Πετρωτά - Ζεόλιθος

Πετρωτά - Ζεόλιθος
Όταν μαζέψαμε τον ζεόλιθο για πρώτη φορά εκεί που ήταν απαγορευμένος είχαμε στο μυαλό μας έναν άλλον αγώνα ακόμα πιο σκληρό που δικαιώθηκε με ειρηνικό τρόπο ενάντια στην Αυτοκρατορία που δεν ήθελε να εγκαταλείψει το μονοπώλειό της πρέπει λοιπόν ν' αντιληφθείς κι εσύ ότι η πορεία μας έχει αρχίσει για να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας από τα προβλήματα που την καταπατούν εδώ και χρόνια γιατί δεν τόλμησε κανένας από εμάς να σκεφτεί το αδιανόητο.

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Αυτά είχε πει

Ν. Λυγερός     

Αυτά είχε πει η Κυρία στον Δάσκαλο και στον μαθητή. Δίχως να προσθέσει τίποτα άλλο. Είχε δει κάτι από το παράθυρο και διέκοψε αμέσως τη συζήτηση που είχε αρχίσει με τον πιο παράξενο τρόπο, αφού είχε έρθει πάνω τους την ώρα που έβγαζαν τη σκακιέρα. Ο μαθητής είχε τρομάξει, αλλά βλέποντας ότι ο Δάσκαλος συνέχισε να της μιλά με το ίδιο ύφος, ηρέμησε. Έκανε ότι συνέχιζε να τοποθετεί τα κομμάτια και τα πιόνια πάνω στη σκακιέρα την ώρα που είχαν αυτόν τον παράξενο διάλογο με το Δάσκαλό του. Προσποιήθηκε ότι δεν παρακολουθούσε αλλά όταν έβαλε τη λευκή βασίλισσα η Κυρία του έπιασε το χέρι. Ήταν το σύνθημα. Θέλησε να της μιλήσει, αλλά δεν διέκοψε την ροή της. Και λίγο πριν σταματήσει απότομα την πρότασή της, είδε από το παράθυρο κάποιον να φωτογραφίζει το βαγόνι τους. Αμέσως μετά εξαφανίστηκε η Κυρία.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14885&l=gr


Ο ελεγκτής του Χρόνου  
Ν. Λυγερός   

 Εκείνη τη στιγμή ακριβώς μπήκε στο βαγόνι ο ελεγκτής του τραίνου. 
- Το εισιτήριό σας, παρακαλώ... Ευχαριστώ... Ορίστε...
- Το δικό σας, παρακαλώ.
Όταν πήρε το εισιτήριο της Μικρασιάτισσας, δεν μπόρεσε να κρατηθεί. 
- Χιονού;
- Ναι, εγώ είμαι.
- Έχετε το όνομα της γιαγιάς μου.
- Και μένα είναι της γιαγιάς μου...
- Αν ξέρετε πόσο χαίρομαι που το ακούω.
- Μπορώ να το φανταστώ.
- Ξέχασα να σας το επιστρέψω.
- Πώς είδατε το όνομά μου;
- Είναι γραμμένο με μολύβι.
- Θα το έγραψε ο πατέρας μου.
- Καλά έκανε, έτσι σας γνώρισα.
- Κι εγώ χάρηκα για τη γνωριμία.
- Το εισιτήριό σας, παρακαλώ...

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14886&l=gr

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Γιατί να το κάνει;

Ν. Λυγερός

- Γιατί να το κάνει, Δάσκαλε; Τι τρέχει;
- Πρόσεχε τα πάντα… Κάθε λεπτομέρεια είναι σημαντική.
- Μα δεν είναι σκάκι!
- Επειδή δεν βλέπεις την σκακιέρα.
- Έχετε δίκιο, δεν τη βλέπω.
- Είδες όμως τη λευκή βασίλισσα.
- Την Κυρία;
- Αυτή.
- Δεν καταλαβαίνω.
- Κάθε κίνηση έχει τη σημασία της.
- Γι’ αυτόν που παίζει.
- Και γι’ αυτόν που αναλύει.
- Είναι τόσες πολλές οι παράμετροι.
- Αλλά η σκέψη είναι μία.
- Τα δάκτυλα και το χέρι;
- Το χέρι και τα δάκτυλα.
- Η υπερδομή των δομών.
- Κι η δομή των υποδομών.
- Όλα είναι έτοιμα πια.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14883&l=gr


Έγινε ένα έγκλημα
Ν. Λυγερός


- Έγινε ένα έγκλημα…
- Πότε;
- Τώρα!
- Γιατί το λέτε αυτό;
- Γιατί ήμουν παρούσα.
- Πού;
- Στο Παρίσι.
- Ο άγνωστος;
- Αυτός.
- Μετά την απόπειρα λοιπόν.
- Μετά.
- Ένα έγκλημα κατά της πατρίδας.
- Το είδατε;
- Το ξέρω…
- Στη Λωζάννη;
- Μετά την Κωνσταντινούπολη.
- Η Πόλη;
- Δεν ήταν διαπραγματεύσεις.
- Αλλά τι;
- Παραβιάσεις δικαιωμάτων και θυσίες.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14884&l=gr

Το μυστικό γεύμα

Ν. Λυγερός

Πριν καλά καλά συνέλθουν όλοι οι επιβάτες από την αναχώρηση του τραίνου, εμφανίστηκαν δύο υπάλληλοι του οργανισμού που έσπρωχναν ένα καροτσάκι με τρόφιμα. Όλοι οι επιβάτες ήταν έκπληκτοι από αυτή την ξαφνική παρέμβαση. Σιγά σιγά, βήμα βήμα περνούσαν από όλους τους επιβάτες για να τους προσφέρουν παγωτό με καϊμάκι. Αυτή η παράδοση μέσα στο τραίνο της καινοτομίας ενώ φαινόταν οξύμωρη αρχικά με την ανταπόκριση του κόσμου έδεσε σαν ένα γλυκό. Ο παππούς κι ο εγγονός χαίρονταν μαζί σαν να είχαν μπει σε ζαχαροπλαστείο. Έτσι οι δύο υπάλληλοι έδωσαν χαρά σε όλους και το μεταχάρηκαν και οι ίδιοι, όταν είδαν τόσα χαμόγελα ταυτόχρονα. Κανένας δεν είχε ξεχάσει τίποτα, αλλά η ζωή συνέχιζε μ’ ένα γλυκό χωρίς να ειπωθεί τίποτα παραπάνω. Μέσα στο έγκλημα η ανθρωπιά προσπαθούσε ήδη να επουλώσει τις πληγές, την ώρα που οι άλλοι τους έλεγαν να φύγουν και να πάνε αλλού, για να καθαρίσει ο χώρος.




Η πρώτη απαίτηση
Ν. Λυγερός


Αμέσως μετά την αποχώρηση των δύο υπαλλήλων, η Κυρία με το παράξενο καπέλο βρήκε δύο αδελφές με παραδοσιακές θρακιώτικες φορεσιές.
- Πρέπει να κρατήσετε αυτό το κόσμημα…
Τους δείχνει το αντικείμενο και συνεχίζει.
- Είναι από τη γιαγιά μου... Και δεν θέλω να χαθεί μέσα σε αυτήν τη περιπέτεια.
- Περιπέτεια, είπατε.
- Μόνο ένα ταξίδι είναι και τίποτα άλλο, μην ανησυχείτε, Κυρία μου.
- Πάρτε το και δε θ’ ανησυχώ πια.
- Τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά.
- Κι ευχαρίστως θα το πάρουμε.
- Θα το κρατήσουμε σπίτι μας.
- Κι όποτε επιστρέψετε…
- Θα έρθετε να το πάρετε ελεύθερα.
Η γυναίκα χαμογελά επιτέλους σαν να έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω της. Ο μαθητής που είδε όλο το σκηνικό ενημέρωσε διακριτικά το Δάσκαλό του για το συμβάν.

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Ζεολιθικές εξελίξεις

Ν. Λυγερός 

Ζεολιθικές εξελίξεις βλέπουμε σε όλη την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο. Αντιλαμβανόμαστε, όμως, ότι η ιδιότητά του να καταπολεμά το δάκο με αποτελεσματικότητα δεν είναι ακόμα ευρύτερα γνωστή και περιοχές που έχουν μεγάλη πιθανότητα να προσβληθούν λόγω ωρίμανσης της ελιάς πρέπει να ενημερωθούν εγκαίρως, για να μην υποστούν τις καταστροφές προηγούμενων ετών. Διότι όταν υπάρχει λύση σ’ ένα πρόβλημα που μαστιγώνει τους ελαιοπαραγωγούς είναι απαραίτητο να μην εφαρμόζεται από τους αρμόδιους φορείς. Οι κεντρικές αποφάσεις που πάντα καθυστερούν, διότι θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι ένας ενιαίος χώρος όσον αφορά στην μετεωρολογία, πρέπει να συνειδητοποιήσουν το κόστος που θα έχουν όταν οι ελαιοπαραγωγοί μάθουν ότι δεν προώθησαν μια οικονομική λύση που είναι αποτελεσματική. Επίσης, καθώς η Ελλάδα έχει από τα καλύτερα ελαιόλαδα του κόσμου με αναγνωρισιμότητα δεν μπορεί να αποδέχεται παθητικά την καταστροφή της πρώτης ύλης. Επιπλέον, αν υπολογίσουμε την προστιθέμενη αξία που επιτρέπει η χρήση του ζεόλιθου, αφού η διαδικασία δίνει τη δυνατότητα να παραχθεί όχι μόνο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο αλλά και ζεόλαδο που έχει τις προδιαγραφές ultra Premium. Στη συνέχεια, θα μπορέσουμε μάλιστα να αναδείξουμε και την κατηγορία zeo ultra Premium που θα εξασφαλίζει μια ποιότητα που δεν υπήρχε, αφού η ελιά θα προστατεύεται από τον δάκο βέβαια, αλλά θα έχει ταυτόχρονα καθαριστεί από στοιχεία, όπως είναι τα βαρέα μέταλλα, οι τοξίνες και οι ελεύθερες ρίζες. Είναι σημαντικότατο, λοιπόν, να προσπαθήσει ο καθένας μας να βοηθήσει τους ελαιοπαραγωγούς που γνωρίζει, ενημερώνοντας τους ότι υπάρχει μια ποιοτική λύση σ’ ένα δύσκολο πρόβλημα που έχει επιπτώσεις σε εθνικό επίπεδο, αφού το ελαιόλαδο μας αντιπροσωπεύει από την Αρχαιότητα με διαχρονικό τρόπο.

Για το τραίνο να ξέρεις

Ν. Λυγερός

Για το τραίνο να ξέρεις
ότι όσοι βρεθούν
σε αυτή την πορεία
θα παράγουν συλλογική
μνήμη μέλλοντος
ενώ αυτοί που δεν θα είναι
θα νιώσουν μέσα τους
τη νοσταλγία του φωτός
γι’ αυτό προσπάθησε
να διαδόσεις το μήνυμα
και να μην ξεχάσεις
κανένα από τους δικούς σου
για να ζήσουν κι αυτοί
το αδιανόητο
ως πραγματικότητα
και να μην θεωρούν πια
ότι είναι ουτοπία
να σκέφτεσαι στρατηγικά
τη δικαιοσύνη μας.

http://www.lygeros.org/articles?n=14916&l=gr

Το στίγμα του Παρισιού

Ν. Λυγερός

Το στίγμα του Παρισιού
ήταν πάνω στο τραίνο
από την αρχή της πορείας
και καθόρισε βέβαια
όλη τη διαδρομή
έως την Κωνσταντινούπολη
αφού η ιστορία
δεν σταμάτησε ποτέ
στην Ανατολή
αλλά στην άκρη της Ευρώπης
εκεί όπου η γωνία
αγγίζει δύο θάλασσες
για να προστατέψει
την ελευθερία,
την ισότητα
και την αλληλεγγύη
από τη βαρβαρότητα
που με τη φρίκη
πάντοτε προσπαθεί
να πληγώσει
την Ανθρωπότητα.

http://www.lygeros.org/articles?n=14904&l=gr

Κάθε φορά που θα βλέπεις

Ν. Λυγερός

Κάθε φορά που θα βλέπεις
την καινοτομία του τραίνου
να αναρωτιέσαι κι εσύ
πόσο συμβάλλεις στον αγώνα
όταν απλώς κλαις
με την μιζέρια της εποχής
δίχως να προσφέρεις
το παραμικρό στο λαό
γιατί κοιτάς μόνο
και μόνο τον εαυτό σου
ενώ θα μπορούσες
να παίξεις το ρόλο σου
σε αυτή την παράσταση
που δεν είναι θέατρο
αλλά η ίδια η ιστορία
που αλλάζει παντελώς
τα δεδομένα
που νόμιζες παλιά
ότι δεν αλλάζουν.

http://www.lygeros.org/articles?n=14902&l=gr

Πέρα από τις γραμμές

Ν. Λυγερός

Πέρα από τις γραμμές
δεν υπάρχουν μόνο οι ευθείες
αλλά και οι καμπύλες
της καινοτομίας
που χρησιμοποιεί
την παράδοση
για να μεταφέρει
το πολύτιμο εμπόρευμα
του ζεόλιθου
σε όλα τα κτήματα
της πατρίδας μας
που προσφέρουν
ποιότητα ζωής
στον ελληνικό λαό
μέσω του ελαιόλαδου
που αναγνωρίζεται
σε όλο τον κόσμο
για τις ιδιότητες
που σχετίζονται
με την ανθρωπιά.

http://www.lygeros.org/articles?n=14907&l=gr

Στο μονοπάτι της καινοτομίας

Ν. Λυγερός

Στο μονοπάτι της καινοτομίας
δεν βρεθήκαμε μόνο
στο λιμάνι της Θράκης
αλλά και στο σιδηροχρόνο
που μας έδειξε πρακτικά
ότι οι σταθμοί αποτελούσαν
μια σκυταλοδρομία
για την ανθρωπιά
αφού ο ένας με τον άλλο
έβλεπε τον συνάνθρωπο
και συνειδητοποιούσε
ότι δεν ήταν μόνος
πάνω σ’ αυτή τη γη
όπου η θάλασσα
είχε προσφέρει
από τα παλιότερα χρόνια
την πέτρα της ζωής
τον ζεόλιθο και το έργο του
για το καλό
της Ανθρωπότητας.

http://www.lygeros.org/articles?n=14905&l=gr

Ανάμεσα σε δύο θάλασσες

Ν. Λυγερός

Ανάμεσα σε δύο θάλασσες
δεν βρίσκεται μόνο
το λιμάνι της Θράκης
αλλά και ο ζεόλιθος
που αποτελεί
την παλαιότερη γέφυρα
που υπάρχει
σε όλη την περιοχή
εδώ και αιώνες
και τώρα οι άνθρωποι
της Θράκης μας
ξέρουν κι αυτοί
την αληθινή της αξία
και δεν μπορεί πλέον
κανένας να σταματήσει
την αξιοποίηση
των κοιτασμάτων
που μπορούν πρακτικά
να βοηθήσουν
τη ζωή του λαού.

http://www.lygeros.org/articles?n=14901&l=gr

Ο φωτογράφος του παρελθόντος

Ν. Λυγερός

Ένας από τους επιβάτες σηκώθηκε. Είχε μαζί φωτογραφικά εργαλεία και πήγε να τα στήσει στην άκρη του βαγονιού. Σ’ εκείνο το σημείο βρέθηκε κοντά στην Κυρία με το παράξενο καπέλο που απέφυγε να αντικρίσει το βλέμμα του. Εκείνη έκανε ότι ήταν απορροφημένη από τα τοπία που είχαν αρχίσει το ταξίδι τους. Ο φωτογράφος κάτι κατάλαβε αλλά συνέχισε τη δουλειά του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Είχε ζητήσει την άδεια από την υπηρεσία, για να καταγράψει το τελευταίο ταξίδι των δικών του. Είχε και ο ίδιος κλείσει το ατελιέ του, γιατί του είχαν εξηγήσει ότι έπρεπε να φύγει. Ο νόμος ήταν σκληρός αλλά ήταν νόμος του είχαν πει στην Ανδριανούπολη. Έτσι είχε αποφασίσει να φύγει με την οικογένειά του από το πατρικό του. Αλλά ταυτόχρονα αποφάσισε ν’ αποθανατίσει αυτές τις στιγμές, για να μην ξεχάσει κανείς αυτό το έγκλημα της ανταλλαγής. Έτσι έγινε μάρτυρας όλων των γεγονότων που ακολούθησαν.



Η κοπέλα από την Καππαδοκία
Ν. Λυγερός


Η κοπέλα από την Καππαδοκία είχε έρθει για ν’ αλλάξει ζωή στην Ανδριανούπολη. Μόνο που όταν έφτασε να βρει τον καλό της, έναν τοπικό διανοούμενο που είχε παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην περιοχή, της εξήγησε ότι έπρεπε να φύγουν κι ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή για αυτούς. Έτσι βρέθηκε μαζί του σε αυτό το βαγόνι δίχως να προλάβουν να παντρευτούν. Φορούσε ακόμα την παραδοσιακή της φορεσιά που ξεχώριζε ανάμεσα στις άλλες θρακιώτικες. Ήταν χαρούμενη γιατί είχε έρθει να βρει τον δικό της και τον είχε βρει. Δεν είχε καταλάβει καλά τι είχε συμβεί, αλλά όταν τον ρώτησε συνειδητοποίησε ότι δεν ήξερε τίποτα περισσότερα. Η ζωή της, η νέα άρχιζε με αυτό το τραίνο και όλα τα άλλα ήταν δευτερεύοντα για αυτήν. Χαμογελούσε αλλά έβλεπε ότι όλους τους απασχολούσε κάτι και προσπαθούσε να τους δώσει κουράγιο. Έτσι όταν κάποιο ναυτάκι ζήτησε νερό σηκώθηκε αυθόρμητα να του προσφέρει το δικό της.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14880&l=gr

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Άτοπα τοπία

Ν. Λυγερός

Ο μαθητής κοίταξε τον Δάσκαλο… Ήταν μέσα στις σκέψεις του…
- Δάσκαλε;
- Πες μου.
- Όταν ήμασταν στο σταθμό…
- Κοντά στο παράθυρο…
- Ακριβώς.
- Είδες ότι κοίταζα…
- Μάλλον κοίταζα ότι βλέπατε.
- Η Κυρία…
- Την ξέρετε, έτσι δεν είναι;
- Όχι ακριβώς…
- Δηλαδή;
- Την αναγνώρισα, δίχως να την γνωρίζω.
- Δεν σας καταλαβαίνω.
- Την είδα στον σταθμό των Παρισίων.
- Την θυμάστε;
- Εκτελούσε μια αποστολή.
- Με θέμα;
- Το κείμενο που έφερες για μελέτη.




Περίεργα Άρθρα
Ν. Λυγερός

Η Συνθήκη της Λωζάννης είχε πολλά περίεργα άρθρα. Ο Ιανουάριος και ο Ιούλιος είχαν παίξει διαφορετικούς ρόλους. Την ώρα που όλοι κοίταζαν τι γινόταν στη Θράκη, είχαν συμφωνηθεί παράλληλα δύο άρθρα που αφορούσαν την Κύπρο. Την ώρα που το σκέφτηκε ο μαθητής άκουσε τις λέξεις των άρθρων 20 και 21. Αλλά αυτό που τον ταρακούνησε ήταν ότι οι φωνές της ανάγνωσης είχαν κυπριακή προφορά.
Άρθρο 20:
«Η Τουρκία δηλοί ότι αναγνωρίζει την προσάρτησιν της Κύπρου ανακηρυχθείσαν υπό της Βρεττανικής Κυβερνήσεως την 5ην Νοεμβρίου 1914».
Άρθρο 21:
«Οι Τούρκοι, οι εγκατεστημένοι εν τη νήσω Κύπρω κατά την 5ην Νοεμβρίου 1914, θα αποκτήσωσιν, εφ’ οις όροις προβλέπει ο εγχώριος νόμος, την βρεττανικήν ιθαγένειαν, αποβάλλοντες ως εκ τούτου την τουρκικήν.
Θα δύνανται, εν τούτοις, επί δύο έτη από της ενάρξεως της ισχύος της παρούσης Συνθήκης, να ασκήσωσι δικαίωμα επιλογής υπέρ της τουρκικής ιθαγενείας˙ εν τοιαύτη περιπτώσει, δέον να εγκαταλείψωσι την Κύπρον εντός δώδεκα μηνών, αφ’ ης ημέρας ασκήσωσι το δικαίωμα της επιλογής.
Ωσαύτως αποβάλλουσι την τουρκικήν ιθαγένειαν, οι Τούρκοι υπήκοοι, οι εγκατεστημένοι εν τη νήσω Κύπρω κατά την έναρξιν της ισχύος της παρούσης Συνθήκης, οίτινες κατά την εποχήν αυτήν έχουσιν αποκτήσει ή πρόκειται να αποκτήσωσι την βρεττανικήν ιθαγένειαν, συνεπεία αιτήσεως υποβληθείσης κατά τας διατάξεις της εγχωρίου νομοθεσίας.
Εννοείται ότι η Κυβέρνησις της Κύπρου θα δύναται να αρνηθή την βρεττανικήν ιθαγένειαν εις τους αποκτήσαντας, άνευ της αδείας της Τουρκικής Κυβερνήσεως, πάσαν άλλην ιθαγένειαν εκτός της τουρκικής».
Το μέλλον ήταν εγκλωβισμένο μέσα στο παρελθόν. Και αυτό από την αρχή ακόμα κι αν η χρονική απόσταση ήταν τεράστια. Ο Δάσκαλος είχε δίκιο, δεν υπήρχαν μόνο οι άμεσες ακολουθίες, όπου το άμεσο μέλλον επηρεαζόταν από το πρόσφατο παρελθόν. Οι άλλες ακολουθίες προκαλούσαν διακλαδώσεις μέσα στο χωροχρόνο. Και σίγουρα βρισκόταν πάνω σε κομβικό πλαίσιο.

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Ο ζεόλιθος ενάντια στον περονόσπορο

Ν. Λυγερός

Όπως έχει ήδη καταγραφεί, ο ζεόλιθος καταπολεμά αποτελεσματικά τον δάκο, που κατασπαράζει τις ελιές, αλλά και τον νηματώδη σκώληκα, που καταστρέφει θερμοκήπια. Πρόσφατα, μέσω του Γιώργου Ανδριανάκου, μάθαμε και για τις πρακτικές εφαρμογές του ζεόλιθου για την καταπολέμηση του περονόσπορου. Έτσι τώρα γνωρίζουμε, και μάλιστα σε πρακτικό επίπεδο, ότι ο ζεόλιθος λειτουργεί αρνητικά για τον περονόσπορο. Αυτό γίνεται με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος γίνεται με την επικάλυψη των φύλλων και των βλαστών, αφού έτσι δημιουργείται μια ανώμαλη επιφάνεια που δεν είναι αρεστή στον περονόσπορο. Ο δεύτερος τρόπος προέρχεται από την ιδιότητα του ζεόλιθου να απορροφά τις οσμές. Έτσι, αν ο περονόσπορος ανέβει στο φυτό δεν γίνεται γονιμοποίηση λόγω απουσίας φερορμόνων, αφού είναι οσμές. Ο τρίτος τρόπος είναι η αφυδάτωση των αυγών, αν έχει γίνει ήδη η γονιμοποίηση. Παράλληλα, αν η καλλιέργεια είναι σε θερμοκήπια το ψέκασμα της εσωτερικής επιφάνειας είναι μια καλή πρακτική, αφού η υγρασία μπορεί να είναι γεμάτη περονόσπορο. Και αυτή η δράση επιτρέπει τον καθαρισμό του.



Εν αρχή το τραίνο

Ν. Λυγερός

Όλοι κοίταζαν από τα παράθυρα. Ο σταθμός είχε αδειάσει σαν μια σκακιέρα στο τέλος της παρτίδας. Μόνο ο σταθμάρχης είχε μείνει για να δώσει το σήμα στον οδηγό που περίμενε υπομονετικά για να ξεκινήσει τη μηχανή που συγκρατούσε με κόπο. Τελικά ακούστηκε το σφύριγμα κι ο σιδηρόχρονος ξεκίνησε. Τότε ο Δάσκαλος θυμήθηκε το Παρίσι… ο κρίκος είχε κλείσει. Ο νέος κύκλος είχε αρχίσει. Μέσα στα βαγόνια ο κόσμος ήταν σιωπηλός. Δεν είχε κανένα να χαιρετήσει. Η άφιξη και η αναχώρηση είχαν αγγίξει η μία την άλλη στο ίδιο σημείο του χωροχρόνου, ενώ ήταν αδιανόητο. Ήταν σαν να είχε κλέψει το Χρόνο κάποιος αόρατος κλέφτης που ήθελε να γράψει την ιστορία με τον δικό του τρόπο. Έτσι ξεκίνησε η πρώτη διακλάδωση.
*Νοητικό σοκ.
Το παρελθόν και το μέλλον ήταν πια μαζί. Αυτό ήταν το νοητικό σχήμα της αποστολής.



Αναδρομή στο παρελθόν
Ν. Λυγερός

Στο σταθμό των Παρισίων, το τραίνο ετοιμαζόταν να φύγει προς Ανατολή, στην Κωνσταντινούπολη. Ο κόσμος δεν έφευγε για τους ίδιους λόγους αλλά η Κυρία με το παράξενο καπέλο ήταν ήδη εκεί. Είχε ραντεβού με έναν άγνωστο. Εκεί την είχε δει για πρώτη φορά ο Δάσκαλος, όταν δεν υπήρχε ακόμα ο μαθητής. Κρατούσε στο χέρι ένα φάκελο που ξεχώριζε. Έπρεπε να τον παραδώσει λίγο πριν φύγει για το εξωτερικό. Το βλέμμα της ήταν άδειο σαν μια σκακιέρα δίχως κομμάτια κι ο Δάσκαλος αναρωτιόταν αν ήταν ένα πιόνι και μόνο. Ο άγνωστος δεν της μίλησε, αλλά τον αναγνώρισε. Η στολή του ήταν κοσμική αλλά οι κινήσεις του έδειχναν ότι ήταν παπάς. Πήρε τον φάκελο κι αμέσως μετά η Κυρία κατευθύνθηκε προς το τραίνο. Όταν ανέβηκε τα σκαλιά, γύρισε πίσω κι είδε τον Δάσκαλο που είχε το βλέμμα του καρφωμένο πάνω της. Αγχώθηκε για μια στιγμή, αλλά μετά κατάλαβε ότι ήταν μαζί της. Χαμογέλασε και χάθηκε μέσα στο βαγόνι.



Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Ψεκασμός ζεόλιθου σε σκόρδα. Ν. Βύσσα

Αποστολή στην Αδριανούπολη - Ζεόλιθος στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Κατεχόμενη Θράκη. 23/04/2014


Συνέντευξη, Γιώργος Χατζηγεωργίου (Νέα της Θράκης)


Ο υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με την Κοινωνική Συμμαχία Γιώργος Χατζηγεωργίου απαντάει στις ερωτήσεις του thraki Νεα. 

Είστε ευρέως γνωστός από τους αγώνες σας κατά των χρυσωρυχείων. Τον αγώνα αυτόν τον δίνει η τοπική κοινωνία χρόνια. Ποια θα είναι η κατάληξη κατά την άποψή σας;
H απελευθέρωση της Θράκης από αυτό το έγκλημα διότι έχουμε ήδη επιλέξει το μέλλον και αυτό λέγεται Ζεόλιθος.

Ήταν ένα από τα βασικά κίνητρα να ασχοληθείτε με τις περιφερειακές εκλογές το θέμα των χρυσωρυχείων;
Οι αγώνες κατά της καταστροφής του τόπου δημιούργησαν το αρχικό πλαίσιο συνεργασίας με τους Δήμους αλλά και την Περιφέρεια της ΑΜΘ. Αλλά το κίνητρο είναι η εφαρμογή εποικοδομητικών λύσεων για τη Θράκη μας.

Γυρίζουμε το χρόνο μπροστά και είστε στο περιφερειακό συμβούλιο. Ποιο είναι το πρώτο θέμα που θα θέσετε;
Τα θέματα υπάρχουν ήδη. Αλλά αφού θέλετε το πρώτο, αυτό θα είναι : Απενεργοποίηση αποβλήτων Ελαιοτριβείων και την μετατροπή τους σε λίπασμα με τη βοήθεια του Ζεόλιθου.

Έχετε ζήσει και στις δύο μεγάλες πόλεις του Έβρου. Στην Αλεξανδρούπολη εγκατασταθήκατε πριν από λίγα χρόνια λόγω εργασίας. Τι ενώνει και τι χωρίζει Ορεστιάδα και Αλεξανδρούπολη;
Αυτό που ενώνει τη Νέα Ορεστιάδα και την Αλεξανδρούπολη είναι o σιδηρόδρομοs. H πρώτη είναι κοίτασμα ανθρωπιάς και η δεύτερη το λιμάνι της έτσι και οι δύο έχουν να παίξουν ένα στρατηγικό ρόλο στην Ανάπτυξη της Θράκης.

Το κεντρικό τμήμα του Έβρου υποφέρει λόγω κρίσης. Αν ρωτήσετε τους επαγγελματίες του Σουφλίου ψάχνουν με κιάλια τα τουριστικά λεωφορεία, κάτι που στο παρελθόν φυσικά δε συνέβαινε. Η εξωστρέφεια των επιχειρήσεων μέχρι που μπορεί να φτάσει και ποια πρέπει να είναι η βοήθεια της περιφέρειας;
Ο δρόμος του μεταξιού είναι από μόνος του παράδειγμα εξωστρέφειας. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή και μέσα από το Συμβούλιο Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας της Περιφέρειας με τη βοήθεια και του Προέδρου του κ. Πέτρου Σουκουλιά, είναι η αναγέννηση της δραστηριότητας του μεταξιού και η ανάδειξη της υψηλής ποιότητάς του, που το καθιστά ανταγωνιστικό σε διεθνές επίπεδο. Εδώ ο ζεόλιθος θα παίξει ένα σημαντικό ρόλο μιας και πρέπει να έχουμε νέες καλλιέργειες παραδοσιακής μουριάς για την τροφή του μεταξοσκώληκα.

Ζεόλιθος. Όταν ακούτε ότι ο Έβρος έχει περιουσία στο συρτάρι πώς αισθάνεστε;
Ο ζεόλιθος φέρνει την επανάσταση σε τομείς όπως η γεωργία αλλά και η κτηνοτροφία, μέσα από τον καθαρισμό των εδαφών με παράλληλη εξοικονόμηση νερού και λιπασμάτων δίνοντας αύξηση στην παραγωγή και βελτίωση της ποιότητας και της γεύσης του παραγόμενου προϊόντος.
Η χαρά λοιπόν είναι αυτή που δίνει δύναμη στο έργο !

Υπάρχουν πέντε λέξεις για να περιγράψετε τον Έβρο;
Ζεόλιθος
Σιδηρόδρομος
Λιμάνι
Καινοτομία
Ανάπτυξη
(Όλα αυτά, στο: http://anaptiksi-thrakis.blogspot.gr)

Βιογραφικό σημείωμα Γιώργου Χατζηγεωργίου
Γεννήθηκε στις 30/12/1975 στο Διδυμότειχο και μεγάλωσε στη Νέα Ορεστιάδα. Αποφοίτησε από την Πολυτεχνική σχολή της Βάρνας με ειδικότητα Μηχανικός Πληροφορικής και Υπολογιστών. Εργάστηκε σε διάφορους τομείς, όπως καθηγητής πληροφορικής σε πολλές βαθμίδες της εκπαίδευσης αλλά και ως εισηγητής, σε σεμινάρια πληροφορικής, σε N.Ορεστιάδα, Διδυμότειχο και Αλεξανδρούπολη. Από το 2000 έως και το 2006 στην εταιρία πληροφορικής PCSOFT στην πόλη της Νέας Ορεστιάδας ως Μηχανικός Πληροφορικής. Στον τομέα των τουριστικών επιχειρήσεων εργάστηκε σε διάφορα μέρη της Ευρώπης όπως Τσεχία, Γερμανία, Ουγγαρία, Βουλγαρία αλλά και στην Κωνσταντινούπολη. Από το 2007 έως και σήμερα εργάζεται στο Πανεπιστημιακό Γενικο Νοσοκομείο Αλεξανδρουπόλεως, στη Διεύθυνση Πληροφορικής στο τμήμα hardware και δικτύων. Είναι συνεργάτης του Dr. Νίκου Λυγερού σε θέματα ΑΟΖ, Ζεόλιθου και Καινοτομίας.

πηγή: http://www.thrakinea.gr/archives/76535

Επιτέλους ένας άνθρωπος!

Ν. Λυγερός

-Επιτέλους ένας άνθρωπος!
Το είχε πει με μία κραυγή απόγνωσης.
-Τι θέλετε, Κυρία μου.
-Θέλω να με βοηθήσετε… Τι άλλο;
-Σωστά, τι άλλο… Στην υπηρεσία σας, πείτε μου.
-Θέλω…
-Ναι…
-Τι θέλω κι εγώ δεν ξέρω… Θέλω να φύγω και να μείνω…
-Συγγνώμη;
-Το μικρό μπαούλο μου, παρακαλώ.
-Ναι, βέβαια.
Κι ενώ στην αρχή φαίνεται ασήκωτο, ο υπάλληλος ξαφνιάζεται από την ελαφρότητα του είναι του και κοιτάζει την Κυρία μ’ ένα περίεργο τρόπο.
-Σας ξάφνιασε κάτι;
-Το βάρος του, Κυρία μου.
-Είναι η ψυχή μου, Κύριε.
-Καταλαβαίνω.
Ανεβαίνουν στο τραίνο λίγο πριν τον Δάσκαλο και τον μαθητή που τους πρόλαβαν ίσα ίσα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14873&l=gr


Στο παραπέντε
Ν. Λυγερός


-Δάσκαλε, παραλίγο να χάσουμε το τραίνο.
-Αστειεύεσαι, μαθητή.
-Αν δεν ήταν η Κυρία να το καθυστερήσει, δεν θα το είχαμε προλάβει.
-Όμως ήταν η Κυρία.
-Ναι, όντως.
-Ας ψάξουμε καλύτερα τις θέσεις μας.
-Ζήτησα ένα παράθυρο.
-Σωστά έπραξες.
-Για να είμαστε από την ίδια πλευρά.
-Είναι προτιμότερο για το σκάκι.
-Και οι άνθρωποι, Δάσκαλε.
-Είναι κομμάτια του Χρόνου.
-Μα τους ακρωτηρίασε η κοινωνία…
-Ανήκουν όμως στην Ανθρωπότητα.
-Θα τους βοηθήσουμε λοιπόν.
-Μόνο έτσι υπάρχει έργο.
-Και το σκάκι;
-Είναι μία προετοιμασία…
-Για ποιο πράγμα;
-Για να μην θυσιάζουμε τους δικούς μας με άσκοπες κινήσεις.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14874&l=gr



Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Ν. Λυγερός - Το τραίνο στο λιμάνι


Όταν έφτασε το τραίνο

Ν. Λυγερός

Όταν έφτασε το τραίνο, όσο παράξενο κι αν φαινόταν, η λύπη έγινε χαρά. Το τραίνο αν και σήμαινε ένα μη επιλεγμένο ταξίδι παρέμεινε ένα μέσον απελευθέρωσης για την αρχή μιας άλλης ζωής που μπορεί να μην είχε πια σχέση με την προηγούμενη, αλλά αποτελούσε τη συνέχεια της και αυτό ήταν σίγουρα παρήγορο για όλα τα παιδιά, τις γυναίκες και τους άντρες που ήταν ικανοί να περπατήσουν σε αυτήν την Περιπατητική Σχολή, όπου δεν είχαν γραφτεί με τη θέλησή τους. Αυτό ήταν γραμμένο στο πεπρωμένο τους, αφού την ώρα του ύπνου άλλοι έγραφαν την ιστορία τους. Κι ήταν όλοι σ’ ένα θεατρικό έργο, όπου αυτοσχεδίαζαν το ρόλο τους, γιατί δεν είχαν διαβάσει το σενάριο και δεν ήξεραν τίποτα για τη σκηνοθεσία που είχαν προβλέψει οι διαπραγματεύσεις στις οποίες δεν συμμετείχαν, αφού κανείς δεν τους είχε καλέσει.



Κύριε, κύριε
Ν. Λυγερός


Ο κόσμος είχε αρχίσει ν’ ανεβαίνει στο τραίνο πάντα σιωπηλός. Και μόλις έβρισκαν τη θέση τους μέσα στο βαγόνι τους, κοίταζαν από το παράθυρο, το σταθμό. Λες και όλη τους η ιστορία είχε καρφωθεί πάνω στην πινακίδα που κατέγραφε με μαύρα γράμματα την Ορεστιάδα, όπως ήταν από παλιά. Έτσι το βλέμμα αντίκρισε και την κυρία με το παράξενο καπέλο. Στεκόταν ακίνητη, δίπλα από το μικρό της μπαούλο και φώναζε όσο πιο δυνατά γινόταν.
-Κύριε; Κύριε.
Κι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε την εκκλησία. Προσπαθούσε να βρει κάποιον από το τραίνο να τη βοηθήσει να κουβαλήσει το πολύτιμο φορτίο της. Δεν το είχε ζητήσει σε κανέναν άλλο επιβάτη. Ντρεπόταν. Και τώρα ανάμεσα στο σταθμό και στο τραίνο φώναζε για τη δικαιοσύνη. 
-Κύριε, κύριε. 
Τότε ο Δάσκαλος κι ο μαθητής που ήταν ακόμα στο σταθμό για τη μελέτη τους είδαν τον υπάλληλο με τη στολή του να έρχεται προς το μέρος της.

Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Ν. Λυγερός - Το κρυφό κόσμημα


Ν. Λυγερός - Πάνω από τα σύννεφα


Ν. Λυγερός - Απογευματινή διαδρομή


Κατεχόμενη Θράκη

Ν. Λυγερός

Δεν είχε ποτέ σκεφτεί την έκφραση που άκουσε από τον Δάσκαλο. Στο σκάκι βέβαια μπορούσε να δει ακόμα και πρακτικά την εννοιολογία της. Αλλά σ’ αυτό το σταθμό όλα είχαν μια άλλη γεύση. Ένιωθε πάνω του τη νοσταλγία του φωτός, γιατί έβλεπε πληγωμένη την πηγή ρωμιοσύνης. Κι επιτέλους συνειδητοποιούσε ότι το αλησμόνητο ήταν απλώς ένας ευφημισμός για το χαμένο. Με το βλέμμα του Δασκάλου άλλαζε και το νόημα του κόσμου. Λόγω του κέντρου, είχε χαθεί η πλευρά και τώρα ήταν η σειρά της γωνίας να υποστεί το κόστος της έλλειψης αρμοδιότητας. Στα πράγματά του είχε πάρει κι ένα αντίγραφο της Συνθήκης της Λωζάννης, για να συνεχίσει την εργασία που του είχε αναθέσει ο Δάσκαλος για να μην ζήσει μόνο την αποκάλυψη, αλλά και την ανακάλυψη της ιστορίας του ίδιου του λαού τους. Ασυνείδητα έπιασε την τσάντα του στο σημείο που την είχε βάλει. Ήθελε να κάνει και μερικές ερωτήσεις στο Δάσκαλο, για να επιβεβαιώσει τις πιο παράξενες ιδέες που είχε.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14869&l=gr


Πάνω από τα σύννεφα
Ν. Λυγερός


Πάνω από τα σύννεφα συνέχιζε να πετάει η στρατηγική, για να δει τα χαρακτηριστικά της υπερδομής που χαρακτήριζε την περιοχή. Ήταν απίστευτο το γεγονός ότι σε αυτό το ύψος όλοι μπορούσαν να αντιληφθούν ότι η Θράκη δεν ήταν απλώς μια γωνία, αλλά κι ένα ολόκληρο λιμάνι ανοιχτό στον κόσμο. Δεν ήταν μόνο και μόνο η Αλεξανδρούπολη, αλλά ολόκληρη η Θράκη που άγγιζε δύο θάλασσες, τη μαύρη και τη λευκή, σαν δύο τετράγωνα πάνω στην άδεια σκακιέρα. Αν ο καθένας το έβλεπε θα καταλάβαινε δίχως περισσότερα λόγια γιατί ήταν στρατηγική αυτή η θέση, αφού το λιμάνι και οι θάλασσες ήταν διαχρονικά. Με αυτόν τον τρόπο αντίληψης θα έβλεπαν οι πατρογονικές εστίες ότι δεν ήταν παρά μυρμηγκοφωλιές για τις γεωπολιτικές αρχές και δίχως στρατηγική καμιά κίνηση αντίστασης δεν θα είχε αποτελέσματα. Γιατί ακόμα και η θυσία είχε νόημα στο σκάκι μόνο όταν άνηκε σ’ έναν στρατηγικό σχεδιασμό. Το θέμα ήταν ποιος ήταν ικανός να απομακρυνθεί τόσο πολύ από τους ανθρώπους για να τους βοηθήσει αποτελεσματικά.






Ν. Λυγερός: Μύδια, καβούρια και ζεόλιθος

Στον τομέα της καλλιέργειας των μυδιών και των καβουριών πρέπει να λυθούν πολλά προβλήματα που σχετίζονται, βέβαια, με το περιβάλλον και ειδικά της θάλασσας. Ένα από τα βασικά προβλήματα προέρχεται και από την αμμωνία που παράγουν τα ίδια τα μύδια και τα καβούρια. Γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποιούμε διάφορα φίλτρα, για ν’ απολυμάνουμε το νερό της θάλασσας, την ώρα που τα διατηρούμε μέσα σε κλειστό χώρο για να καθαριστούν. Σε αυτό το πλαίσιο ο ζεόλιθος είναι πολύτιμος, αφού έχει τη δυνατότητα να απορροφήσει την αμμωνία και να επιτρέψει τη μείωση της θνησιμότητας. Επίσης καθώς δεσμεύει τα βαρέα μέταλλα, φιλτράρει και το νερό που μπορεί να έχει ιχνοστοιχεία π.χ. υδράργυρου, που είναι τοξικά. Έτσι, ο ζεόλιθος επιτρέπει να αντιμετωπίσει πρακτικά και αποτελεσματικά τα προβλήματα των φίλτρων. Αν, επίσης, ο ζεόλιθος βρίσκεται σε τσουβάλια υφάσματος δίπλα από τα μύδια, εκεί όπου παράγονται, είναι ικανός να δεσμεύσει τα στοιχεία που τα μολύνουν και αυτό γίνεται με μικρό κόστος, αφού ο ζεόλιθος δεν είναι ακριβός. Είναι καλό να γίνει γνωστή αυτή η τεχνική, αφού πολλοί δυσκολεύονται και οικονομικά και εργασιακά. Επίσης, όταν για λόγους περιβαλλοντολογικούς δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για το εμπόρευμά τους. Θα μπορούσαν, επιπλέον, να χρησιμοποιήσουν το ζεόλιθο και ως φίλτρο για τα φυτοφάρμακα που μπαίνουν στην θάλασσα λόγω της συμβατικής γεωργίας. Για να συνοψίσουμε τα δεδομένα, ο ζεόλιθος ως μοριακό φίλτρο μπορεί να βοηθήσει τους παραγωγούς, αλλά και την ποιότητα του εμπορεύματος. Και αυτό είναι σημαντικό, όταν η περιοχή επιτρέπει να θρέψει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού. Είναι εύκολη η εφαρμογή και περιμένουμε τα πρώτα αποτελέσματα.

http://www.lygeros.org/articles?n=14988&l=gr

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

N. Lygeros: Zéolithe et applications technologiques, industrielles, agricoles

Nikos Lygeros - Zéolithe et applications technologiques, industrielles, agricoles. 18/04/2014.


Ποιος άλλος για το τραίνο;

Ν. Λυγερός

Ο σταθμός είχε γεμίσει κόσμο. Τα κομμάτια και τα πιόνια ήταν πολύ περισσότερα για να παιχθεί μια μόνο παρτίδα. Αναρωτήθηκαν ο Δάσκαλος και ο μαθητής αν το τραίνο θα επαρκούσε για να τους μεταφέρει. Επίσης δεν μπορούσαν να ξεχάσουν το γεγονός ότι στο σκάκι, η ανταλλαγή χαρακτηρίζεται από τα νεκρά πιόνια και κομμάτια κι αν δεν το έδειχνε ο λαός, όλοι τους καταλάβαιναν ότι αυτό το ταξίδι δεν θα ήταν όπως όλα τα άλλα. Μερικοί κάτοικοι κουβαλούσαν όλα τα υπάρχοντά τους και το εισιτήριό τους δεν περιέγραφε την επιστροφή, σε βαθμό που αναρωτιόντουσαν αν είχε και κάποιο νόημα. Πάντως το κρατούσαν στο χέρι τους, όπως κάποτε αγόραζαν κουπόνια. Αυτό το τραίνο ήταν διαφορετικό. Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο σκέφτηκε ο μαθητής, δίχως να το πει στον Δάσκαλο για να μην διακόψει την σκέψη του την ώρα της ανάλυσης. Τελικά αυτό έγινε από τη φωνή του σταθμάρχη που προειδοποίησε τους επιβάτες για τον ερχομό του τραίνου.



Απογευματινή διαδρομή
Ν. Λυγερός

Ο κόσμος είχε έρθει από όλες τις περιοχές. Ήταν όλοι μαζεμένοι και περίμεναν το ίδιο τραίνο. Λες και ήταν το τελευταίο στο μυαλό τους. Δεν είχαν φύγει. Τους είχαν διώξει. Και αυτό το έγκλημα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ονομάστηκε ανταλλαγή πληθυσμού. Ο μαθητής σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή μέσα σ’ όλο αυτό το θόρυβο τη στρατηγική ανάλυση της Συνθήκης της Λωζάννης κι αναρωτιόταν ποιοι από αυτούς τους επιβάτες είχαν διαβάσει τα άρθρα της, για να καταλάβουν πώς θα επηρέαζε τη ζωή τους για δεκαετίες. Μπορεί και να μην είχε πια σημασία αυτό το ερώτημα, διότι τώρα δεν ήταν πια στη Βιβλιοθήκη με το Δάσκαλο, αλλά στον Σταθμό του τραίνου με τον λαό που τόσο αγαπούσε και τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Έβλεπε πια τις επιπτώσεις πάνω στους ανθρώπους των νοητικών σχημάτων που είχε αναδείξει ο Δάσκαλός του μέσω της δομής της Συνθήκης. Πόσο ανθρώπινες θα ήταν οι επιπτώσεις δεν μπορούσε να το φανταστεί την ώρα της διδασκαλίας και σ’ αυτό το στάδιο κατάλαβε γιατί ο Δάσκαλος τον είχε φέρει σε αυτό το χρονικό σημείο που έμοιαζε με κόμβο.

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Άδεια σκακιέρα

Ν. Λυγερός

Ενώ όλοι πίστευαν ότι η αλλαγή φάσης προέρχονταν από την απόφαση να επιβληθεί μία tabula rasa, δεν είχαν αντιληφθεί ότι μια άδεια σκακιέρα παραμένει σκακιέρα. Έτσι η υποδομή συνέχιζε να υπάρχει ακόμα κι αν απουσίαζαν τα κομμάτια και τα πιόνια. Τα λευκά και τα μαύρα τετράγωνα δεν ήταν όλα ίδια και το χρώμα τους θα επηρέαζε όλη την πορεία των αξιωματικών, όπου και να βρίσκονταν. Ενώ η αλλαγή του χρώματος θα καθόριζε τους ίππους. Και οι γραμμές που δεν ήταν πια αόρατες διέσχιζαν τη σκακιέρα που είχε αδειάσει η πολιτική της διαπραγμάτευσης. Οι όχθες του ποταμού είχαν μετατραπεί σε σταθμούς ενωμένους σαν κρίκους μιας σιδερένιας αλυσίδας. Εκείνη την περίοδο τα ακίνητα ποτάμια είχαν δεχθεί σιδερένιες παραλλαγές που είχαν αλλάξει την εξέλιξη της άδειας σκακιέρας και οι άνθρωποι είχαν γίνει κομμάτια, στην καλύτερη περίπτωση όταν δεν ήταν αναγκασμένοι να κινούνται σαν πιόνια σε μια άγνωστη παρτίδα.



Έξω από την αίθουσα
Ν. Λυγερός

Έξω από την αίθουσα, μια Κυρία άλλης εποχής περίμενε το τραίνο, που ήταν πάντα στην ώρα του, λες και είχε αργήσει. Είχε ένα χαρακτηριστικό καπέλο μ’ ένα λουλούδι και τράβηξε την προσοχή του Δασκάλου και του μαθητή που την είχαν εντοπίσει από το παράθυρο λόγω των κινήσεών της. Περπατούσε πολύ γρήγορα μ’ ένα βιαστικό τρόπο, αλλά προχωρούσε αργά, σχεδόν αντίστροφα σαν να ήταν στην σελήνη. Είχε αφήσει δίπλα της ένα μικρό μπαούλο που έκρυβε μια ολόκληρη ιστορία. Ο Δάσκαλος εξήγησε στο μαθητή ότι μάλλον μια τέτοια γυναίκα είχε στο νου του ο Oscar Wilde όταν είπε ότι προτιμούσε τις γυναίκες που έχουν παρελθόν και τους άντρες που έχουν μέλλον. Ο μαθητής χαμογέλασε γιατί ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε αυτό το γυναικείο ύφος, ειδικά ανάμεσα σε γυναίκες ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές που μαζεύονταν στο σταθμό με μικρά ναυτάκια που μόλις είχαν βγει από τις βάρκες τους.







Ιστορική αναδρομή στο σιδηροδρομικό σταθμό Αλεξανδρούπολης

Ο σιδηρόδρομος υπήρξε η αιτία της δημιουργίας της Αλεξανδρούπολης. Στην αρχή, το 1871, κατασκευάσθηκε η γραμμή που συνέδεσε την Αλεξανδρούπολη (Δεδέαγατς) με το Πύθιο και την Αδριανούπολη, από την εταιρεία των Ανατολικών Σιδηροδρόμων και στη συνέχεια, το 1895, η γραμμή που συνέδεσε την Θεσσαλονίκη με την Αλεξανδρούπολη (Ενωτικός Σιδηρόδρομος J.S.C.). Κάθε ένα από τα παραπάνω σιδηροδρομικά δίκτυα είχε ξεχωριστό δικό του τερματικό σταθμό στη πόλη με τα αντίστοιχα κτίρια που εξυπηρετούσαν τις μεταφορικές, εμπορικές και επιβατικές, ανάγκες του. Από τα κτίρια αυτά, άρρητα συνδεδεμένα με την ιστορία και τη ζωή της πόλης, σήμερα σώζονται ο Παλιός Γαλλικός σιδηροδρομικός Σταθμός, η Στρατιωτική Στάση, το κτίριο διοίκησης του Ο.Σ.Ε. και κάποιες από τις αποθήκες του Ο.Σ.Ε. (γνωστές ως αποθήκες Τελωνείου) μπροστά από το μικρό λιμάνι της πόλης.


Παλιός Γαλλικός Σιδηροδρομικός Σταθμός 


Το διώροφο κεντρικό κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού των Ανατολικών Σιδηροδρόμων (CO) και αργότερα της Γαλλοελληνικής (C।F.F.H.), είναι από τα πρώτα κτήρια αυτής της πόλης. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η Αλεξανδρούπολη (παλιά Δεδέαγατς) από σιδηροδρόμου άρχεσθαι! Το κτίριο αυτό είναι διώροφο με κεραμοσκεπή, κατασκευασμένο από οπτοπλινθοδομή και εξωτερικά καλύπτεται με ξύλινη επένδυση (με οριζόντιες σανίδες στο ισόγειο και κάθετες στον όροφο). Εξαιτίας της γειτνίασής του με τον λιμένα της πόλης εξυπηρετούσε όλα τα μέσα ανταποκρίσεως για τη διασπορά ή τη συγκέντρωση επιβατών και εμπορευμάτων. Σήμερα, ως σταθμός Διαλογής, εξακολουθεί να στεγάζει λειτουργίες της σιδηροδρομικής υπηρεσίας και κυρίως αποτελεί το σημείο διασταύρωσης των γραμμών Θεσσαλονίκης – Αλεξανδρούπολης και Αλεξανδρούπολης – Ορμενίου. Τα κτίρια του σιδηροδρομικού δικτύου των Ανατολικών Σιδηροδρόμων από το Δεδέαγατς μέχρι το Κάραγατς κατασκευάσθηκαν από οπτοπλινθοδομή και εξωτερικά καλύφθηκαν με ξύλινη επένδυση (σταθμοί Αλεξανδρούπολης, Πυθίου, Διδυμοτείχου αλλά και Ορεστιάδας) σε αντίθεση με τα κτίρια του Ενωτικού Σιδηροδρόμου (J.S.C.) από την Θεσσαλονίκη μέχρι την Αλεξανδρούπολη, που είναι όλα πέτρινα με κεραμοσκεπή. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις των Ανατολικών Σιδηροδρόμων στην Αλεξανδρούπολη, κατασκευαστήκαν βάσει των μελετών και σχεδίων που εκπόνησαν μηχανικοί και τεχνικοί του ρωσικού στρατού που έφθασαν στη πόλη κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878.


Σιδηροδρομικός Σταθμός Joncion Salonique – Constantinople (Ενωτικός - J.S.C.)

Πρόκειται για μία σειρά από κτίρια που εξυπηρετούσαν επιβάτες, εμπορεύματα και προσωπικό του σιδηροδρομικού δικτύου Θεσσαλονίκης – Δεδέαγατς. Τα κτίρια αυτού του σιδηροδρομικού σταθμού είχαν ανεγερθεί στη Δυτική πλευρά της πόλης, εκεί που σήμερα είναι το κλειστό γυμναστήριο και το κλειστό κολυμβητήριο και έφθαναν μέχρι τον χώρο του ξενοδοχείο ΕΓΝΑΤΙΑ, όπου υπήρχε ένας ανοιχτός χώρος και εναποτίθετο το πετροκάρβουνο με το οποίο τροφοδοτούσαν τις μηχανές του δικτύου. Ήταν ο σταθμός απόληξης της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης – Αλεξανδρούπολης και κτίσθηκε περί το 1895-96 από την «Εταιρεία Σιδηροδρόμων της Joncion Salonique – Constantinople» (σε συντομογραφία J.S.C.), που εκμεταλλευόταν αυτή τη γραμμή. Τα κτίρια ανεγέρθηκαν όταν η εταιρεία αυτή πήρε άδεια από την άλλη σιδηροδρομική εταιρία που λειτουργούσε στη πόλη (των Ανατολικών Σιδηροδρόμων), η οποία εκμεταλλευόταν τις σιδηροδρομικές γραμμές στο ευρωπαϊκό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και είχε το προνόμια στις εγκαταστάσεις των λιμένων Θεσσαλονίκης και Αλεξανδρούπολης και με την άδεια αυτή επιτράπηκε να κατεβαίνουν τα τρένα της μέχρι τη θάλασσα. Προηγουμένως η γραμμή του Ενωτικού Σιδηροδρόμου (J.S.C.), πήγαινε από τον σταθμό του Πόταμου απ’ ευθείας στον σταθμό Φερετζίκ (Φέρες), παρακάμπτοντας το Δεδέαγατς, χωρίς καμία πρόσβαση στη θάλασσα.

Το κτίριο του κυρίως σταθμού ήταν διώροφο πέτρινο με επίχρισμα (σοβά) και επικλινείς κεραμοσκεπείς στέγες. Εκατέρωθεν του κτιρίου αυτού, στην ίδια ευθεία, υπήρχαν και άλλα κτίρια μονώροφα πέτρινα, με παρόμοιες επικλινείς κεραμοσκεπείς στέγες. Άλλωστε όλα τα κτίρια – σταθμοί της γραμμής Θεσσαλονίκης – Δεδέαγατς της εταιρίας J.S.C. ήταν πέτρινα, σε αντίθεση με τα κτίρια – σταθμούς της Γαλλικής Εταιρίας (Δεδέαγατς – Αδριανούπολη) που ήταν ξύλινα.
Σημειώνεται ότι στο δίκτυο του Ενωτικού κυριάρχησε ο κεντροευρωπαϊκός τύπος σταθμού που σχεδίασε ο διάσημος αυστριακός αρχιτέκτονας Conrad von Villas και βάσει των σχεδίων αυτών σχεδιάσθηκαν και οι εγκαταστάσεις του Ενωτικού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη αλλά και η Στρατιωτική Στάση (Station Militaire). Στις 7 Οκτώβριο του 1915, όταν το Δεδέαγατς είχε καταληφθεί από τους Βουλγάρους, δυνάμεις της Entente βομβάρδισαν από θαλάσσης τη πόλη και κατέστρεψαν όλα τα κτίρια στη παραλία από τη μια άκρη μέχρι την άλλη. Μεταξύ των κτιρίων που καταστράφηκαν ήταν και το κτίριο αυτού του σιδηροδρομικού σταθμού, οι αποθήκες του Τελωνείου στο λιμάνι και ο περίφημος αλευρόμυλος των Αδελφών Πρωτόπαπα. Έκτοτε o σταθμός δεν επισκευάστηκε αλλά προτιμήθηκε μια προσωρινή λύση με την κατασκευή πρόχειρων τερματικών σταθμών, που λειτούργησαν στον ίδιο χώρο του σταθμού της J.S.C για τις ανάγκες της επιβατικής κίνησης και στη στρατιωτική στάση (Station Militaire) για τις ανάγκες του Μηχανοστασίου και της Διαλογής.Αμέσως μετά την απελευθέρωση της πόλης η εταιρία αυτή κατασκεύασε νέες εγκαταστάσεις για μόνιμο επιβατικό σταθμό στη διασταύρωση των οδών Εθνικής Αντιστάσεως με την 14η Μαΐου, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Κ.Α.Π.Η. της πόλης, και η απόληξή του ήταν στη διασταύρωση της Εθνικής Αντιστάσεως με την σημερινή Ιωακείμ Καβύρη. 


Στρατιωτική Στάση (Station Militaire)

Το κτίριο αυτό χτίσθηκε όταν η εταιρία Companie d’ Exploitation des Chemins de Fer Orientaux, που εκμεταλλευόταν τις σιδηροδρομικές γραμμές στο ευρωπαϊκό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και είχε τα προνόμια στις εγκαταστάσεις των λιμένων Θεσσαλονίκης και Δεδέαγατς, επέτρεψε εντέλει την κάθοδο των γραμμών της J.S.C. (Ενωτικός Σιδηρόδρομος Θεσ/νικης – Δεδέαγατς) στο Δεδέαγατς και την απ’ ευθείας σύνδεσή τους με τη θάλασσα. Μέχρι τότε η γραμμή αυτή, όπως αναφέρθηκε, από τον σταθ Τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της γραμμής του Ενωτικού Σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης – Δεδέαγατς, το δυτικό της άκρο ξεκινούσε από το Καρασούλι (Πολύκαστρο) και κατέληγε στο ανατολικό άκρο που ήταν το Φέρετζικ (Φέρες). Αυτό γινόταν γιατί η εταιρεία των ανατολικών σιδηροδρόμων ζητούσε κόμιστρα από την εταιρεία του Ενωτικού για τις διαδρομές Θεσσαλονίκη - Πολύκαστρο (55 χλμ.) και Φέρες - Αλεξανδρούπολη (29 χλμ.), καθώς και δικαιώματα χρήσης των λιμενικών εγκαταστάσεων των δυο πόλεων. Αργότερα και μετά από πολλές συζητήσεις στρώθηκαν ξεχωριστές γραμμές αφ’ ενός μεν στο τμήμα Καλινδοίας - Κιλκίς - Θεσσαλονίκης μήκους 61 χλμ., αφ’ ετέρου δε, στο τμήμα Πόταμου - Αλεξανδρούπολης μήκους 8 χλμ., η εταιρεία όμως υποχρεώθηκε να κατασκευάσει δικούς της σταθμούς.

Η μορφή του κτιρίου της Στρατιωτικής Στάσης ανάγεται σε δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα κατασκευής ανάλογων κτιρίων. Παρόμοιας μορφής κτήριο μπορεί να συναντήσει κανείς και στη Θεσσαλονίκη, που κτίσθηκε το 1894. Το κτίριο αυτό (πρώην Στρατιωτική Στάση ή Station Militaire) έχει ανακαινισθεί από τον Δήμο Αλεξανδρούπολης και χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του, χωρίς ευτυχώς να αλλοιωθεί η αρχική του μορφή, έτσι ώστε και σήμερα να προκαλεί αισθήματα θαυμασμού και να ομορφαίνει την ανατολική και υποβαθμισμένη πλευρά της πόλης. Το κτίριο αυτό έχει ένα ξεχωριστό αρχιτεκτονικό στυλ, με μορφολογικά στοιχεία μοναδικά. Είναι υπερυψωμένο ισόγειο, διαθέτει σταυροειδή κάτοψη, με άξονα συμμετρίας κάθετο προς τις σιδηροδρομικές γραμμές, συμμετρικά τοξωτά ανοίγματα, με στρογγυλό φεγγίτη στις πλάγιες όψεις για τον εξαερισμό της στέγης, με ψευτοπαραστάδες, ξύλινες τεμνόμενες στέγες και με ξύλινους εξωτερικούς δοκούς στις στεγασμένες αμφίπλευρες εισόδους, δεμένους με καλλιτεχνική μαστοριά. Τέλος διαθέτει τέσσερις άνετες αίθουσες εκατέρωθεν του άξονα συμμετρίας (ανά δύο), οι οποίες συνδέονται με ενδιάμεσο κεντρικό χώρο. Η καρδιά του χτυπά πάνω από 115 χρόνια ζωής. 


Παλιός επιβατηγός Σιδηροδρομικός Σταθμός στο λοξό δρόμο (όπου σήμερα το ΚΑΠΗ)

Όταν η εταιρεία Joncion Salonique – Constantinople (J.S.C.) υποχρεώθηκε να δημιουργήσει στην Αλεξανδρούπολη ξεχωριστό σταθμό με μεγάλες εγκαταστάσεις (στο δυτικό άκρο της πόλης) όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, η γραμμή περνούσε μπροστά από το κτίριο της Στρατιωτικής Στάσης και ακολουθώντας κατά μήκος τη σημερινή οδό Εθνικής Αντιστάσεως (λοξό) κατέληγε στη δυτική είσοδο της πόλης (εκεί που σήμερα είναι το κλειστό Γυμναστήριο). Μετά τον βομβαρδισμό του σταθμού το 1915 από τα Βρετανικά πλοία της Entente και την καταστροφή του, η γραμμή αυτή μέχρι την απελευθέρωση της πόλης λειτούργησε με προσωρινές λύσεις, δηλαδή κατασκευή πρόχειρων τερματικών σταθμών. Μετά την απελευθέρωση της πόλης η εταιρία κατασκεύασε μόνιμο επιβατικό σταθμό στη διασταύρωση των οδών Εθνικής Αντιστάσεως με την 14η Μαΐου και η απόληξή του ήταν στη διασταύρωση της Εθνικής Αντιστάσεως με την σημερινή Ιωακείμ Καβύρη. 

Ήταν κτίριο μονώροφο πέτρινο, με εξωτερική ξύλινη επένδυση και ξύλινη οροφή κεραμοσκεπής. Στο εμπρόσθιο τμήμα του και κατά μήκος όλου του κτηρίου (στη σειρά, από Ανατολή προς Δύση, υπήρχαν αίθουσα αναμονής, γραφείο εισιτηρίων και αίθουσα εμπορευμάτων. Κατά μήκος της νότιας πλευράς όλου του κτιρίου υπήρχε ξύλινο υπόστεγο με κεραμοσκεπή στέγη, πλάτους περίπου 6-7 μέτρα που έφθανε σε απόσταση 1-2 μέτρα μέχρι αποβάθρα. Και στο δυτικό άκρο υπήρχε πέτρινο μικρό κτίσμα για τουαλέτες. 

Ο σταθμός αυτός λειτούργησε ως επιβατικός σταθμός της Αλεξανδρούπολης μέχρι το 1956, όταν και μεταφέρθηκε οριστικά όλη η επιβατική κίνηση του σιδηροδρόμου στον σημερινό (παραλιακό) επιβατηγό σταθμό. Το 1957 παραχωρήθηκε το κτίριο για χρήση στους Προσκόπους οι οποίοι παρέμειναν εκεί μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Στη συνέχεια, το κτίριο αυτό εγκαταλείφθηκε και περί τα μέσα της δεκαετίας του 1980, κατεδαφίσθηκε από τον Δήμο, στον οποίο είχε παραχωρηθεί από τον ΟΣΕ, και ανεγέρθηκε στη θέση του το σημερινό Κ.Α.Π.Η. της πόλης. 

Άλλα κτίρια 

Υπάρχουν όμως και σειρά από άλλα κτίρια που ανεγέρθηκαν με τη δημιουργία του σιδηροδρομικού δικτύου για να εξυπηρετήσουν τις διάφορες ανάγκες του σιδηροδρομικού δικτύου της πόλης, διοίκηση, αποθήκες, σταθμοί, γραφεία κλπ. Αυτά είναι:


Το Κτίριο Διοίκησης της C.O. 

Ένα από αυτά είναι το Κτίριο Διοίκησης της C.O. Πρόκειται για ένα επιβλητικό πολυώροφο κτίριο που χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τις ανάγκες διοίκησης των Ανατολικών Σιδηροδρόμων (CO) και στη συνέχεια της Γαλλοελληνικής Εταιρείας Σιδηροδρόμων. Βρίσκεται στη παραλία, δίπλα στο κτίριο που στεγάζεται σήμερα η Νομαρχία μεταξύ των οδών Καραολή & Δημητρίου και Εμπορίου. Στο κτίριο αυτό σήμερα στεγάζονται οι περιφερειακές υπηρεσίες του Ο.Σ.Ε. Είναι τριώροφο με κεραμοσκεπή και περιβάλλεται ανατολικά και βόρεια από μεγάλο κήπο. 


Οι αποθήκες του Τελωνείου

Πρόκειται για μια σειρά από κτίρια (επτά τον αριθμό αρχικά) μπροστά στο μικρό λιμανάκι της πόλης από τα οποία το ένα χρησιμοποιείται από πολλά χρόνια ως Τελωνείο Αλεξανδρούπολης και ένα ως αποθήκη εμπορευμάτων. 





Τα κτίρια των Σιδηροδρομικών Σταθμών εκτός πόλης

Τα κτίρια των σιδηροδρομικών σταθμών Μέστης, Συκορράχης, Κίρκης, Πόταμου και Φερών, μερικά από τα οποία διατηρούνται μέχρι σήμερα σε αρκετά καλή κατάσταση και χρησιμοποιούνται ως επιβατικοί σταθμοί (Συκορράχη, Φέρες) και άλλα παραμένουν ανεκμετάλλευτα και κλειστά αφού έχουν σταματήσει να χρησιμοποιούνται ως σιδηροδρομικοί σταθμοί. 
Σημειώνεται εδώ ότι στο σιδηροδρομικό δίκτυο Μακεδονίας - Θράκης, δηλαδή από Θεσσαλονίκη μέχρι Αλεξανδρούπολη, κυριάρχησε ο κεντροευρωπαϊκός τύπος σταθμού και λοιπών σιδηροδρομικών εγκαταστάσεων, που
εισήγαγε ο αυστριακός αρχιτέκτονας Josef Willas για λογαριασμό της αναδόχου εταιρείας κατασκευής του δικτύου, που τότε ήταν υπό οθωμανική κατοχή, ενώ στο δίκτυο των Γαλλοελληνικών Σιδηροδρόμων, (από Αλεξανδρούπολη μέχρι Αδριανούπολη), ο ανατολικός τύπος σταθμών των οποίων δείγμα αξιόλογης αισθητικής είναι οι σωζόμενοι μέχρι σήμερα παλαιοί σταθμοί Αλεξανδρούπολης, Διδυμοτείχου και Πυθίου, που είναι ξύλινοι και διώροφοι. 

Πηγή: Θεόδωρος Ορδουμποζάνης 

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Ο ζεόλιθος και οι μέλισσες

Ν. Λυγερός


Ενώ ξέρουμε ότι οι μέλισσες είναι ένας δείκτης πολύ σοβαρός για την εξέλιξη των δεδομένων όταν υπάρχει μόλυνση του περιβάλλοντος, δεν εξετάζουμε συστηματικά την ποιότητα που έχει το μέλι και η γύρη. Τώρα άρχισαν να γίνονται έρευνες που αποδεικνύουν ότι η επιβάρυνση που προκαλούν τα φυτοφάρμακα έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα της παραγωγής των μελισσών. Πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό το φαινόμενο είναι αναμενόμενο, αφού οι μέλισσες δεν τρέφονται σε περιοχές, όπου υπάρχει μια ειδική προστασία για τα δέντρα και τα φυτά. Κατά συνέπεια, είναι φυσιολογικό να μεταφέρουν και τοξικά στοιχεία μέσα στις κυψέλες τους. Πρέπει, λοιπόν, γιατί είναι το πρέπον, όχι μόνο για την ανθρώπινη διατροφή αλλά και για τις ίδιες τις μέλισσες και την επιβίωσή τους, να υπάρξουν συντονισμένες κινήσεις. Από τη μια πλευρά είναι σημαντικό να αποφεύγουμε τη χρήση σκληρών φυτοφαρμάκων και αυτό είναι δυνατό με την αξιοποίηση του ζεόλιθου στις καλλιέργειες, αφού απολυμαίνει το περιβάλλον. Από την άλλη πλευρά είναι απαραίτητο να ασχοληθούμε με τις ίδιες τις κυψέλες για να βοηθήσουμε άμεσα τις μέλισσες. Γι’ αυτό το σκοπό μπορούμε εύκολα να βάλουμε χαλίκι ζεόλιθου (2,5 με 5 χιλιοστά για την κοκκομετρία) γύρω από την κυψέλη στο έδαφος και να τοποθετήσουμε λεπτό χαλίκι ζεόλιθου (0,8 με 2,5 χιλιοστά για την κοκκομετρία) στον πάτο της κυψέλης. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δεσμεύσουμε τα βαριά μέταλλα, τις τοξίνες και τις ελεύθερες ρίζες. Επίσης, ο ζεόλιθος επιτρέπει τον καθαρισμό αλλά και τον κλιματισμό της κυψέλης, όσον αφορά στον αέρα που βρίσκεται μέσα. Μπορούμε με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουμε την ποιότητα ζωής των μελισσών και ταυτόχρονα να καθαρίσουμε την παραγωγή τους. Για όσους θέλουν να διαπιστώσουν τη διαφορά αρκεί να κάνουν μια χημική ανάλυση πριν και μετά. Σημασία έχει να καταλάβουμε ότι υπάρχει λύση σε ένα πρόβλημα που είναι όλο και πιο σοβαρό για την υγεία μας.

Μετά την απόπειρα

Ν. Λυγερός

Μετά την απόπειρα, όλα είχαν αλλάξει. Μάλλον η έννοια του θανάτου είχε αποκτήσει ένα νέο νόημα. Οι κινήσεις είχαν γίνει πράξεις κι η κάθε μία αποτελούσε όχι πια ένα γεγονός, αλλά ένα φαινόμενο. Πριν όλοι νόμιζαν ότι όλα διορθώνονταν. Γιατί είχαν την εντύπωση ότι κανένα σοβαρό λάθος δεν είχε γίνει. Με το σκάκι έμαθαν για τις μη αναστρέψιμες κινήσεις. Αν η απόπειρα είχε πετύχει, ποια θα ήταν τα δεδομένα που όλοι θεωρούσαν δεδομένα; Κανείς δεν ήξερε ν’ απαντήσει σε αυτό το ερώτημα και γι’ αυτό το λόγο αποφάσισαν ότι δεν είχε νόημα πια. Όμως το ίχνος ήταν καρφωμένο πάνω στον Χρόνο σαν πληγή κι έτσι άλλαξε η ιστορία. Ένας ολόκληρος λαός θα ζούσε μια διαφορετική ζωή εξαιτίας της λανθασμένης κίνησης. Διότι δεν είχε προσέξει τις Συνθήκες που δεν ήταν φτιαγμένες, για να τελειώσουν τους πολέμους, αλλά για να αρχίσουν τους επόμενους.



Σκάκι στο τραίνο
Ν. Λυγερός

Είχαν αποφασίσει να παίξουν σκάκι στο τραίνο. Δεν ήταν βέβαια στις συνήθειές τους, αφού ήταν φίλοι και μάλιστα φιλικοί αλλά ήθελαν να μελετήσουν τις επιπτώσεις ενός ανοίγματος μέσω της ανάλυσης από σημαντικές παρτίδες. Αρχικά θα μπορούσε να είναι μία λεπτομέρεια. Δεν ήταν όμως. Ανάμεσα στα πράγματά τους ήταν λοιπόν μια σκακιέρα με τα κομμάτια και τα πιόνια της. Αυτή η διαφορά θα έκανε τη διαφορά. Μόνο που θα το μάθαιναν πολύ αργότερα. Δεν ήξεραν ακόμα ότι αυτό το ταξίδι θα μεταμορφωνόταν σε αποστολή λόγω ενός απρόσμενου συμβάντος. Έτσι βρέθηκαν στην αίθουσα αναμονής, ενώ οι ίδιοι ήταν σε φάση ετοιμότητας λόγω σκακιστικής παιδείας. Εκεί συνάντησαν την πρώτη διακλάδωση της ιστορίας. Το νέο του παλαιού και το παλαιό του νέου ήταν μαζί κι αδιαχώριστα μέσα στον ίδιο χώρο. Ο Δάσκαλος κι ο μαθητής εξέτασαν το πλαίσιο, για να προσδιορίσουν το πεδίο που θα μετατρεπόταν σε πεδίο δράσης, πριν γίνει πεδίο μάχης.

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Ο Σιδηρόχρονος

Ν. Λυγερός

Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι όλα θα άρχιζαν από μια πτήση. Υπήρχε βέβαια αναφορά στον δημιουργό της πτητικής μηχανής που περίμενε εδώ και αιώνες ν' αναγνωριστεί. Αλλά ποιος να καταλάβει πως σχετιζόταν με την επέτειό του, αν δεν είχε διαβάσει τα ίχνη του Χρόνου πάνω στην ιστορία των ανθρώπων. Ο προορισμός του αεροσκάφους ήταν το Παρίσι λες και έπρεπε να κλείσει ο κρίκος για να δημιουργηθεί η αλυσίδα των γεγονότων που θα άλλαζαν τα δεδομένα του παρελθόντος. Ο ήλιος ήταν ήδη ζεστός και δεν θύμιζε τους λευκούς χειμώνες που είχαν ξεπεράσει απλώς για να ζήσουν ελεύθεροι. Τότε είχαν ενεργοποιηθεί οι διακλαδώσεις και ξεκίνησε το ακίνητο ταξίδι. Πριν κανένας δεν είχε οραματιστεί ότι στον ίδιο χώρο θα συνυπήρχαν πολλοί χρόνοι. Κι όμως αυτό το παράξενο φαινόμενο ήταν η αιτία της κατασκευής του Σιδηρόχρονου.



Η απογείωση του Χρόνου
Ν. Λυγερός


Η απογείωση του Χρόνου έγινε μετά την προετοιμασία πάνω στο ηλιακό επίπεδο. Τα σύννεφα ήταν ελάχιστα κι όμως οι σκιές υπήρχαν κάτω από τον πύργο ελέγχου, μέσα σε μια κυλινδρική αίθουσα αναμονής που ξαφνικά είχε περάσει στο στάδιο της ετοιμότητας, για ένα λόγο δίχως εξήγηση τουλάχιστον εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Έτσι μόνο το φως αντιλήφθηκε ότι το πάχος του Χρόνου άρχισε με την απογείωση, διότι η συνάντηση με τον αεροπόρο που δεν ήξερε να ζωγραφίσει του ήταν ήδη γνωστή εδώ και χρόνια και δεν θα τη ξεχνούσε ούτε στον επόμενο κύκλο της πολυκυκλικότητας. Η τελευταία στροφή ήταν ενδεικτική και ακούστηκε πολύ πιο δυνατά ο θόρυβος του κινητήρα που είχε απελευθερωθεί. Σιγά σιγά άγγιξαν τον ουρανό με το βάρος του σιδήρου, χωρίς να συνειδητοποιήσουν ότι ζούσαν το αδιανόητο κι είχε γίνει η πραγματικότητα. Πετούσαν πάνω στον αόρατο σιδηρόχρονο κι ο Χρόνος άλλαξε την ώρα που όλοι κοίταζαν τον καιρό.



Το λιμάνι της Θράκης


Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Ο Περιφερειάρχης Αν. Μακεδονίας & Θράκης, Α. Γιαννακίδης για ζεόλιθο

Ο Περιφερειάρχης Αν. Μακεδονίας & Θράκης, Α. Γιαννακίδης για ζεόλιθο στο ΘΡΑΚΗΝΕΤ, 10/04/2014. 


Έγκριση δαπάνης και διάθεση σχετικής πίστωσης για προμήθεια ζεόλιθου του Δήμου Αλεξανδρούπολης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΟΣ ΕΒΡΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ Δ/ΝΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΡΙΘΜ. : 92 / 2014
ΑΠΟ ΤΟ ΥΠ'ΑΡΙΘΜ.. 10 / 2014 ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ


ΘΕΜΑ: «Έγκριση δαπάνης και διάθεση σχετικής πίστωσης για προμήθεια ζεόλιθου του Δήμου Αλεξανδρούπολης».


Στην Αλεξανδρούπολη σήμερα την 7 Απριλίου του έτους 2014 ημέρα της εβδομάδας Δευτέρα και ώρα 12:00 μ.μ. και στο Δημοτικό Κατάστημα, η Οικονομική Επιτροπή συνήλθε σε συνεδρίαση , ύστερα από την 18714 / 2/04/2014 έγγραφη πρόσκληση του Προέδρου αυτού, η οποία έγινε σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 75 του Ν.3852/2010 (ΦΕΚ Α’ 87).

Ήταν δε παρόντες από τα μέλη του οι κ.κ :

1) ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ (ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ) 2) ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ 3) ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΒΑΜΒΑΚΕΡΟΣ 4) ΦΩΤΙΟΣ ΑΔΑΜΑΚΗΣ 5) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ (ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ) 6) ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ

και δεν προσήλθαν οι κ.κ :

1) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΥΜΙΑΝΙΔΗΣ 2) ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ 3) ΜΙΧΑΗΛ ΚΟΓΙΟΜΤΖΗΣ 4) ΣΑΒΒΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ


Η Οικονομική Επιτροπή, αφού βρέθηκε σε νόμιμη απαρτία (σε σύνολο αριθμού συμβούλων -9- παρευρίσκονταν οι - 6 - , (σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 75, του ν.3852/10), εισέρχεται στην συζήτηση των θεμάτων.

Ο Πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής και Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης κ. Ευάγγελος Λαμπάκης κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης.

Ο Πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής, κ. Ευάγγελος Λαμπάκης, εισηγούμενος το 7ο θέμα της ημερήσιας διάταξης «Έγκριση δαπάνης και διάθεση σχετικής πίστωσης για την προμήθεια ζεόλιθου του Δήμου Αλεξανδρούπολης», δίνει το λόγο στην Προϊσταμένη του Τμήματος Συντήρησης Πρασίνου κ. Κουματζίδου Νεραντζιά η οποία ως εισηγήτρια του θέματος λέγει τα παρακάτω :

Κύριοι Σύμβουλοι, η Υπηρεσία συνέταξε την αριθμ. 19/2014 μελέτη για την προμήθεια: «Ζεόλιθου» προϋπολογισμού 2.896,65 € με Φ.Π.Α. , που έχει εγγραφεί στον Προϋπολογισμό έτους 2014 του Δήμου με Κ.Α. 30.6662.002.

Το πρωτογενές αίτημα για την υλοποίηση της προμήθειας αναρτήθηκε στο Κεντρικό Ηλεκτρονικό Μητρώο Δημοσίων Συμβάσεων με αριθμό 14REQ001964613 Η Δ/νση Περιβάλλοντος & Πρασίνου εισηγείται :

α) Την έγκριση του πρωτογενούς αιτήματος για την υλοποίηση της μελέτης.
β) Την έγκριση διάθεσης πίστωσης ποσού 2.896,65 € σε βάρος του Κ.Α. 30.6662.002 του προϋπολογισμού οικ. έτους 2014.


Ακολουθεί διαλογική συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των μελών της Οικονομικής Επιτροπής μετά το τέλος της οποίας η Οικονομική Επιτροπή αφού άκουσε την εισήγηση, τη συζήτηση έλαβε υπόψη τις διατάξεις του Ν.3669/2008 , την 19/2004 μελέτη , καθώς και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας και ενώ απουσίαζε ο κ. Μαυρίδης Κων/νος


ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ

α) Εγκρίνει το πρωτογενές αίτημα για την υλοποίηση της προμήθειας «Ζεόλιθου» Αρ. Μελ. 19/2014.
β) Εγκρίνει τη διάθεση πίστωσης ποσού 2.896,65 € σε βάρος του Κ.Α. 30.6662.002 του προϋπολογισμού οικ. έτους 2014.


Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και υπογράφεται την ίδια μέρα. Ακριβές απόσπασμα Ο Πρόεδρος Τα μέλη
Ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Ακολουθούν υπογραφές


http://et.diavgeia.gov.gr/f/alexpolis/ada/%CE%92%CE%99%CE%975%CE%A9%CE%A8%CE%9F-156

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Η γυναίκα ως πολίτικη στρατηγική

Ν. Λυγερός

Διαχρονικά η Κωνσταντινούπολη έπαιξε και παίζει έναν σημαντικότατο ρόλο για τον ελληνισμό. Και αυτός ο χαρακτηρισμός ισχύει περισσότερο για τον τουρκοκρατούμενο. Κράτησε πάντα μία ειδική σχέση με την ελεύθερη Ελλάδα. Αυτή η επαφή υλοποιείται και στον τομέα της γυναικείας εκπαίδευσης. Όπως το επισημαίνει η Ζιώγου-Καραστεργίου «δασκάλες από την ελεύθερη Ελλάδα έρχονται να διδάξουν στις κοινότητες του αλύτρωτου ελληνισμού από την Κωνσταντινούπολη ως την Τραπεζούντα». Και βέβαια, πολλές μαθήτριες του υπόδουλου ελληνισμού έρχονται να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος των γυναικών αλλάζει μορφή και ενισχύει ένα παράλληλο σύστημα που λειτουργεί και εθνικά με την έννοια του ελληνισμού. Η γυναίκα έχει τα χαρακτηριστικά της μητέρας και της δασκάλας. Και δίνει βάση στην έννοια του έθνους και της γλώσσας. Κατά συνέπεια, αποκτά εθνική ιδιότητα που εξηγεί την ορολογία της αποστολής και του προορισμού. Το δυναμικό αυτού του πλαισίου συσχετίζεται με την αριθμητική και οικονομική δύναμη της αστικής τάξης. Αυτό συνδυάζεται και με το γεγονός ότι η εκπαίδευση της πλούσιας του δίνει έμφαση στις ξένες γλώσσες και στη μουσική δεν θεωρείται πια αποτελεσματική. Η γυναίκα μετατρέπεται από κόσμημα σε εργαλείο. Με άλλα λόγια, η αισθητική της μεταβάλλεται σε λειτουργικότητα. Ο κύκλος των μαθημάτων διευρύνεται και μέσω του αναβαθμίζεται και το συνολικό επίπεδο. Η μεταμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος έδωσε στις γυναίκες νέες δυνατότητες στον τομέα της δημόσιας δράσης. Μπορούν πια να εισβάλουν δυναμικά στη διδασκαλία, τη φιλανθρωπία και τη λογοτεχνία. Έτσι οι γυναίκες και ειδικά οι δασκάλες παίζουν έναν ρόλο όλο και πιο ισχυρό στην κοινωνική ζωή. Βελτιώνουν προγράμματα μαθημάτων και μεθοδολογίες διδακτικής, αλλά όχι μόνο. Αρθρογραφούν και επηρεάζουν την πολιτική μέσω της δημοσιογραφίας. Κατά συνέπεια, οι γυναίκες και ειδικά οι δασκάλες δεν είναι μόνο πρωτοπόρες στην εκπαίδευση, αλλά και βάσεις για τους εθνικούς αγώνες και τις διεκδικήσεις όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν έπρεπε μόνο να ξεπεράσουν τα κοινωνικά προβλήματα, αλλά και τα θεσμικά. Με άλλα λόγια, έπρεπε να κάνουν μία υπέρβαση και για τα ελληνικά και για τα τουρκικά δεδομένα. Μέσα σ’ ένα τόσο δύσκολο πλαίσιο, οι γυναίκες αξιοποίησαν τη στρατηγική των ελιγμών. Έπρεπε ν’ αποφύγουν τις επιπτώσεις όχι μόνο της ύπαρξής τους σε μια Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και του ρόλου τους ως διαφωτίστριες. Με την πάροδο του χρόνου όμως, δεν μπόρεσαν εξαιτίας της εξέλιξής τους να μην αποτελέσουν έναν διπλό στόχο για το τουρκικό καθεστώς. Ο κίνδυνος του στόχου έδινε, βέβαια, και αξία στον σκοπό. Η γυναίκα μέσω του διπλού της ρόλου ανακάλυψε την ενδογενή αξία της, αλλά και την εμβέλειά της μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Η δράση της μέσα σ’ ένα ακραίο πεδίο επιτρέπει και την ανάδειξη του ελληνισμού. Η πολίτικη στρατηγική κατασκευάστηκε πάνω στις έννοιες της μητέρας, της δασκάλας στην αρχή και στις έννοιες της αγωνίστριας και της δημοσιογράφου. Η γυναίκα άλλαξε το τοπίο του ελληνισμού μέσω της θέσης της Κωνσταντινούπολης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=2490&l=gr

Ν. Λυγερός - Περιήγηση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. 13/04/2014


Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Σε εξέλιξη η σύνδεση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης με το σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ προωθείται από τους τοπικούς φορείς και η κατασκευή της περιφερειακής οδού.

Ψηλά στις προτεραιότητες έργων υποδομών, των παραγωγικών φορέων της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, αλλά και των βορειοελλαδικών φορέων που προωθούν την ανάπτυξη του εξαγωγικού εμπορίου, βρίσκεται η περιφερειακή οδός Αλεξανδρούπολης.

Στην περίπτωση του συγκεκριμένου έργου, ο σιδηρόδρομος ανοίγει το δρόμο στην Περιφερειακή, καθώς το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, εάν εκτελεστούν αυτά τα δύο έργα, μπορεί να εξελιχθεί σε μεταφορικό κόμβο και hub για logistics.

H περιφερειακή οδός της Αλεξανδρούπολης, σε αντίθεση με πολλά έργα που σχεδιάζονται, δεν είναι απλώς ώριμη μελετητικά, αλλά ...υπερώριμη. Όπως πληροφορείται η Voria.gr, εάν εξασφαλιστούν τα κονδύλια για το έργο, θα μπορούσε να δημοπρατηθεί σε διάστημα διμήνου. Η δαπάνη, για την ανατολική και δυτική παράκαμψη της πόλης, έχει υπολογιστεί στα 55 εκατ. ευρώ, ποσό που βεβαίως μπορεί να περιοριστεί συμβατικά, με τις εκπτώσεις που τυχόν θα προτείνουν οι υποψήφιοι ανάδοχοι, αν και όταν το έργο βγει σε δημοπράτηση.

Η περιφερειακή οδός Αλεξανδρούπολης με συνολικό μήκος 5,7 χλμ. περίπου θα συνδέσει τρία εξωτερικά κέντρα δραστηριότητας με τον αστικό ιστό της πόλης: α) το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, β) την Εγνατία Οδό γ) τον οικισμό Παλαγίας.

Τα έργα που εξυπηρετούν τις συνδυασμένες μεταφορές και συνδέονται με τον ΟΛΑ, οπωσδήποτε πρέπει να αντιμετωπισθούν κάτω από ένα ενιαίο πρίσμα και μία συλλογιστική προσέγγιση. Έτσι, ρόλο σημαντικό στην ανάπτυξη αυτού του διαμεταφορικού δικτύου, παίζει το έργο της σιδηροδρομικής σύνδεσης του νέου προβλήτα containers του λιμένα. Το συγκεκριμένο έργο, μικρού προϋπολογισμού αλλά μεγάλης σημασίας, προωθήθηκε τελικά σχετικά πρόσφατα και η σύμβαση με την ανάδοχο κοινοπραξία υπογράφηκε , για 3,1 εκατ. ευρώ, το Σεπτέμβριο του 2013. Η κοινοπραξία Ζάρας- Δοβρίδης έχει ήδη προχωρήσει στην παραγγελία των σιδηροδρομικών υλικών όπως και σε εργασίες στο δάπεδο του προβλήτα.

Τώρα λοιπόν που το έργο της σιδηροδρομικής σύνδεσης βρίσκεται σε εξέλιξη, κι έχει λίγους μήνες ολοκλήρωσης, ως το Σεπτέμβριο του 2014, φαίνονται καθαρότερα οι προοπτικές του λιμένα της Αλεξανδρούπολης αφού πλέον θα μπορούν τα εμπορεύματα, παρακάμπτοντας το Βόσπορο, να φεύγουν σιδηροδρομικά για το Μπουργκάς.

Αυτή την προοπτική στη διακίνηση εμπορευμάτων, με ό,τι συνεπάγεται σε εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος, γνωρίζουν όσοι ξένοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν κατά καιρούς ενδιαφερθεί για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.

Το επόμενο βήμα- έργο, για την ανάπτυξη του Λιμένα- με παράλληλη βελτίωση των κυκλοφοριακών συνθηκών στη πόλη της Αλεξανδρούπολης- είναι η κατασκευή της περιφερειακής οδού. Το έργο, με εγκεκριμένες τις οριστικές μελέτες, με ΚΥΑ που εγκρίνει τους περιβαλλοντικούς όρους και ΚΥΑ που κηρύσσουν τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις, περιμένει την ένταξή του σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα για να προχωρήσει. Σύμφωνα δε με πληροφορίες της Voria.gr, προς αυτή την κατεύθυνση, είναι αποφασισμένοι να πιέσουν οι τοπικοί φορείς.