Πετρωτά - Ζεόλιθος

Πετρωτά - Ζεόλιθος
Όταν μαζέψαμε τον ζεόλιθο για πρώτη φορά εκεί που ήταν απαγορευμένος είχαμε στο μυαλό μας έναν άλλον αγώνα ακόμα πιο σκληρό που δικαιώθηκε με ειρηνικό τρόπο ενάντια στην Αυτοκρατορία που δεν ήθελε να εγκαταλείψει το μονοπώλειό της πρέπει λοιπόν ν' αντιληφθείς κι εσύ ότι η πορεία μας έχει αρχίσει για να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας από τα προβλήματα που την καταπατούν εδώ και χρόνια γιατί δεν τόλμησε κανένας από εμάς να σκεφτεί το αδιανόητο.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Η Μεγάλη του Γένους Σχολή – Κωνσταντινούπολη

Μετά την Άλωση τα μόνα στηρίγματα για το γένος των Ελλήνων ήταν η Ορθόδοξη πίστη και η Ελληνική παιδεία. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Πατριάρχης Γεννάδιος, επανίδρυσε το 1454 την «Πατριαρχικήν Ακαδημίαν», η οποία λειτουργούσε και πριν την Άλωση.

Στις αρχές του 19ου αιώνα υπό την αιγίδα της Σχολής έγινε σπουδαία λεξικογραφική εργασία, η γνωστή «Κιβωτός της Ελληνικής Γλώσσης», στη σύνταξη της οποίας προΐσταντο ο Νικόλαος Λογάδης, πλαισιωμένος από καθηγητές και μαθητές της Σχολής. Η Σχολή κατά καιρούς είχε διάφορες ονομασίες όπως: «Πάγκοινος Ακαδημία», «Του Πανελληνίου Σχολή», «Διδασκαλείον», «Κοινόν του Γένους Μουσείον», «Ελληνομουσείον της Βασιλίδος των πόλεων», «Παγγενής Σχολή», «Ελληνικόν Σχολείον», «Πατριαρχικόν Σχολείο», έως την οριστικοποίηση το 1805 της ονομασίας «ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ».

Από τη σύστασή της μέχρι το 1803, η Πατριαρχική Ακαδημία στεγάζεται σε διάφορα οικήματα του Φαναρίου. Το 1804 η Σχολή μεταφέρεται στο μέγαρο του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στην Ξηροκρήνη όπου λειτουργεί μέχρι το 1825 οπότε και επανέρχεται στην αρχική της έδρα στο Φανάρι για να μεταφερθεί και πάλι το έτος 1837 στην Ξηροκρήνη έως το 1849, οπότε και εγκαθίσταται οριστικώς πλέον στο Φανάρι.

Χάρη στις δωρεές του Γεωργίου Ζαρίφη, των πατέρων της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου, καθώς κι άλλων δωρητών στις 30 Ιανουαρίου 1880 εορτή των Τριών Ιεραρχών τοποθετείται ο θεμέλιος λίθος ενός επιβλητικού ως έμελλε να είναι κτιρίου, που δεσπόζει επί του Κερατίου Κόλπου στη συνοικία του Μουχλίου και πλησίον του ομωνύμου ναού της Παναγίας, με αρχιτέκτονα τον Κωνσταντίνο Δημάδη. Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ στις 12 Σεπτεμβρίου 1882.και η δαπάνη του νέου κτηρίου ανήλθε στις 27000 χρυσές λίρες. Μέχρι το 1970 υπήρχε η επιγραφή «Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή επί Ιωακείμ του Γ΄ 1880».

Πρώτος διδάσκαλος και σχολάρχης της Πατριαρχικής Σχολής υπήρξε ο Ματθαίος Καμαριώτης από τη Θεσσαλονίκη, μαθητής του Γενναδίου, αλλά και πνευματική προσωπικότητα η οποία καλύπτει σχεδόν όλο τον 15ο αιώνα. Μετά τον θρυλικό γέροντα Ματθαίο Καμαριώτη, διευθύνουν και διδάσκουν στη Σχολή επιφανείς λόγιοι, όπως οι Ζυγομαλάδες, ο Θεόφιλος Κορυδαλλεύς, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Δωρόθεος Πρώιος, ο Κωνσταντίνος Κούμας, ο Φιλόθεος Βρυένιος, ο Γρηγόριος Παλαμάς και άλλοι.

Η διεύθυνση της Σχολής, ανατίθετο πάντοτε σε κληρικούς οι οποίοι έφεραν τον τίτλο του Σχολάρχη. Τελευταίοι Σχολάρχες υπήρξαν ο Μητροπολίτης Σάρδεων Μιχαήλ Κλεόβουλος και ο Μέγας Κατηχητής Αλέξανδρος Ζώτος. Η Σχολή λειτουργεί πλέον ως Γυμνάσιο-Λύκειο, οι δε Σχολάρχες είναι λαϊκοί.

Ο πρώτος μη κληρικός που ανέλαβε τη διεύθυνση ήταν ο Σπυρίδων Ζαχαριάδης. Ακολουθούν οι Γεώργιος Δηκταμπάνης, Ιωάννης Καραγιάννης και Νικόλαος Μαυράκης, όλοι απόφοιτοι της Σχολής.

Στη Μεγάλη του Γένους Σχολή μαθήτευσαν νέοι από όλες τις περιοχές του Ελληνισμού: Μικρά Ασία, Πελοπόννησο, Ήπειρο, νησιά του Αιγαίου, Θράκη και φυσικά και από την Κωνσταντινούπολη. Μεταξύ των αποφοίτων διακρίθηκαν ανώτεροι κληρικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καθώς και πλήθος εκπαιδευτικών, οι οποίοι συνετέλεσαν στη σφυρηλάτηση της εθνικής συνείδησης.

Η Μεγάλη του Γένους Σχολή υπήρξε η ζωογόνος πνοή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, της αρχαίας φιλοσοφίας και της ιστορίας, αλλά και ο αναμεταδότης φάρος της ορθόδοξης παρακαταθήκης. Αποτελείται από το Γυμνασιακό και το Λυκειακό τμήμα. Το Γυμνασιακό τμήμα περιλαμβάνει τις Α’, Β’ και Γ τάξεις του Γυμνασίου το δε Λυκειακό την Α’, Β’, και Γ’ Λυκείου με τις κατευθύνσεις των Κλάδων του Γλωσσικού, Μαθηματικού, Φιλολογικού και Επιστημονικού.

Έχει οικοδομηθεί επί συνολικής επιφάνειας 3020 τετραγωνικών μέτρων και αποτελείται από το ισόγειο και τρεις ορόφους. Το ισόγειο περιλαμβάνει το μαγειρείο, το θυρωρείο, την τραπεζαρία, τη μαθητική βιβλιοθήκη, την αίθουσα της ψυχολόγου και του σχολιάτρου, τα αποδυτήρια, τους χώρους υγιεινής, την αίθουσα της γυμναστικής και τις εγκαταστάσεις της κεντρικής θέρμανσης. Στον πρώτο όροφο, όπου βρίσκεται και η κυρία είσοδος, υπάρχουν το γραφείο του Λυκειάρχη, το γραφείο του Υποδιευθυντή, το λογιστήριο, η γραμματεία, η αίθουσα των καθηγητών και τέσσερις αίθουσες παραδόσεων. Στον δεύτερο όροφο υπάρχει η περίλαμπρος αίθουσα των τελετών και έξι αίθουσες παραδόσεων. Στον τρίτο όροφο βρίσκονται τα εργαστήρια της Χημείας, της Φυσικής με την περίφημη οργανοθήκη και την αμφιθεατρική αίθουσα των παραδόσεων της βιολογίας -με πλουσιότατο ζωολογικό, βοτανικό και ορυκτολογικό υλικό-, μια μικρή αίθουσα παράδοσης και η ευρύχωρη αίθουσα της πληροφορικής με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που φιλοξενεί και το εργαστήριο των Μαθηματικών. Επάνω από τον τελευταίο όροφο υψώνεται ο μεγαλοπρεπής πύργος και όλο το οικοδόμημα στέφεται από τον τρούλο και τον εξώστη που τον περιβάλλει.

Στον περίβολο της Σχολής βρίσκεται ευρύχωρο διώροφο οίκημα της ίδιας αρχιτεκτονικής, το όποιο αρχικά παραχωρείτο ως κατοικία στους εκάστοτε Σχολάρχες. Κατά το διάστημα 1953-1969 το οίκημα αυτό στέγασε τις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού τμήματος (5η και 6η τάξη), ενώ σήμερα δε χρησιμοποιείται ως κατοικία του θυρωρού και του φύλακα. Υπάρχει και ο προαύλιος χώρος της Σχολής, ο όποιος εξυπηρετεί τις ανάγκες του μαθήματος της Γυμναστικής, εφόσον το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες. Υπάρχει επίσης γήπεδο καλαθοσφαίρισης, βόλεϋ και μίνι ποδοσφαίρου. Άλλοτε στον περίβολο αυτόν στεγαζόταν το γυμναστήριο, το οποίο κατεδαφίστηκε περί το 1960 με την προοπτική να κτιστεί ευρύχωρο και σύγχρονο. Λόγω όμως των οικονομικών δυσχερειών αυτό δεν κατέστη δυνατό. 

Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του σχολείου, της Μεγάλης Σχολής όπως συνήθως την λέμε, ίσως το κυριότερο, είναι η ιδιαίτερη σύνδεσή της με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Άλλωστε, η Σχολή ιδρύθηκε ακριβώς για να εκπαιδεύσει αρχικά μετά την Άλωση, τα στελέχη του ανασυσταθέντος Πατριαρχείου και να προετοιμάσει τους μελλοντικούς μητροπολίτες και πατριάρχες. Υπό την έννοια αυτή μάλιστα, μπορεί να ισχυριστεί κανείς βάσιμα πως η Μεγάλη του Γένους Σχολή αποτελεί και την μητέρα όχι μόνο όλων των σχολείων του ελληνισμού αλλά και όλων των ορθοδόξων θεολογικών σχολών ανά τον κόσμο. Η ιδιαίτερη αυτή σχέση με το Πατριαρχείο αντικατοπτρίζεται με πολλούς τρόπους, περισσότερο ή λιγότερο φανερούς και δηλώνεται συμβολικά με ορισμένες κινήσεις που μέσα από το συμβολισμό τους αναδεικνύουν αυτή ακριβώς την ιδιαιτερότητα.

Μία από αυτές είναι η συμμετοχή και η περίοπτη θέση της Μεγάλης του Γένους Σχολής στην επίσημη τελετή για την ετήσια κοπή της Βασιλόπιτας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία γίνεται κάθε χρόνο το απόγευμα της 31ης Δεκεμβρίου με την συμμετοχή της πατριαρχικής αυλής, των πατριαρχικών χορών και στενών φίλων του Πατριαρχείου στην λεγόμενη "αίθουσα του θρόνου" στο Φανάρι.



Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Η Μονή της Χώρας Κωνσταντινούπολη

Η Μονή της Χώρας 
Κωνσταντινούπολη

Μερικά από τα καλύτερα δείγματα των ψηφιδωτών της βυζαντινής τέχνης διατηρούνται μέχρι τις μέρες μας στη Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη. Το κτίσμα αυτό είναι ένας περίφημος μεσοβυζαντινός ναός της Βασιλεύουσας ως προς την αρχιτεκτονική, του οποίου ο προσεγμένος διάκοσμος φιλοτεχνήθηκε επί Παλαιολόγων, με μωσαϊκά και τοιχογραφίες έξοχης τεχνοτροπίας στους τοίχους και στον τρούλο του καθολικού, που διακοσμήθηκαν με σκηνές από τον βίο του Χριστού και της Θεοτόκου.

Η Μονή της Χώρας ήταν χτισμένη στον έκτο λόφο της Κωνσταντινούπολης, νότια του Κεράτιου κόλπου. Ολόκληρο το όνομα του καθολικού του μοναστικού συγκροτήματος σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, ήταν «Η εκκλησία του Αγίου Σωτήρος εν τη Χώρα», ήταν επομένως αφιερωμένη στον Χριστό. Στη θέση του σωζόμενου μνημείου υπήρχε ναός ήδη από τον 5ο αιώνα, καθολικό μονής που βρισκόταν έξω από τα τείχη του Κωνσταντίνου Α΄ (306/324-337). Ο προσδιορισμός «ἐν τῇ Χώρᾳ», απ' όπου και το συντετμημένο όνομα «Μονή της Χώρας», ερμηνεύεται κατά κανόνα ως σχετιζόμενος ακριβώς με τη θέση του παλαιότερου ιδρύματος εκτός των τειχών της πόλης. Όταν ο Θεοδόσιος Β΄ (408-450) έχτισε τα νέα τείχη κατά το διάστημα 412-441, η μονή περιελήφθη στον περίβολο των οχυρώσεων (βρίσκεται σε απόσταση περ. 150 μ. από το τείχος) και διατήρησε όμως το παραδοσιακό όνομα «Χώρα». Η ονομασία ωστόσο απέκτησε και συμβολικό νόημα, όπως μπορούμε να το δούμε και στα δύο βασικά ψηφιδωτά του νάρθηκα του καθολικού όπου οι επιγραφές που τα συνοδεύουν χαρακτηρίζουν τον Χριστό «Χώρα των Ζώντων» και την Παναγία «Χώρα του Αχωρήτου».
Ο ναός χτίστηκε μεταξύ των ετών 1077 και 1081 από την πεθερά του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού (1081-1118) Μαρία Δούκαινα, πάνω σε παλαιότερα κτίσματα του 6ου και του 9ου αιώνα. Αργότερα, λόγω των ζημιών που προκλήθηκαν στην ανατολική πλευρά ενδεχομένως από σεισμό, επισκευάστηκε ριζικά γύρω στο 1120 από τον σεβαστοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό, γιο του Αλεξίου Α΄. Στους παλαιολόγειους χρόνους, μεταξύ των ετών 1316-1320/1321, ο Θεόδωρος Μετοχίτης πρόσθεσε τον εξωνάρθηκα και το νότιο παρεκκλήσιο, προσθήκες χαρακτηριστικές στην υστεροβυζαντινή ναοδομία, και κόσμησε το ναό με τα περίφημα ψηφιδωτά και τις τοιχογραφίες.

Η μορφή του καθολικού όπως διασώζεται σήμερα αποκρυσταλλώθηκε τον 14ο αιώνα, μεταξύ 1315 και 1321. Ο Θεόδωρος Μετοχίτης, μέγας λογοθέτης του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου και μία από τις σημαντικότερες μορφές της πνευματικής και καλλιτεχνικής κίνησης που είναι γνωστή ως «Παλαιολόγεια Αναγέννηση», ανέλαβε την ανακαίνιση και διακόσμηση του μνημείου, ευρισκόμενος τότε στο απόγειο της δύναμής του. Κατά την ανακαίνιση του Μετοχίτη, ο μεσοβυζαντινός πυρήνας του ναού διατηρήθηκε βασικά αναλλοίωτος. Ξαναχτίστηκε ο εσωνάρθηκας με τον τρούλο του, προστέθηκε ο εξωνάρθηκας και το νότιο παρεκκλήσιο επίσης τρουλαίο, και η βόρεια πλευρά διαμορφώθηκε στη σημερινή της μορφή, με υπερώο. Στην ανατολική πλευρά, ξανακτίστηκαν οι μικρές πλευρικές αψίδες των παραβημάτων.

Η Μονή της Χώρας είναι το σημαντικότερο μνημείο της εποχής των Παλαιολόγων και λόγω του μοναδικού του εικονογραφικού προγράμματος, είναι ένα από τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά δημιουργήματα της βυζαντινής τέχνης. Ο ψηφιδωτός διάκοσμος του ναού και οι τοιχογραφίες του παρεκκλησίου αναδεικνύουν το υψηλό ποιοτικά επίπεδο, την ιδεολογική κατεύθυνση, την αναβίωση των κλασικών γραμμάτων και την καλλιτεχνική καταξίωση της Αναγέννησης των Παλαιολόγων κατά το 14ο αιώνα.

Στις παραστάσεις της Μονής της Χώρας αντικατοπτρίζεται το λεπτό γούστο του χορηγού τους Θεοδώρου Μετοχίτη (1270-1332), που υπήρξε ένας από τους πιο μορφωμένους και διάσημους Βυζαντινούς του 14ου αιώνα, γνώστης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και επιστήμης και λάτρης της αρχαίας καλλιτεχνικής «χάριτος». Ο ψηφιδωτός διάκοσμος του καθολικού της Μονής της Χώρας κοσμεί τον εξωνάρθηκα, τον νάρθηκα και τον κυρίως ναό. Τα ανατολικά τόξα του Ιερού Βήματος κοσμούν οι απεικονίσεις του Χριστού και της Θεοτόκου με το Βρέφος (Μήτηρ Θεού η Χώρα του Αχωρήτου), στον δε δυτικό τοίχο ανακαλύφθηκε η μεγάλη σύνθεση της Κοίμησης της Θεοτόκου. Τα κύρια επεισόδια του Ευαγγελίου, ως πιθανότατα ως μέρος του κύκλου του Δωδεκαόρτου, μάλλον διακοσμούσαν κάποτε τους τοίχους του καθολικού, αλλά δεν σώθηκαν μέχρι τις μέρες μας.

Στους νάρθηκες του καθολικού και του παρεκκλησίου αναπτύσσονται οι δύο λεπτομερείς κύκλοι του βίου της Παρθένου και των παιδικών χρόνων του Χριστού, που συνδυάζονται με τη Γενεαλογία του και τον κύκλο των θαυμάτων του. Για τις περισσότερες από τις σκηνές των κύκλων αυτών αντλήθηκαν λεπτομέρειες από απόκρυφα θρησκευτικά κείμενα όπως το Πρωτευαγγέλιο ή το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Αγίου Ιακώβου, που γνώρισαν μεγάλη διάδοση στον Μεσαίωνα. Στους τρούλους και στα τόξα των κογχών των ναρθήκων απεικονίζονται ο Χριστός, η Παναγία στον τύπο της Βλαχερνίτισσας, οι Πατριάρχες και οι βασιλείς της Παλαιάς Διαθήκης, οι Προφήτες, οι Απόστολοι και άλλοι Άγιοι σε ολόσωμες παραστάσεις ή σε προτομές σε μετάλλια. Πάνω από την είσοδο του εσωνάρθηκα προς τον κυρίως ναό βρίσκεται το ψηφιδωτό ένθρονου Ιησού, στα πόδια του οποίου γονατίζει ο κτήτορας Θεόδωρος Μετοχίτης, προσφέροντάς του μικρό μοντέλο του ναού.

Στα ψηφιδωτά του καθολικού της Μονής της Χώρας καταδεικνύεται η λαμπρότητα της τέχνης της Κωνσταντινούπολης. Οι περισσότερες σκηνές διαδραματίζονται στον κάμπο του περίπλοκου αρχιτεκτονικού τοπίου, που θυμίζει έντονα έργα της ελληνιστικής κληρονομιάς. Οι μορφές των αγίων παρουσιάζονται σε ασυνήθιστες στάσεις, μερικές φορές θα έλεγε κανείς ότι υπερίπτανται και έχουν φιλοτεχνηθεί από διαφορετικές οπτικές γωνίες, που μάλλον είχαν πρότυπα διάφορες πηγές, όπως βυζαντινά χειρόγραφα (για παράδειγμα, τους κώδικες Paris. Gr. 510, Paris. Gr. 115, Laur. Plut. VI, 23 κ.ά.) και σχέδια εργασίας. Η γενική διάθεση εμπνέει έναν ασύγκριτα μεγαλύτερο λυρισμό και μια ομαλότητα σε σχέση με τις τοιχογραφίες του 13ου αιώνα στο Βυζάντιο, η οποία παρατηρείται ειδικά στις σκηνές από τα παιδικά χρόνια του Χριστού. Εντυπωσιάζει επίσης η νέα αντίληψη του εικαστικού χώρου, επειδή οι ανθρώπινες μορφές και τα τοπία συντονίζονται εδώ σε ένα αρμονικό αιθέριο σύνολο, παρά το γεγονός ότι για τις πολύμορφες συνθέσεις χρησιμοποιούνται διάφοροι άξονες, κυρίως κατακόρυφοι. Αυτά φαίνονται π.χ. στη σκηνή του Ευαγγελισμού, στην πηγή, όπου τα κτήρια του φόντου στρέφονται το ένα προς το άλλο, διαμορφώνοντας έναν τρίγωνο χώρο που καδράρει τη βασική σύνθεση.

Από καλλιτεχνικής πλευράς είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο διάκοσμος της Μονής της Χώρας δε βασίζεται καθόλου σε απόδοση σκιάσεων, αλλά στην αντίθεση των χρωματικών κηλίδων. Τα χρώματα εδώ είναι πολύ πιο πομπώδη, πιο φωτεινά, πιο ζωντανά, αν και μερικές φορές αφύσικα, θυμίζουν περισσότερο τη χρωματική γκάμα των έργων σε σμάλτο και διαφέρουν από την ασκητική παλέτα των αγιογράφων του 11ου και 12ου αιώνα. Οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην ψηφιδωτή διακόσμηση της Μονής της Χώρας προηγήθηκαν κατά 200 χρόνια από τον Ιταλό αναγεννησιακό ζωγράφο Ραφαήλ σε ορισμένα από τα καλλιτεχικά του επιτεύγματα.

Σημαντική θέση στην ψηφιδωτή διακόσμηση της Μονής της Χώρας κατέχει η μεγάλη παράσταση της Δέησης, που κοσμεί τον ανατολικό τοίχο του νάρθηκα. Πρόκειται για έργο παλαιολόγειας τεχνοτροπίας (1258/1261-1453) που φιλοτεχνήθηκε μετά το 1307, όταν η κτήτορας του ψηφιδωτού Μαρία Παλαιολογίνα έγινε μοναχή με το όνομα Μελανία. Υπάρχουν βάσιμες υποθέσεις ότι κάτω από τη Δέηση αυτή βρισκόταν ο τάφος της εν λόγω Μαρίας, αδελφής του Ανδρονίκου Β΄ Παλαιολόγου (1282-1328). Έτσι το ψηφιδωτό συνδυάζεται με τη μνημόσυνη λατρεία, εφόσον η Θεοτόκος προσεύχεται για την άφεση των αμαρτιών και για τη σωτηρία των ψυχών των νεκρών. Δίπλα στη Μητέρα του Θεού παριστάνεται ο σεβαστοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός γονατιστός, σε στάση προσευχής (από τη μορφή του σώζονται μόνο το κεφάλι και ο δεξιός του ώμος), και κοντά στο Χριστό σε αντίστοιχη στάση προσκύνησης παριστάνεται η μοναχή Μελανία (σώζεται μόνο το πρόσωπό της). Όπως αναφέρει ο Paul Underwood, η Μελανία αυτή ήταν ὴ ἐν κόσμῳ Μαρία Παλαιολογίνα, η κόρη του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου (1258/1261-1282). Η Μαρία είχε παντρευτεί το χάνο των Μογγόλων της Βαγδάτης Άβακα, και στην επιγραφή αναφέρεται ως «η κυρά των μουγουλίων Μελανή μοναχή».

Στη Δέηση εντυπωσιάζουν με τον αρχαϊσμό τους οι τύποι που επιλέγονται για την Παναγία και τον Χριστό. Οι μορφές τους δεν κατέχουν την ελαφρότητα και τη λεπτότητα που χαρακτηρίζει την πλειονότητα των κωνσταντινουπολίτικων μνημείων της εποχής. Ενδεχομένως οι καλλιτέχνες στο έργο αυτό μιμήθηκαν κάποιο προγενέστερο πρότυπο, όπως φαίνεται και από τη χρήση του επιθέτου «ο Χαλκίτης» στην επιγραφή του Χριστού. Μάλιστα, το πιθανότερο, πρόκειται για αναπαράσταση της περίφημης εικόνας του Χριστού Σωτήρα στη Χαλκή Πύλη. Από τεχνοτροπικής πλευράς, στο πρόσωπο του Ιησού φαίνονται τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τεχνοτροπίας του 14ου αιώνα, αλλά η έκφραση της Θεοτόκου θυμίζει την καλλιτεχνική παράδοση της εποχής των Κομνηνών (1081-1184).

Ταυτόχρονα με τα ψηφιδωτά της μονής φιλοτεχνήθηκαν και οι τοιχογραφίες στο νάρθηκα του παρεκκλησίου. Αυτός ο χώρος με τους τέσσερις τάφους του χτίστηκε ως νεκρικό παρεκκλήσιο, όπως άλλωστε φαίνεται και από την επιλογή των εικονογραφικών θεμάτων της διακόσμησης, εφόσον οι τοιχογραφίες ερμηνεύουν τις συμβολικές παραστάσεις της Θεοτόκου, την Ανάσταση και τη Δευτέρα Παρουσία.

Όπως και στο νάρθηκα του καθολικού, το εικονογραφικό πρόγραμμα του παρεκκλησίου είναι χωρισμένο γενικά στους κύκλους των βίων της Παναγίας και του Χριστού, αλλά η κύρια ιδέα των συνθέσεων είναι σωτηριολογική, εφόσον πρόκειται για διακόσμηση νεκρικού ναού.

Έτσι, η δυτική πλευρά της καμάρας του παρεκκλησίου είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο και οι πάνω ζώνες παρουσιάζουν τις συμβολικές εμφανίσεις της στην Παλαιά Διαθήκη, τεκμηριώνοντας τον ρόλο της στη σωτηρία των ψυχών. Ο ανατολικός τρούλος είναι αφιερωμένος στη Δευτέρα Παρουσία και η αποκορύφωση της ιδέας του προγράμματος βρίσκεται στην κόγχη της αψίδας του Ιερού Βήματος μέσω της σκηνής της Καθόδου στον Άδη, που πλαισιώνεται από δύο άλλες αναστάσιμες σκηνές του Ευαγγελίου. Εκεί εμφανίζονται και οι Πατέρες της Εκκλησίας με τα λειτουργικά τους άμφια, ενισχύοντας το συμβολισμό της Θείας Ευχαριστίας. Στη διακόσμηση της κάτω ζώνης της αψίδας του παρεκκλησίου απεικονίστηκε και η ολόσωμη Παναγία που τραβά με τα χέρια προς το μάγουλό της το Θείο Βρέφος και χαρακτηρίζεται «ένας από τους πιο συναισθηματικούς τύπους της Παναγίας Ελεούσας στη βυζαντινή τέχνη». Σχετικές με τη μεγάλη διάδοση της λατρείας της Θεοτόκου είναι και οι απεικονίσεις των τεσσάρων μελωδών αγίων: του Ιωάννη Δαμασκηνού, του Κοσμά Υμνογράφου, του Θεοφάνη Γραπτού και του Ιωσήφ Υμνογράφου, που δημιούργησαν τη βασική μαριολογική υμνογραφία της Ορθοδοξίας. Αξιόλογη στη σειρά των σκηνών της Παλαιάς Διαθήκης είναι η παράσταση της κλίμακος του Ιακώβ στη δυτική πλευρά του νότιου τοίχου.

Η τεχνοτροπία των τοιχογραφιών του παρεκκλησίου έχει αρκετά κοινά με τις ψηφιδωτές παραστάσεις των ναρθήκων. Παρατηρούνται οι ίδιες ελεύθερες, δυναμικές συνθέσεις, οι ίδιες λεπτές μορφές με τις ομαλές πτυχές των ενδυμάτων, παρόμοια χρήση των αντίστοιχων χρωματικών μοτίβων, που διαφέρουν ριζικά από την αυστηρή κατακόρυφη ιεράρχηση των τοιχογραφιών και των φορητών εικόνων του 12ου αιώνα και με τα κάπως στερεότυπα κεφάλια με λεπτά χαρακτηριστικά των προσώπων. Ανεξάρτητα από τις ομοιότητες που παρατηρούνται, θα έλεγε κανείς ότι από καλλιτεχνικής πλευράς τα ψηφιδωτά είναι υψηλότερου επιπέδου σε σύγκριση με τις τοιχογραφίες της Μονής της Χώρας, σαν να υπήρχαν σχέδια εργασίας πριν από την τοποθέτηση των ψηφίδων. Στις ψηφιδωτές παραστάσεις έχει γίνει χρήση καλύτερης παλέτας χρωμάτων ή ενδεχομένως, συντηρήθηκαν καλύτερα. Πάντως στις τοιχογραφίες διαφαίνεται μια μελαγχολία, κάποια επίμονη επανάληψη των ζωγραφικών μεθόδων και τέλος, μια τυπικότητα στις συνθέσεις που εάν δεν θυμίζουν κάποιο αρχικό ακαδημαϊσμό, τουλάχιστον μπορούν να χαρακτηριστούν πολύ πιο αυστηρές. Δύο-τρεις δεκαετίες μετά την εκτέλεση των τοιχογραφιών αυτών, η εν λόγω αυστηρή τεχνοτροπία θα κυριαρχήσει στην τέχνη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Μπορούμε να πούμε ότι οι παραστάσεις της Παναγίας «Χώρας του Αχωρήτου» εικονογραφούν τον εικοστό στίχο του Θεοτοκίου του Σαββάτου του Ακάθιστου Ύμνου, που γράφτηκε τον 9ο αιώνα από τον Ιωσήφ Υμνογράφο, όπου διαβάζουμε:

«Στάχυν η βλαστήσασα τον θείον
Ως χώρα ανήροτος σαφώς,
Χαίρε, έμψυχε τράπεζα,
Άρτον ζωής χωρήσασα,
Χαίρε του ζώντος ύδατος
Πηγή ακένωτος, Δέσποινα».

Εδώ η λέξη «χώρα» συμβολίζει τη γη και το χώμα και βρίσκεται σε άμεση σχέση με τη μετοχή «χωρήσασα».
































Πηγές:
ehw.gr

diakonima.gr

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

ΤΑ ΓΑΝΟΧΩΡΑ ΘΡΑΚΗΣ

Στην περιοχή του Ιερού Όρους βρίσκονται τα Γανόχωρα, που είναι άθροισμα χωριών και κωμοπόλεων με ελληνικό πληθυσμό πριν το 1922. Οι κάτοικοί τους ήταν ξακουστοί για τη μόρφωσή τους, τη θρησκευτικότητα τους και την εργατικότητά τους. Τα αργιλλοαμμώδη χώματα της περιοχής ευνοούσαν την καλλιέργεια της αμπέλου και την παραγωγή καλού κρασιού. Παράλληλα σε όλη την περιοχή υπήρχε εκτεταμένη κτηνοτροφία, σηροτροφία, κεραμική και αγγειοπλαστική. 
Στην περιοχή του Ιερού Όρους, υπήρχαν οι αρχαίες πόλεις Τειρίστασις (ή Περίστασις), Ηράκλεια (μετέπειτα Ηρακλείτσα), η Γάνος (αργότερα ο Γάνος), αι Γανίαι και το Νέο Τείχος, κτισμένες σε επίλεκτα σημεία της θρακικής παραλίας, είτε από γηγενείς Θράκες, είτε από Έλληνες αποίκους, (όπως λ.χ. η Γάνος, την οποία ίδρυσε ο οικιστής του Βυζαντίου, Βύζας ο Μεγαρεύς). Η θέα από την κορυφή του Πύργου είναι τόσο υπέροχη, ώστε συναρπάζει. Προς τ’ ανατολικά, νότια και νοτιοδυτικά φαίνεται η θάλασσα της Προποντίδας, από το Βόσπορο μέχρι τον Ελλήσποντο και κατ’ ευθείαν απέναντι τα Μικρασιατικά παράλια, με τα Μαρμαρόνησα και στο βάθος τα μεγαλοπρεπή όρη του Ολύμπου και της Ίδης της Βιθυνίας. Προς τα δυτικά και βόρεια, ολόκληρη η Θράκη μέχρι τη Ροδόπη και τις νότιες παραφυάδες του Αίνου, με τις πόλεις Αδριανούπολη και Σαράντα Εκκλησίες και ακόμα ανατολικότερα η οροσειρά της Στράντζας. 
Το Ιερό Όρος αποτελεί εκτεταμένη, χαμηλή σχετικά οροσειρά, η οποία φθάνει μέχρι τη χερσόνησο της Καλλιπόλεως, καλύπτοντας το αντίστοιχο τμήμα της θρακικής παραλίας της Προποντίδας. Είναι πολύ δασωμένο και στα απέραντα δάση του ευδοκιμούν ποικιλίες δένδρων οικοδομήσιμης και καύσιμης ξυλείας. Δύο από τις κορυφές του είναι ψηλότερες. Η μία, με υψόμετρο 877 μέτρα, βρίσκεται στα βόρεια του Γάνου και λέγεται «Πύργος», η δε άλλη, με υψόμετρο 689 μέτρα, βρίσκεται στα βόρεια της Περιστάσεως και της Ηρακλείτσας και λέγεται «Άγιος Ηλίας» («Άη-Λιας). Τα Γανόχωρα αποτελούνταν από συνολικά 27 χωριά με 60.000 ανθρώπους, ενώ ο τουρκικός πληθυσμός ήταν ελάχιστος. Η ονομασία «Γανόχωρα» δόθηκε από τις δύο γειτονεύουσες κωμοπόλεις. Στα Γανόχωρα υπήρχαν δύο μητροπόλεις η «Γάνου και Χώρας» και η «Μυριοφύτου και Περιστάσεως» 
Στη βυζαντινή περίοδο η περιοχή των Γανοχώρων παρουσίασε μεγάλη ακμή, γιατί βρισκόταν πολύ κοντά στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη, ενώ ιδιαίτερα γνωστή έγινε όταν στις δασωμένες πλαγιές του Ιερού Όρους, ιδιαίτερα πάνω από το Γάνο, ιδρύθηκε, κατά τον 11ο αιώνα, ονομαστό, μοναστικό κέντρο, με πλήθος μοναστηριών, όπου μόνασαν σπουδαίες μορφές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, όπως ο ιδρυτής της Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης. 
Στα τέλη του 19ου αιώνα τα Γανόχωρα αποτελούσαν ένα σύνολο 21 ακραιφνώς ελληνικών κωμοπόλεων και χωριών, με συνολικό πληθυσμό 32.000 περίπου ψυχών, από τα οποία τα πέντε κυριότερα, Γάνος, Χώρα, Μυριόφυτο, Περίσταση και Στέρνα, ήταν πραγματικές κωμοπόλεις, με πληθυσμό ο οποίος, πριν από τους διωγμούς του 1914, έφθανε, κατά τα τότε στοιχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τις 4000, 4500, 5000, 5000 και 3000, αντίστοιχα. Αποτελούσαν δύο εκκλησιαστικές επαρχίες, τη Μητρόπολη Γάνου και Χώρας, που περιλάμβανε τις κοινότητες, Γάνου, Χώρας, Αυδημίου, Νεοχωρίου, Μηλιού, Κερασιάς, Ιντζέκιοΐ, Κασταμπόλεως, Σεντουκίου και Παλαμουτίου και την Μητρόπολη Μυριοφύτου και Περιστάσεως, που ιδρύθηκε το έτος 1909 και περιλάμβανε τις Κοινότητες Μυριοφύτου, Περιστάσεως, Ηρακλείτσας, Πλατάνου, Στέρνας, Λούπιδας, Καλαμιτσίου, Καλοδένδρου, Λιμνίσκης και Νεοχωρίου, με τελευταίους Μητροπολίτες τον σεβασμιώτατο Τιμόθεο Λαμνή (Λέσβιο την καταγωγή) η πρώτη και τον Σωφρόνιο Σταμούλη (Σηλυβριανό την καταγωγή) η δεύτερη. 
Ο πληθυσμός των κωμοπόλεων και χωριών αυτών, γνησιότατα ελληνικός, (από τις 32.000 κατοίκους των αρχών του 20ού αιώνα, οι 30.500 ήταν Έλληνες), με σιδερένια, εθνική συνείδηση και ακμαία σχολεία, ζούσε σχεδόν ελεύθερος ως το 1913, οπότε άρχισε ο φρικτός διωγμός των Ελλήνων, που κράτησε ως την κήρυξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου και συνεχίσθηκε σ’ όλη σχεδόν την διάρκειά του. Ήταν ένας πληθυσμός με πλήρη επίγνωση των εθνικών του υποχρεώσεων, εμφορούμενος από το όραμα της εθνικής αποκατάστασής του. Ήταν τόσο έντονη η υπεροχή του ελληνικού στοιχείου στις δύο εκείνες εκκλησιαστικές επαρχίες, ώστε μετά την κήρυξη του τουρκικού Συντάγματος του 1908, ως Έπαρχοι διορίζονταν Έλληνες. 
Τα Γανόχωρα δοκιμάστηκαν κατ’ επανάληψη από μεγάλους σεισμούς, όπως το 1063, το 1343 και ιδίως το 1354 που διευκόλυνε τους Τούρκους για την κατάληψη τους, ο σεισμός του 1766 και ειδικά ο καταστροφικότατος σεισμός του 1912 ενώ οι μουσουλμάνοι έποικοι της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Βοσνίας στα Βόρεια του Ιερού όρους με επιστέγασμα τους γενοκτονικούς διωγμούς των Νεότουρκων το 1914 – 1915. Στα ορεινά χωριά του Ιερού όρους οι κάτοικοι πρόβαλλαν ισχυρή ένοπλη αντίσταση χωρίς επιτυχία. Μια σειρά μικρά πετράδια στο στέμμα της Θράκης τα Γανόχωρα. Μια σειρά μικρά πετράδια, με μια μακραίωνη ιστορία κι έναν προαιώνιο, ελληνικό πολιτισμό.

ΠΗΓΕΣ:  
http://www.poths1991.gr/  
http://panagiairaklitsa.gr/ (Υπό του κ. Θεοδώρου Λυμπεράκη- Δικηγόρου Εφετείου Θράκης)

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Έγκριση Μίσθωσης λατομικής έκτασης Βιομηχανικού Ορυκτού (Ζεολίθου)

ΑΔΑ: 7ΘΩ8ΟΡ1Υ-ΜΜΨ - Έγκριση Μίσθωσης λατομικής έκτασης Βιομηχανικού Ορυκτού (Ζεολίθου) εμβαδού 83.427,30 τ.μ. στην θέση «Κόκκαλο» της Τ.Κ. Πετρωτών του Δήμου Ορεστιάδας ΠΕ Έβρου.


Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού για στον 104fm radio 04/08/2016

Με τον Νίκο Λυγερό, πολυπράγμονα ερευνητή, επιστημονικό συνεργάτη πανεπιστημίων, ειδικό σύμβουλο ακόμα και πρωθυπουργών και προέδρων, με γνώσεις από τη χρήση του ζεόλιθου στη γεωργία έως των σύγχρονων γεωπολιτικών παιγνίων, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για λίγη ώρα το πρωί της Πέμπτης (4/8), στον φιλόξενο χώρο του πολυχώρου Περίπου. Στη πορεία καταλάβαμε ότι η συζήτηση θα μπορούσε να εξελίσσεται ώρες, οπότε περιοριστήκαμε σε θέματα υδρογονανθράκων, γεωπολιτικής και Τουρκίας.

Ο κύριος Λυγερός και οι συνεργάτες του βρέθηκαν στον Άγιο Νικόλαο για να ενημερώσουν ομάδα παραγωγών για τρόπους και χρήση του ζεόλιθου, οπότε λίγο πριν είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε για λίγο, προσπαθώντας να κατανοήσουμε μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων σε σχέση με τις τρέχουσες αναλύσεις για το που βαδίζει ο τόπος και ο κόσμος μας γενικότερα. Και πως η Κύπρος, προχωρούσε βήμα – βήμα το θέμα των υδρογονανθράκων, παρά τις αλλαγές κυβερνήσεων, έχοντας σαφή πολιτική επί χρόνια σε αντίθεση με την Ελλάδα.

Μας είπε για τους υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο, για το DAES, ή αλλιώς αυτό που λανθασμένα ονομάζουμε Ισλαμικό κράτος, για την Κωνσταντινούπολη, για τις εσωτερικές πιέσεις της Τουρκίας και άλλα .....

Ο δικτυακός τόπος του Νίκου Λυγερού:
www.lygeros.org

Όλη η συνέντευξη στο video που ακολουθεί:


Συνέντευξη του Ν. Λυγερού για τον ζεόλιθο στον 104fm radio

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

UNESCO - Archaeological Site of Philippi

The remains of this walled city lie at the foot of an acropolis in the present-day region of Eastern Macedonia and Thrace, on the ancient route linking Europe and Asia, the Via Egnatia. Founded in 356 BC by the Macedonian King Philip II, the city developed as a “small Rome” with the establishment of the Roman Empire in the decades following the Battle of Philippi, in 42 BCE. The Hellenistic theatre and funerary heroon (temple) were supplemented with Roman buildings such as the forum. Later the city became a centre of the Christian faith following the visit of the Apostle Paul in 49-50 CE. The remains of its basilicas constitute an exceptional testimony to the early establishment of Christianity.

Στον κατάλογο της UNESCO ο Αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων

Οι Φίλιπποι αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους χώρους της Βόρειας Ελλάδας, με πλήθος μνημείων, τα οποία συνδέονται με τη διαχρονική εξέλιξη της πόλης από την ελληνιστική περίοδο μέχρι τα ύστερα βυζαντινά χρόνια

Την ένταξη του Αρχαιολογικού χώρου των Φιλίππων στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ανακοίνωσε την Παρασκευή η διεθνής οργάνωση, στο πλαίσιο της 40ης Συνόδου, που διεξάγεται στην Κωνσταντινούπολη.

Οι Φίλιπποι αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους και πληρέστερους αρχαιολογικούς χώρους της Βόρειας Ελλάδας, με πλήθος μνημείων, τα οποία συνδέονται με τη διαχρονική εξέλιξη της πόλης από την ελληνιστική περίοδο μέχρι τα ύστερα βυζαντινά χρόνια. Η στρατηγική της θέση, που διέκρινε ο Φίλιππος Β΄, αναβαθμίζεται με την «Εγνατία Οδό». Μετά τη δραματική μάχη το 42 π.Χ. που καθόρισε την πολιτική ιστορία του ρωμαϊκού κράτους ζει μια περίοδο ακμής ως ρωμαϊκή αποικία (Colonia Augusta Julia Philippensis).

Στο συγκεκριμένο αστικό κέντρο ήρθε ο Απόστολος Παύλος και ίδρυσε την πρώτη χριστιανική εκκλησία σε ευρωπαϊκό έδαφος το 49/50 μ.Χ., γεγονός που έμελλε να αλλάξει τόσο τη φυσιογνωμία της πόλης, όσο και της ηπείρου. Με την αναγνώριση του Χριστιανισμού και την καθιέρωσή του ως επίσημης θρησκείας του κράτους στην πόλη ιδρύθηκαν επιβλητικοί χριστιανικού ναοί, ένα πανόραμα παλαιοχριστιανικής αρχιτεκτονικής.

Η σημαντική αυτή επιτυχία, αναδεικνύει την Ελλάδα διεθνώς, καθώς η προβολή μέσα από τον κατάλογο της UNESCO των πολιτιστικών μνημείων, είναι τεράστια. Μετά την ένταξη του Αρχαιολογικού Χώρου των Φιλίππων ο Κατάλογος Παγκόσμιας Κληρονομιάς αριθμεί πλέον 18 εγγραφές από την Ελλάδα. 

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

Ν. Λυγερός - Το ευρωπαϊκό τρίγωνο

Το ευρωπαϊκό τρίγωνο είναι η Θράκη και πιο συγκεκριμένα όλη η Θράκη, δηλαδή με τα Μεγάλα Κατεχόμενα. Αν αυτό λοιπόν χρησιμοποιείται από την Τουρκία για την ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως τέχνασμα για όσους δεν ξέρουν πως το κατέχει, στην πραγματικότητα είναι εύκολο να μετατραπεί σε στρατήγημα εκ μέρους μας, αφού επαρκεί αυτή η ένταξη που έχει νόημα ως ευρωπαϊκό στοιχείο. Με άλλα λόγια αν εμείς, ως Ευρωπαϊκή Ένωση δεχόμαστε την παράλογη προσέγγιση της Τουρκίας είναι μόνο λόγω άγνοιας ή ραγιαδισμού. Διότι όλοι ξέρουμε ότι η Θράκη είναι διαχρονικά ελληνική και δεν μπορεί να ερμηνευτεί αλλιώς ακόμα κι αν ένα μέρος της είναι κατεχόμενο. Πρέπει όμως και οι δικοί μας που κατάγονται από αυτές τις περιοχές να εκδηλώνονται πιο ξεκάθαρα...

Ν. Λυγερός - Ελληνικός ζεόλιθος και Αγιά Σοφιά

Μερικά θέματα δεν φαίνονται να έχουν μία άμεση σχέση έτσι είναι και ο ελληνικός ζεόλιθος με την Αγιά Σοφιά. Σίγουρα έχουν ένα κοινό πλαίσιο λόγω Θράκης και Κωνσταντινούπολης, αλλά υπάρχουν και πρακτικές εφαρμογές. Λόγω συντήρησης της εκκλησίας πριν μερικές δεκαετίες έβαλαν μπετό για να στερεώσουν τεμάχια της εξωτερικής πλευράς κάτω στη σκεπή. Τώρα είδαν ότι το μπετό χάλασε και ότι είναι προτιμότερο να βάλουν κονίαμα με ποζολάνη. Μάλιστα έγιναν αναλύσεις από το παλιό υλικό του ναού για να βρουν μία σύνθεση η οποία να είναι κοντινή όσον αφορά στα συστατικά. Τώρα εμείς βλέπουμε ότι ο ζεόλιθος έχει ακόμα καλύτερες ιδιότητες από αυτό το υλικό και χρησιμοποιείται στις συντηρήσεις αρχαιολογικών μνημείων. Έτσι μπορούμε να φανταστούμε ότι σιγά σιγά η συντήρηση στην Αγιά Σοφιά θα χρησιμοποιεί ελληνικό ζεόλιθο για να συνεχίσει την πορεία της μετά από δέκα πέντε αιώνες χάρη σ' ένα υλικό που είναι από την ίδια της τη γη....

Ν. Λυγερός - Ο ζεόλιθος ενάντια στη μιζέρια

Με την έκδοση της άδειας της περιβαλλοντικής μελέτης έχουμε περάσει στο επόμενο στάδιο του αγώνα για τον ελληνικό ζεόλιθο. Και βλέπουμε ήδη τις επιπτώσεις σε πρακτικό επίπεδο, αφού άλλη εταιρεία που διατηρούσε ανενεργό το κοίτασμά της ζήτησε να πάρει παράταση της άδειας της. Αυτό είναι καλό και πρέπει να γίνει με την προϋπόθεση της έναρξης των εργασιών στην περιοχή της Θράκης. Έτσι το γεγονός ότι δόθηκε νέα άδεια, παρότρυνε παλαιότερους στον τομέα να ενεργοποιήσουν τη δική τους. Έχει σημασία να υπάρξουν κι άλλοι επενδυτές και ειδικοί, που θα αποτελέσουν συνολικά μια κρίσιμη μάζα για την ανάπτυξη της Θράκης. Κι αυτό είναι εφικτό, διότι όλοι όσοι έχουν μάθει για τον ζεόλιθο στην Ελλάδα, πάντα ζητούσαν πότε θα αρχίσει η εκμετάλλευση του ελληνικού ζεόλιθου για να δώσουν προτεραιότητα σ’ αυτόν την ώρα της αγοράς. Έτσι, πρέπει να ξεφύγουμε από την κοινή μιζέρια της κοινωνίας και να καταλάβουμε ότι πρόκειται για μια εθνική υπόθεση...

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Ν. Λυγερός - Η αποστρατικοποιημένη Θράκη

Ένα από τα θεμελιακά στοιχεία της Συνθήκης Λωζάνης το 1923, ήταν η αποστρατικοποίηση της Θρακικής περιοχής. Σπάνιοι είναι αυτοί που δίνουν σημασία σε αυτό το γεγονός, διότι επικεντρώνονται στην καταστροφή της Σμύρνης. Η ουσία του θέματος είναι απλή. Η Σμύρνη όσο και να ήταν σημαντική για μας, δεν αποτέλεσε ποτέ κίνδυνο για την Τουρκία. Ενώ η Θράκη όσο ασήμαντη και να φαίνεται σε πολλούς από τους δικούς μας, λόγω της θέσης της, της φύσης και της στρατηγικής παραμένει ένας διαχρονικός κίνδυνος για αυτήν. Δεν θεωρεί ότι αυτή η πλευρά είναι εξασφαλισμένη και πάντα ήθελε να έχει τον έλεγχο ή τουλάχιστον να μην υπάρχει πλαίσιο επίθεσης. Έχει βέβαια το σύνδρομο της άλωσης της Κωνσταντινούπολης και πάντα φοβάται την επιστροφή μας στην περιοχή. Έτσι παρόλο που δεν υπήρχαν μάχες στην περιοχή πάντα ήθελε και κατάφερε να δηλωθεί ως αποστρατικοποιημένη ζώνη...

Ν. Λυγερός - Δεν γίνεται ανάπτυξη χωρίς επιχειρηματικότητα

Όσα και να ακούμε περί σταλινικής προσέγγισης των οικονομικών δεδομένων, ξέρουμε ήδη από πριν ότι καταρρέουν κι ότι δεν έχουν καμία αξία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Το έχει καταλάβει η ίδια η Ρωσία, αλλά στη χώρα μας υπάρχουν άτομα καθυστερημένα σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας που συνεχίζουν να λένε τα ίδια, διότι στην ουσία ποτέ πριν δεν αντιμετώπισαν πραγματική οικονομία ενός Έθνους. Κι ο λόγος είναι απλός. Δεν γίνεται ανάπτυξη χωρίς επιχειρηματικότητα. Δεν είναι με τον έλεγχο κεφαλαίων που θα έχουμε ανάπτυξη, ούτε με μία ιδεολογική λιτότητα. Όλα αυτά συρρικνώνουν την οικονομία μας, διότι δεν ακολουθούν καμία στρατηγική. Δεν μπορεί μια ολόκληρη χώρα να λειτουργεί μόνο με στοιχεία μικροοικονομίας και μικροπολιτικής. Η ανάπτυξη χρειάζεται εμβέλεια και οράματα. Εμβέλεια για να ενεργοποιηθεί η μακροοικονομία στο πλαίσιο μιας μακροπολιτικής. Οράματα σαν τον ελληνικό ζεόλιθο, που παίρνει επιτέλους σάρκα και οστά, αλλά βέβαια και η ελληνική ΑΟΖ που δεν προχωρά ακόμα όπως θ’ έπρεπε, διότι έχουμε ακόμα άπιστους και ανίκανους που...

Ν. Λυγερός - Από την εξόρυξη του ζεόλιθου στην ανάπτυξη της Θράκης

Με την αρχή της εξόρυξης του ελληνικού ζεόλιθου στην περιοχή Κόκκαλο κοντά στα Πετρωτά, η Θράκη εγκαινιάζει μία νέα περίοδο για την ανάπτυξη της. Σίγουρα δεν είναι η αξιοποίηση μόνο τριών κοιτασμάτων που θ’ αλλάξει όλα τα δεδομένα, αλλά αυτή η καινοτομία έχει μέλλον. Διότι στην αρχή κανείς δεν πίστευε ότι είναι εφικτό το εγχείρημα και δόθηκε μεγάλος αγώνας για την αναγνώριση της αξίας του ελληνικού ζεόλιθου. Τώρα, όμως, πρόκειται για μια πραγματικότητα που θα παρακολουθήσουμε και ακολουθήσουμε από κοντά. Για τη Θράκη το σημαντικό είναι να μιμηθούν και άλλοι το παράδειγμα του Γιώργου Γεωργιάδη, έτσι ώστε ακόμα πιο σύντομα να υπάρξει η ανάγκη δημιουργίας ενός εργοστασίου ζεόλιθου στην ίδια τη Θράκη. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει άμεσα, αφού προς το παρόν η επεξεργασία ζεόλιθου θα γίνεται σε εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη. Αλλά είναι σημαντικό, τώρα που έγινε το πρώτο βήμα σε πρακτικό επίπεδο, να συνειδητοποιήσουμε όλοι την αξία μιας παραγωγής στη Θράκη, αφού σ’ αυτήν την περιοχή βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα της Ελλάδας...

«Αλλαγή κύκλου στον ζεόλιθο». Βήμα Σαρωνικού 11/07/2016

Ο Νίκος Λυγερός έχει πρωτοστατήσει στην γνωστοποίηση της μεγάλης ευεργετικής και οικονομικής αξίας του ζεόλιθου για την γεωργία, έχει γίνει ο «απόστολος του ζεόλιθου». Όλοι οι Έλληνες (και όχι μόνον) αγρότες παραγωγοί, που έμαθαν την ύπαρξη του ζεόλιθου και τον χρησιμοποιούν και πειραματίζονται, βρήκαν έναν σπουδαίο σύμμαχο στην καταπολέμηση του δάκου, της βαμβακάδας, του τετράνυχου, της μελίγκρας, που ΔΕΝ είναι δηλητήριο και είναι πάμφθηνο. Αξίζει πολλές-και από πολλούς-ευχαριστίες ο Νίκος Λυγερός, για την οραματική αυτή προσφορά του!

(Νίκος Καραβαζάκης)


Βημα Σαρωνικου - Νικος Λυγερος - Αλλαγή κύκλου στον ζεόλιθο.

Ν. Λυγερός

Όλοι όσοι χρησιμοποιούν ζεόλιθο και ξέρουν την αξία του θα ζήσουν τώρα μια αλλαγή κύκλου με την απελευθέρωση του ελληνικού ζεόλιθου. Διότι τώρα πρόκειται για μία νέα πραγματικότητα. Και η ίδια η Ελλάδα θα παράγει ζεόλιθο για να βοηθήσει όλους όσους έχουν ανάγκη, για να υποστηρίξει την καινοτομία σε πολλαπλούς τομείς, για να εξάγει και να αναδείξει τη Θράκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυτό το μονοπάτι που άνοιξε, θα γίνει παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους επενδυτές και πατριώτες που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν την πατρίδα σε πρακτικό επίπεδο, γιατί το έχει ανάγκη αυτήν την περίοδο. Μπορεί η Θράκη να βλέπει το πρώτο της κάστρο να ζει και πάλι, με την έννοια ότι δίνει προοπτικές σε όλους του κατοίκους. Τελείωσε πια η μιζέρια σε αυτόν τον τομέα. Ο ζεόλιθος θα παράγεται και στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως από πόσες αντιστάσεις ξεπεράσαμε για να υλοποιηθεί αυτό το όραμα. Τώρα λοιπόν πρέπει και οι επόμενοι να αξιολογήσουν αυτό που έγινε, να επιλέξουν και άλλες περιοχές που περιμένουν για να ενισχύσουν το όλο κίνημα για την απελευθέρωση της Θράκης από τα δεσμά που την καταπατούν. Δεν υπάρχει ματαιότητα αλλά μόνο ένα πρόγραμμα ανάπτυξης που συμβαδίζει με το όραμα της ανάκαμψης της ελληνικής ΑΟΖ.

Πηγή: https://vimasaronikou.wordpress.com/2016/07/11/αλλαγή-κύκλου-στον-ζεόλιθο/

Ν. Λυγερός - Αλλαγή κύκλου στον ζεόλιθο

Όλοι όσοι χρησιμοποιούν ζεόλιθο και ξέρουν την αξία του θα ζήσουν τώρα μια αλλαγή κύκλου με την απελευθέρωση του ελληνικού ζεόλιθου. Διότι τώρα πρόκειται για μία νέα πραγματικότητα. Και η ίδια η Ελλάδα θα παράγει ζεόλιθο για να βοηθήσει όλους όσους έχουν ανάγκη, για να υποστηρίξει την καινοτομία σε πολλαπλούς τομείς, για να εξάγει και να αναδείξει τη Θράκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυτό το μονοπάτι που άνοιξε, θα γίνει παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους επενδυτές και πατριώτες που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν την πατρίδα σε πρακτικό επίπεδο, γιατί το έχει ανάγκη αυτήν την περίοδο. Μπορεί η Θράκη να βλέπει το πρώτο της κάστρο να ζει και πάλι, με την έννοια ότι δίνει προοπτικές σε όλους του κατοίκους. Τελείωσε πια η μιζέρια σε αυτόν τον τομέα. Ο ζεόλιθος θα παράγεται και στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως από πόσες αντιστάσεις ξεπεράσαμε για να υλοποιηθεί αυτό το όραμα. Τώρα λοιπόν πρέπει και οι επόμενοι να αξιολογήσουν αυτό που έγινε, να επιλέξουν και άλλες περιοχές που περιμένουν για να ενισχύσουν το όλο κίνημα για την απελευθέρωση της Θράκης από τα δεσμά που την καταπατούν. Δεν υπάρχει ματαιότητα αλλά μόνο ένα πρόγραμμα ανάπτυξης που συμβαδίζει με το όραμα της ανάκαμψης της ελληνικής ΑΟΖ.

Ν. Λυγερός - Η απελευθέρωση του Ελληνικού Ζεόλιθου

Η απόφαση πάρθηκε. Ο Ελληνικός Ζεόλιθος, είναι πλέον μια επίσημη και θεσμική πραγματικότητα, καθώς δόθηκε η άδεια εκμετάλλευσης του λατομικού χώρου ζεολίθου. Μετά από χρόνια ενός εθνικού αγώνα, ζούμε την απελευθέρωση του Ελληνικού Ζεόλιθου από τη γραφειοκρατία. Τώρα ο Ελληνικός Ζεόλιθος θα μπορέσει να τροφοδοτήσει τις ανάγκες της Ελλάδας και παράλληλα να προσφέρει εξοικονόμηση στις ξένες εισαγωγές ζεολίθου και βέβαια να γίνει στη συνέχεια προϊόν εξαγωγής για να προσφέρει ακόμα περισσότερες απολαβές στην Ελλάδα. Είναι όλο και περισσότεροι, όλοι όσοι πίστεψαν ότι μπορεί να γίνει αυτό το θαύμα ακόμα και με τις συνθήκες που ζούμε αυτήν την περίοδο και θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε για όλη τη βοήθεια που παρείχαν στην υπόθεση του Ελληνικού Ζεόλιθου ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο. Αυτό το όραμα, το εθνικό, έγινε πλέον μια πραγματικότητα που οφείλεται στην πίστη του Γεώργιου Γεωργιάδη που παρόλο το βάρος της ηλικίας του, κατάφερε να δείξει το παράδειγμα της αγωνιστικότητας.


KEIMENO

Α Π Ο Φ Α Σ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε Την έγκριση περιβαλλοντικών όρων και περιορισμών, η εφαρμογή των οποίων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση του έργου ή της δραστηριότητας και βαρύνει τον φορέα εκτέλεσης και λειτουργίας του για την εκμετάλλευση λατομικού χώρου ζεόλιθου εμβαδού 83.427,30 τ.μ. από την εταιρεία ΟΛΥΜΠΟΣ Α.Ε. που βρίσκεται στην θέση «Κόκκαλο», Τ.Κ. Πετρωτών, Δήμου Ορεστιάδας, Περιφερειακής Ενότητας Έβρου. Η εκμετάλλευση θα γίνει σε τρεις ανεξάρτητες υπαίθριες οριζόντιες εκσκαφές, οι οποίες θα οδηγήσουν τελικά στη δημιουργία τεσσάρων ανοικτών εκσκαφών περιορισμένων διαστάσεων. Η εξόρυξη του ζεόλιθου θα γίνεται με εκσκαφέα ανεστραμμένου κάδου, ενώ όπου το πέτρωμα είναι πολύ συνεκτικό, η όρυξη θα γίνεται με διατρήματα και χρήση αμμωνίτιδας και ANFO. Τα εξορυσσόμενα υλικά, που επιδέχονται περαιτέρω διαλογή, θα διαστρώνονται στο δάπεδο της εκσκαφής και θα πραγματοποιείται χειροδιαλογή από δύο εργάτες. Το παραγόμενο υλικό θα φορτώνεται σε φορτηγά και θα μεταφέρεται στο εργοστάσιο της εταιρείας.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Ν. Λυγερός - Η αποστολή του Μουσείου Καραθεοδωρή

Η επιστολή του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή προς τον Ludwig Bieberbach ήταν κλειστή έως το 2012 λόγω του κανονισμού της Γερμανίας για την προστασία των προσωπικών δεδομένων για 30 χρόνια. Έτσι στην πρώτη μας αποστολή τον Ιανουάριο του 2006 δεν ήταν δυνατόν να τη διαβάσουμε. Το ίδιο ισχύει και για την επιστολή του Καραθεοδωρή προς τον Zassenhaus που θα ανοίξει τον Νοέμβριο του 2021. Τώρα είχαμε την χαρά να ζήσουμε μαζί με τον Σάκη Λιπορδέζη, τον Διευθυντή του Μουσείου Καραθεοδωρή και τη Βασιλική Τσατσαμπά, τη γραμματέα του επιστημονικού συμβούλου, το άνοιγμα αυτής της επιστολής 2 σελίδων όπου ο Καραθεοδωρή συζητάει για την αλλαγή του βιβλίου του Osgood που βρίσκει ακριβό για τους φοιτητές του Göttingen και ολίγον ξεπερασμένο όσον αφορά στα Μαθηματικά. Έτσι ο ίδιος θέλει να βασιστεί στο έργο των Cauchy, Riemann, Dirichlet, Landau, Bohr, Ηardy κλπ. Καταλαβαίνουμε επίσης από την επιστολή του Απριλίου 1915, ότι έχει βρεθεί με τον Bieberbach κι επειδή αυτός έγινε καθηγητής στηFrankfurt, ελπίζει ότι θα έχουν πιο συχνά την ευκαιρία να βρίσκονται στο Göttingen. Μάλιστα αυτή η επιστολή μας επέτρεψε να μάθουμε από πρώτο χέρι αφού είναι χειρόγραφη και αυτόγραφη πού έμενε ο Καραθεοδωρή όταν ήταν στο Göttingen εκείνη την εποχή...

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Ν. Λυγερός - Τα πάθη του τοπικισμού

Με τον ελληνικό ζεόλιθο αποκαλύπτονται όλο και περισσότερα θέματα που ανήκουν στο παράλογο. Πριν χρόνια παλεύαμε για να γίνει για πρώτη φορά εξόρυξη στην Ελλάδα, και ειδικά στη Θράκη, για ν’ αναπτυχθεί η περιοχή μ’ ένα στοιχείο που έχει εθνική εμβέλεια. Για χρόνια η ελληνική γραφειοκρατία καθυστέρησε αυτήν την εξέλιξη με αποτέλεσμα να μην πιστεύουν πια οι κάτοικοι της περιοχής ότι κάποτε θα γίνει κάτι. Τελικά ζήσαμε μια αλλαγή φάσης με άλλες περιοχές, διαφορετικές από την αρχική, αλλά πάντα κοντά στα Πετρωτά. Αυτές οι νέες άδειες έρευνας λειτούργησαν καταλυτικά και ενισχύθηκαν από τον γενικό αγώνα της ανάδειξης του ελληνικού ζεόλιθου. Ήταν ήδη μια διορθωτική κίνηση όλων των προβλημάτων που ξεπεράστηκαν για την απορρόφηση της καθυστέρησης σε σχέση με τα άλλα κράτη των Βαλκανίων, που είχαν ήδη αρχίσει την εξόρυξη του δικού τους ζεόλιθου. Έτσι όλη η Θράκη κατάλαβε ότι το όραμα της άρχισε να υλοποιείται και δεν ήταν πια μια ψευδαίσθηση. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τα πάθη του τοπικισμού που δεν μπορεί να συντονιστεί με την εξωστρέφεια του Ελληνισμού. Βλέπουμε τώρα και πάλι διάφορες παρεμβάσεις από ιδιώτες και φορείς, οι οποίοι για το δικό τους όφελος προσπαθούν να εμποδίσουν την όλη προσπάθεια, διότι αδιαφορούν για την ανάπτυξη της Θράκης, της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδας. Τα επιχειρήματα που παρουσιάζουν όχι μόνο είναι χαρακτηριστικά του τοπικισμού, αλλά ταυτόχρονα και της ανευθυνότητας. Επί της ουσίας δεν πειράζει και δεν αλλάζει απολύτως τίποτα στην όλη υπόθεση, απλώς είναι κρίμα να υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις στη Θράκη μας...

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Διάλεξη Ν. Λυγερού: Η Χρονοστρατηγική Θράκη. Άργος, 15/05/2016

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:"Η Χρονοστρατηγική Θράκη". Συνεδριακός χώρος του Μπουσουλοπούλειου 1ου Γυμνασίου (Δαναού 26), στο Άργος. Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Ν. Λυγερός - Νέα άδεια έρευνας για τον ελληνικό ζεόλιθο

Νέα άδεια έρευνας δόθηκε από την Αποκεντρωμένη στην Καβάλα για τον ελληνικό ζεόλιθο στην περιοχή Μαύρη Πέτρα, κοντά στα Πετρωτά του Βορείου Έβρου. Έτσι η εταιρεία Όλυμπος της Θεσσαλονίκης συνεχίζει τις προσπάθειές της στον τομέα της έρευνας, ενώ ταυτόχρονα περιμένει τις τελευταίες άδειες για να περάσει στη γενική άδεια εξόρυξης στην περιοχή Κόκκαλο που βρίσκεται και αυτή βέβαια κοντά στα Πετρωτά. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι γίνονται παράλληλες εργασίες για να κερδίσουμε χρόνο και για το μέλλον, για να υπάρξει συνέχεια και με άλλα κοιτάσματα. Αυτό δείχνει και την σοβαρότητα της όλης υπόθεσης για τα δεδομένα της Ελλάδας κι ενισχύει την ιδέα ότι πρόκειται για ένα εθνικό θέμα κι όχι μόνο μια τοπική επένδυση δίχως εμβέλεια. Διότι ο ελληνικός ζεόλιθος είναι ένα από τα θεμέλια για την ανάπτυξη της πατρίδα μας, όπως είναι η ΑΟΖ για την ανάκαμψή της. Η Θράκη έχει ανάγκη από ανάπτυξη και ο ζεόλιθος είναι μια χειροπιαστή επίλυση του προβλήματος. Επίσης, μπορεί να φέρει θέσεις εργασίας και παράλληλα να ενισχύει όλη τη γεωργία και την κτηνοτροφία στο επίπεδο της Ελλάδας, προσφέροντας μια προστιθέμενη αξία στα προϊόντα μας, μετατρέποντας τα σε ποιοτικά, αν δεν ήταν εξαρχής. Με αυτήν την έννοια αυτή η νέα άδεια διευρύνει τις δυνατότητες για την πατρίδα μας και είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό απ’ όλους τους φορείς, ειδικά αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τις άδειες έρευνας και στη συνέχεια εξόρυξης...