο γνωστός μαθηματικός της περιοχής μας Σάκης Λιπορδέζης από τον στρατηγικό αναλυτή και διακεκριμένο επιστήμονα Νίκο Λυγερό.

Ποιες λέξεις και φράσεις στοιχειοθετούν την έννοια ανθρωπότητα;

- Η ανθρωπότητα είναι η μόνη λέξη που πρέπει να ειπωθεί από τον Προμηθέα για όλες τις άλλες η σιωπή επαρκεί, το θεμέλιο της μνήμης μέσα στο χρόνο, το στήριγμα της ανθρωπιάς κατά της βαρβαρότητας, το νόημα της ζωής για το ελεύθερο ον, το έργο των δασκάλων, το απέραντο γαλάζιο των φάρων της γνώσης, η βιβλιοθήκη της γης, το κράμα του παρελθόντος και του μέλλοντος, η γέφυρα των ανθρώπων, το μονοπάτι των σοφών, το σύμπαν της σκέψης, η αξία του ανθρώπου, η ανάγκη ενάντια στην τύχη, το κλέος των άξιων, η αξιοπρέπεια και το ήθος των δικαιωμάτων μας.

Το ίδιο θα ρωτήσω και για την έννοια ελληνισμό προκειμένου να μην υπάρχει σύγχυση με άλλες έννοιες.

- Ο Ελληνισμός είναι δώρο στην ανθρωπότητα, η ομορφιά που θα σώσει την οικουμένη διότι ξέρει 
ότι είναι ο άλλος άλλος και κατά συνέπεια ο επόμενος απόγονος ο προηγούμενος πρόγονος στην αλυσίδα του Προμηθέα, το παράδειγμα της θυσίας και της αντίστασης, ο λαός του χρόνου και της θάλασσας, η απλότητα της πολυπλοκότητας, η ανθεκτικότητα της στρατηγικής, η αντεπίθεση των δικαιωμάτων ο γενίτσαρος του ουμανισμού, το στοιχείο του αλτρουισμού, η πίστη στις αξίες, η ελευθερία του θανάτου.

Πώς θα τεκμηριώνατε το γεγονός ότι η ανθρωπότητα αγαπάει τον Ελληνισμό;

- Η αγάπη της ανθρωπότητας προς τον Ελληνισμό διαρκεί εδώ και αιώνες γιατί είναι μια πηγή φωτός μέσα στον σκοταδισμό δεν είναι μόνο το Βυζάντιο που συνέχισε το έργο τότε αλλά και οι Άραβες που το αντέγραψαν ενώ η Αναγέννηση τον επανακάλυψε για να φέρει τον αιώνα του Διαφωτισμού και της Επανάστασης, έτσι μέσω της σκέψης της γλώσσας και της τέχνης αλλά και το αρχαίο θέατρο το σύμβολο της θάλασσας και της αντίστασης έδειξε σε όλους πως η νοημοσύνη η πολυμήχανη είναι ικανή να νικήσει και τους πιο βάρβαρους εχθρούς για να ζήσει η ελευθερία.

Ποια η θέση του ελληνισμού στο χώρο-χρόνο;

- Ο Ελληνισμός στο χωροχρόνο είναι ένα σύστημα αναφοράς δίχως σύστημα διότι δεν αντέχει τις αρχές και ζει μόνο με αξίες δεν θέλει ιεραρχία και ως άλλος άλλος ξέρει ότι δίχως συνύπαρξη δεν υπάρχει ύπαρξη γνωρίζει τη σχετικότητα και βασίζεται στο φως για να δημιουργήσει την οικουμενικότητα της σκέψης της αλήθειας μέσω της μαιευτικής και της Οδύσσειας όπου η πάλη της ανάγκης ενάντια στην τύχη είναι ο αγώνας της νοημοσύνης που με τη δημιουργικότητα του χάους κάνει υπερβάσεις που αποτελούν θαύματα γιατί ήταν αδιανόητες.

Πώς εξελίσσεται ο Ελληνισμός ανά 500 χρόνια από το 500 π.Χ. έως το 2000;

Αν ο Ελληνισμός έκανε αναφορά στην ανθρωπότητα θα της έγραφε πάρε ό,τι θες από το έργο μου και θα άρχιζε από το φως του μαρμάρου των Κυκλάδων για να δείξει μετά τις πινακίδες της αρχής των Μινωικού και Μυκηναϊκού πολιτισμών για να σκαλίσει το γεωμετρικό και το αρχαϊκό έως το κλασικό και το ελληνιστικό για να περάσει στο Βυζάντιο το τόσο διαχρονικό δίχως να ξεχάσει τα χρόνια της σκλαβιάς πριν την επανάσταση όπου με τη φωτιά ανέτρεψε την βαρβαρότητα για να δείξει τη συνέχεια της αντίστασης και της θυσίας και στους παγκόσμιους πολέμους και να παραμείνει ελεύθερος δίχως ποτέ να γονατίζει.

Με δεδομένη την τεράστια προσφορά του Ελληνισμού στην ανθρωπότητα και αν παρομοιάσουμε την προσφορά του με αυτήν του φάρου, ποιους λαμπτήρες ξεχωρίζετε στο πέρασμα των αιώνων;

- Τα φώτα του Ελληνισμού αν και είναι πολυάριθμα έχουν μέσα τους μια σπάνια αλυσίδα δομημένη πάνω στο ζευγάρι το πολύτιμο του δασκάλου και του μαθητή και με αρχή τον Σωκράτη συνέχεια τον Πλάτωνα προέκταση τον Αριστοτέλη και επέκταση τον Αλέξανδρο, η οποία από μόνη της δείχνει ήδη την αξία και τον ηρωισμό του ήθους της γνώσης που παλεύει για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη που θα αναδείξει το έργο του Αρχιμήδη που αποτέλεσε το παγκόσμιο μοντέλο του Homo Universalis.

Γιατί οι Έλληνες δεν έχουν την ανάγκη να εκθειάζουν το έθνος τους, τις ιδιότητες τους και την δυναμική τους όπως το κάνουν άλλοι λαοί;

- Η αξία του Ελληνισμού που εξηγεί γιατί οι Έλληνες δεν έχουν ανάγκη να εκθειάζουν το έθνος είναι αφοπλιστικά απλή, γιατί ποτέ δεν ένιωσαν την ανάγκη να διαπράξουν ένα έγκλημα φρικτό κατά της ανθρωπότητας έτσι πάντα αντιστέκονται στους βάρβαρους που θέλουν να επιβάλουν αρχές που καταπατούν τους ανθρώπους γι' αυτό το λόγο είναι μια ανθρώπινη αντεπίθεση που προστατεύει την ελευθερία και τους αθώους δίχως να επιλέγει την πλευρά των ισχυρών αλλά των δικαίων γιατί μόνο έτσι ακολουθούν τις αξίες που καθορίζουν το πνεύμα μας και την αξιοπρέπεια.

Τι εννοείτε και πώς το τεκμαίρετε όταν λέτε ο Ελληνισμός είναι «αργός» ή ο Ελληνισμός είναι «άγονη» γραμμή;

- Έτσι όπως είναι δομημένη η ελληνική κοινωνία που δεν πιστεύει πια σε τίποτα λόγω οικονομικής κατάστασης, δεν θεωρεί ότι οι άγονες γραμμές θα πρέπει να υπάρχουν. Δεν αντιλαμβάνεται όμως ότι άγονη γραμμή είναι ο ίδιος ο Ελληνισμός. Αν εξετάσουμε ορθολογικά την έννοια της άγονης γραμμής θα συνειδητοποιήσουμε ότι εμπεριέχει μερικά δομικά στοιχεία που είναι θεμελιακά. Ενώ κοιτάζουμε συνεχώς πού είναι η χωρική δυσκολία που αντιπροσωπεύει η άγονη γραμμή δεν βλέπουμε τον λόγο της ύπαρξής της. Αν ο Ελληνισμός δεν βρισκόταν και σε αυτά τα περιθωριακά νησιά γιατί να υπάρχουν άγονες γραμμές. Με άλλα λόγια πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί ο Ελληνισμός επέλεξε αυτές τις δύσκολες περιοχές. Αν μπούμε σε αυτήν τη διαδικασία τότε θα κατανοήσουμε την επινόηση του Ελληνισμού. Επειδή είμαστε ένας λαός του χρόνου και όχι του χώρου προσέχουμε περισσότερο πώς διασχίζουμε τους αιώνες. Με άλλα λόγια κάνουμε χρήση του νοητικού σχήματος που βλέπει τον χρόνο ως τον χώρο της αντίστασης. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ελληνισμός επέλεξε για τη διάδοσή του περιοχές που κρατούν καλά και αντέχουν τις επιθέσεις. Το Άγιο Όρος και τα Μετέωρα ανήκουν στα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που ακολούθησαν την στρατηγική των Θερμοπυλών που αποτελούν το αρχέτυπο της χωρικής ήττας που είναι μία χρονική νίκη.

Και το ίδιο ισχύει και για τη μάχη της Κρήτης. Ο Ελληνισμός λοιπόν επιλέγει τη χωρική δυσκολία για να αντέξει και για να περάσει στη συνέχεια στη φάση της αντεπίθεσης που τον χαρακτηρίζει για να παλέψει ενάντια στη βαρβαρότητα. Έτσι οι άγονες γραμμές είναι και το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής επιλογής. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πιο προσεκτικοί με αυτήν την ορολογία, η οποία δημιουργεί ένα αντικειμενικό αντιπαράδειγμα της οικονομικής προσέγγισης των πραγμάτων. Γι’ αυτό το λόγο δίνει περισσότερο σημασία στους ανθρώπους παρά στους οικονομικούς παράγοντες. Είναι σημαντικό να το θέσουμε με αυτόν τον τρόπο ειδικά όταν έχουμε στο μυαλό μας τα κριτήρια του καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κι αν ο Ελληνισμός είναι πράγματι μία άγονη γραμμή είναι διότι δεν έχει συμφέρον, δεν υπολογίζει το κόστος γιατί είναι γενναιόδωρος. Και είναι αυτή η γενναιοδωρία που του επιτρέπει να παράγει και την έννοια του ουμανισμού. Ο Ελληνισμός αν ανήκει στους σπανιότατους «-ισμούς» που έχουν αντέξει και αποτελούν πλέον ένα διαχρονικό στοιχείο, αυτό οφείλεται ακριβώς σε αυτήν την ιδιότητα. Γι’ αυτό το λόγο η ανθρωπότητα αγαπά τον Ελληνισμό, διότι είναι ένα δώρο για αυτήν. Κι αν αυτό το δώρο υπάρχει ακόμα είναι λόγω της στρατηγικής. Με αυτήν λοιπόν θα αντιμετωπίσουμε και τώρα τις δυσκολίες που μας καταπατούν για να γίνουμε πιο δυνατοί και να τις ξεπεράσουμε. Ο Ελληνισμός άντεξε χειρότερα κι είναι ακόμα εδώ ως φάρος να συνεχίζει να εκπέμπει φως για όλη την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο σκοπός του ως άγονη γραμμή.

Ο χριστιανισμός για τον Ελληνισμό είναι το στέμμα ή ο θρόνος στον οποίο αναπαύεται ή το όχημα συμπόρευσης προς την αιωνιότητα;

- Ο χριστιανισμός κι ο ελληνισμός είναι τόσο στενά συνδεδεμένα όσο είναι οι γραμμές πάνω στα χειρόγραφα όπου οι μελετητές αναλύουν τα κείμενα με σεβασμό και κριτική συνεχίζοντας την παράδοση κι αν μερικοί δεν μπορούν να το αποδεχθούν αυτό οφείλεται σε άγνοια και έλλειψη γνώσεων σε βαθύτερο επίπεδο το οποίο είναι απαραίτητο για να ενισχυθεί το όλο πλαίσιο και να παράγει μια σκέψη ιδιόμορφη ικανή να σηκώσει το βάρος του φωτός για την Ανθρωπότητα που χρειάζεται έργα με θεμέλια.

Τι θα λέγατε στα Ελληνόπουλα που θέλουν να μυηθούν σωστά στην πανανθρώπινη και διαχρονικά αξεπέραστη υπέροχη λέξη που λέγεται ελληνισμός;

- Το χάος εσύ ο πρώτος το τρόμαξες με φως. Το χάος θέλησε να σε κατασπαράξει αλλά εσύ ακόμα και πληγωμένος το φώτισες και χάθηκε στο μηδέν. Κάποτε στις Κυκλάδες το φως έγινε μάρμαρο και το μάρμαρο άγαλμα μα τούτο δεν τόλμησε να κατακτήσει τον κόσμο είχε διπλωμένα τα χέρια σαν φυλακισμένο φως σημάδι του πεπρωμένου σου. Πόσοι ξέρουν ότι η θάλασσα είναι φωτεινή από τότε που ναυάγησε ο ήλιος βλέποντας τα βάσανά σου κι ότι η γεύση της αρμύρας που αφήνει η θάλασσα στα χείλη είναι κομμάτια ήλιου; Ένας ήσουν μόνο ένας στην αρχή. Κι είχες μια σπίθα μέσα στην πυγμή τη φωτιά, το κομμάτι της ημέρας στη νύχτα. Ήταν μεγάλο το δώρο, ήταν πικρό το βάσανο. Ο δεσμός σου με την ανθρωπότητα τα δεσμά σου. Κι εσύ ο πρώτος ένιωσες το βάρος του φωτός.

Ο υπεράνθρωπος, ο φωτοπλάστης, ο ανθρώπινος δημιουργός έγινες σκλάβος της ανθρωπότητας. Τους έδωσες να πιουν το φως κι άλλαξες την ύπαρξη των ανθρώπων τους χάρισες τη ζωή. Μα ποιος την ήθελε ποιος είδε τη θυσία σου ποιος την κατάλαβε; Ο μύθος σου, ακρόπολη της νοημοσύνης, είναι μια σύνθεση που λίγοι μπορούν ν ακούσουν μια μουσική της σιωπής. Ίκαρος στον πέτρινο ουρανό δεμένος δαίδαλος στον λαβύρινθο της σκέψης κλεισμένος. Το δαδί σου, θεϊκή πυγμή και πληγή δοξαστική, το κορμί σου θεϊκή μορφή και πληγή ανθρώπινη. Η εκδίκηση της λήθης.

Οι άνθρωποι ξέχασαν το φως σου και βρήκαν μόνο τη φωτιά. Ξέχασαν ότι το φως είναι το μάρμαρο του ήλιου. Οι άνθρωποι έκαψαν το φως. Πάνω στην άμμο τη λευκή έχυσαν τον πόνο και μια μοναδική στιγμή έσπασε τον χρόνο. Ακρωτηριάζοντας το άτομο πλήγωσαν την ανθρωπότητα κι η σκέψη της ο θεός θέλησε ν’ αυτοκτονήσει βλέποντας τον ουρανό να δαγκώνει τη γη. Η λάμψη της έκρηξης έδειξε το σκοτάδι, τον δρόμο του Άδη. Τότε ακούστηκε η πρώτη κραυγή των νεκρών της φωτιάς τα θύματα, τα ουράνια στίγματα. Τότε άρχισε η πρώτη πάλη με το μαύρο ατσάλι. Ο θρήνος της ειρήνης. Η απειλή της σκιάς απλώθηκε πάνω στις ψυχές κι έκλεισε τα βλέφαρα της αθωότητας. Το φως που μας χάρισες με τη θυσία σου ήταν μοναδικό και το χάσαμε.

Η φωτιά για να ζήσει θέλει νεκρούς πολλούς. Πρέπει να σβήσει για να ξαναδούμε το φως το φως σου, Προμηθέα! Στον τόπο των χαμένων ονείρων δεν υπάρχουν πια κυπαρίσσια ευκάλυπτοι και πεύκα παρά μόνο ποτάμια λύπης και παραπονεμένα λόγια. Όμως ανάμεσα στα ερείπια του κόσμου λάμπουν οι σπασμένες ομορφιές. Στα καλντερίμια της ζωής στα πέτρινα κύματα έπεσαν τ’ άπιαστα βήματα μιας αρχαίας ψυχής. Μια χούφτα φωτός πάνω στο σώμα έγινε της ελευθερίας το πέλαγος,της ανάγκης το χρώμα. Δεν υπάρχει φωτιά μονάχα φως. Ήπιες όλα τα δάκρυα του κόσμου και με την πληγή σου έπλασες τη θάλασσα τη γη μας. Κι ύστερα μετά τον θάνατο της αιωνιότητας και την ανάσταση της ημέρας πριν το κόψει σε μιαν αρχαία αγορά κάποιο χέρι μια Κυριακή, σαν πασχαλιά θα ξανανθίσει ο κόσμος.

Η Θράκη ως μη ευσταθής ισορροπία


Ν. Λυγερός

Όταν οι Έλληνες και οι K ύπριοι ειδικοί αναλύουν και συγκρίνουν τις θέσεις της Θράκης και της Κύπρου, θεωρούν ότι η πρώτη είναι αντικειμενικά θετικότερη. Αν και αυτή η προτίμηση φαίνεται λογική και συμπίπτει με την κοινή γνώμη, θεωρούμε ότι είναι πολύ επικίνδυνη διότι δίνει το αίσθημα της ασφάλειας. Η εισβολή, η κατοχή, οι πρόσφυγες, οι εγκλωβισμένοι και οι αγνοούμενοι είναι όντως στοιχεία που δεν μπορούμε να διαγράψουμε εξαιτίας μιας ανορθόδοξης στρατηγικής προσέγγισης. Παρ'όλα αυτά, θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι η συμβίωση επιχειρημάτων είναι βιώσιμη.

Το πρόβλημα της Κύπρου είναι ότι αποτελεί μια ευσταθή ισορροπία. Διότι ακόμα και αν υπάρχει κατοχικό καθεστώς το οποίο είναι παράνομο, η ιστορία δείχνει με τα χρόνια που περνούν ότι δύσκολα αλλάζεις μια κατάσταση που προήλθε από στρατιωτική αναμέτρηση. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο, βέβαια, ανατρέπει αυτήν τη σταθερότητα, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη διάρκεια της προσπάθειας. Πάντως, όλο το θέμα είναι καθαρό και φανερό με την έννοια ότι τα συστατικά τα γνωρίζουμε. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό όπως το σκάκι.

Το πρόβλημα της Θράκης είναι ότι αποτελεί μια μη ευσταθή ισορροπία. Διότι ακόμα και αν δεν υπάρχει ένα επίσημο κατοχικό καθεστώς και στρατιωτική αναμέτρηση, η κατάσταση είναι αντικειμενικά επικίνδυνη. Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι όντως ένα θετικό στοιχείο που θα είχε απαγορεύσει την ύπαρξη της εισβολής στην Κύπρο, όμως δεν πρέπει να ξεχάσουμε το συνοριακό στοιχείο. Η ιστορία μάς έμαθε πολλά με την Ανατολική Θράκη, όμως πολλοί δεν βλέπουν τον συσχετισμό με τη Δυτική Θράκη. Αν όμως κάποιος εξετάσει την ουτοπική περίπτωση μιας Κύπρου που θα είχε κοινά σύνορα με τον εισβολέα της, μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά. Στη Θράκη το παιχνίδι είναι κλειστό, όπως είναι το πόκερ. Η νοημοσύνη χρειάζεται με τον ίδιο τρόπο, δεν είναι όμως επαρκής. Η γεωπολιτική είναι πολυπλοκότερη και είναι δύσκολο να πείσουμε παράγοντες για την κρισιμότητα της κατάστασης. Διότι είναι σπάνιοι οι άνθρωποι με μνήμη που χειρίζονται τον αιώνα ως βάση, και μόνο εκείνοι βλέπουν την εξέλιξη της διαχρονικής στρατηγικής.


Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Η Θράκη ως κεντρικός κόμβος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Βαλκανίων


Ν. Λυγερός

Αν και ένας από τους βασικούς ανασταλτικούς παράγοντες στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη της Θράκης είναι η γεωγραφική της θέση, είναι δυνατό και εφικτό να μετατραπεί από σοβαρό μειονέκτημα σε δυναμικό πλεονέκτημα. Με την κατάρρευση του ανατολικού συστήματος που αποτελούσε ένα οικονομικό φράγμα για τις συναλλαγές με τη Θράκη, με το άνοιγμα των συνόρων που διαμόρφωσε οριστικά τους τομείς εργασίας και τις θετικές ενταξιακές πορείες της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, η Θράκη αντιπροσωπεύει πια έναν γεωπολιτικό κόμβο. Με άλλα λόγια, ακόμα και αν δεν αφοσιωθούμε στην πληθυσμιακή ύλη, η τοποθεσία της είναι από μόνη της σημαντική. Επιπλέον, αν εξετάσουμε τη Θράκη από πλευράς φύσης, η περιοχή της είναι από τις πιο αξιόλογες ακόμα και αν περιοριστούμε στον αγροτικό ή στον τουριστικό τομέα. Συνεπώς, υπάρχει ένα αντικειμενικό πλαίσιο ανάπτυξης. Άρα, το ζήτημα είναι ο ανθρώπινος παράγοντας ως ολικό σύστημα. Όμως, δεν πρέπει να εξεταστεί μόνο και μόνο τοπικά εφόσον ανήκει σε ένα γεωστρατηγικό πεδίο και αποτελεί ένα σημείο αναφοράς και ιστορικά και στρατιωτικά. Η ύπαρξη διάφορων πληθυσμών στην περιοχή δεν είναι αναγκαστικά το μείζον πρόβλημα εφόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί μέσα στο ίδιο κοσμοπολιτικό πλαίσιο. Ακόμα και αν υπάρχουν τοπικά και εσωτερικά προβλήματα, όπως σε κάθε απομονωμένη κοινωνία, οι αναμενόμενες αλλαγές της περιοχής μπορούν εύκολα να μετατρέψουν αυτά τα στοιχεία σε θετικά. Διότι η κινητικότητα του πληθυσμού θα είναι αναγκαστικά μεγαλύτερη εφόσον θα είναι λιγότερο περιορισμένη από τα τωρινά σύνορα στο βόρειο μέρος της Θράκης, η οποία θα είναι μια δυναμική πρόσβαση στη Μεσόγειο για τις δύο βαλκανικές χώρες. Πρέπει, λοιπόν, η Θράκη σαν ολιστικό σύνολο και σύστημα να πάρει σημαντικές στρατηγικές αποφάσεις όσον αφορά στο μέλλον της με αυτά τα αναμενόμενα γεγονότα έτσι ώστε να είναι επικεφαλής τοπικών καινοτομιών σε διάφορους τομείς που θα έχουν αναγκαστικά επιπτώσεις και σε εθνικό επίπεδο λόγω της ιδιαιτερότητας της Θρακικής θέσης. Υπάρχει ένα πολύ θετικό χρονικό πλαίσιο που πρέπει να αξιοποιηθεί έξυπνα για να βρεθεί η λύση πριν υπάρξει πρόβλημα.

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Συνέντευξη του Ν.Λυγερού στο δελτίο ειδήσεων του Θράκη Νετ 01/05/13

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στο δελτίο ειδήσεων του Θράκη Νετ.
Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στο δελτίο ειδήσεων του Θράκη Νετ, με τον Δημήτρη Πέτροβιτς στις 01/05/2013.

Τα παραδείγματα της Ίμβρου και Τενέδου και η θέση της Θράκης

Ν. Λυγερός

Ενώ στη Θράκη όλα τα συστήματα αναφοράς χρησιμοποιούν τη Συνθήκη της Λωζάνης, τα παραδείγματα της Ίμβρου και Τενέδου αποδεικνύουν ότι η ιδέα του δεδομένου δεν ισχύει. Η κατάργηση de facto του καθεστώτος αυτοδιοίκησης της ελληνικής μειονότητας της Ίμβρου και Τενέδου και μετατροπή τους σε χώρους ελεύθερης διαβίωσης καταδίκων από το εσωτερικό της Τουρκίας, πράγμα που υποχρέωσε τους Έλληνες να εκπατριστούν, ανέτρεψαν μονομερώς την αρχή της αμοιβαιότητας που προέβλεπε η Συνθήκη. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι δεν είναι μόνο παράλογο να τίθεται ως βάση των σκέψεών μας η Συνθήκη, αλλά και επικίνδυνο διότι δημιουργεί το αίσθημα του δεδομένου, ενώ τα γεγονότα απέδειξαν ότι το αδύνατο είναι μόνο και μόνο προσωρινό. Η καλύτερη απόδειξη είναι τα ίδια τα έγγραφα της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας που έχει τίτλο «Εκτουρκισμός του πληθυσμού με ελληνική καταγωγή της Ίμβρου» και θέμα «Η μείωση του ελληνικής καταγωγής πληθυσμού της νήσου διαμέσου της διάσπασης των πολιτιστικών, οικονομικών και θρησκευτικών δεσμών με το νησί». Βλέπουμε με αντικειμενικά και ιστορικά στοιχεία ότι τα τωρινά αποτελέσματα είναι οι πρακτικές επιπτώσεις μιας στρατηγικής που δεν έκανε άμεση χρήση του στρατιωτικού υλικού. Η τροποποίηση της στρατηγικής επέτρεψε την επίτευξη στόχων δίχως να φανεί ότι υπήρχε πρόθεση. Το πραγματικό πεδίο μάχης στην περιοχή δεν είναι άμεσα στρατιωτικό. Έχει περισσότερο σχέση με τον ανθρώπινο παράγοντα διότι η μάχη που διεξάγεται είναι μακρόχρονη και ξεπερνά τα συμβατικά όρια. Ανήκει στο υπερεθνικό επίπεδο, σε εκείνο το επίπεδο που δημιουργεί αυτό που ονομάζουμε συλλογική σκέψη ή με άλλα λόγια η ουσία ενός λαού. Αυτή η ουσία είναι που κράτησε το ελληνικό στοιχείο ζωντανό ακόμα και μετά από 400 χρόνια υποδούλωσης. Η Θράκη θα έχει μέλλον αν καταλάβει το παρελθόν της και το πραγματικό νοητικό επίπεδο του πεδίου μάχης. Η ιστορία είναι δύσκολη, όμως ο νόμος είναι σκληρός: όποιος δεν τη γνωρίζει είναι καταδικασμένος να διαβάζει την ιστορία των άλλων.