Πετρωτά - Ζεόλιθος

Πετρωτά - Ζεόλιθος
Όταν μαζέψαμε τον ζεόλιθο για πρώτη φορά εκεί που ήταν απαγορευμένος είχαμε στο μυαλό μας έναν άλλον αγώνα ακόμα πιο σκληρό που δικαιώθηκε με ειρηνικό τρόπο ενάντια στην Αυτοκρατορία που δεν ήθελε να εγκαταλείψει το μονοπώλειό της πρέπει λοιπόν ν' αντιληφθείς κι εσύ ότι η πορεία μας έχει αρχίσει για να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας από τα προβλήματα που την καταπατούν εδώ και χρόνια γιατί δεν τόλμησε κανένας από εμάς να σκεφτεί το αδιανόητο.

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Η Περαία της Σαμοθράκης

Στα νοτιοανατολικά παράλια της Θράκης, ανάµεσα στον Ίσµαρο και τον Έβρο, Έλληνες άποικοι από τη Σαµοθράκη κτίζουν στα τέλη του 7ου αι. π .Χ. µια σειρά από φρούρια-πόλεις, που ο Ηρόδοτος ονοµάζει «Σαµοθρηίκεα τείχεα».

clip_image002

Οι αποικίες αυτές, που αποτελούσαν την Περαία της Σαµοθράκης, εκµεταλλεύθηκαν στο έπακρο τη δυνατότητα που προσέφερε η περιοχή αυτή για έλεγχο των περασµάτων από ανατολή προς δύση και πρόσβαση στην ενδοχώρα και προσέφεραν αστικές υπηρεσίες και εισαγόµενα καταναλωτικά αγαθά, στην γρήγορα αναπτυσσόµενη ελίτ του θρακικού Βασιλείου των Οδρυσών. Ήταν µια καίρια επιλογή, η οποία για αρκετούς αιώνες απέφερε πλούτο και δύναµη, και συνέβαλε στον εξελληνισµό των Θρακών της περιοχής, όπως επιβεβαιώνουν τα ευρήµατα από την ανασκαφική έρευνα στη Ζώνη.

clip_image004

Οι αρχαίες πηγές αναφέρουν τη Μεσηµβρία, τη Δρυ, τη Ζώνη, τη Σάλη και αργότερα, στα ρωµαϊκά χρόνια, την Τέµπυρα και το Χαράκωµα.

Πολύχρονη έρευνα πεδίου σε συνδυασµό µε πρόσφατα ανασκαφικά δεδοµένα οδήγησαν σε νέες απόψεις για την ταύτισή τους ανατρέποντας τα όσα πιστεύαµε παλαιότερα.

clip_image006

Σήµερα ξέρουµε πλέον ότι η µόνη από αυτές τις αρχαίες πόλεις που έχει αποκαλυφθεί και ανασκάπτεται συστηµατικά είναι η Ζώνη, η σηµαντικότερη και ακµαιότερη από τις αποικίες της Σαµοθράκης και όχι η Μεσηµβρία όπως πιστεύαµε παλαιότερα.

Στα δυτικά και στα Βόρεια της Ζώνης πιστεύουµε ότι βρίσκονται η Δρυς και η Μεσηµβρία

clip_image008

αντίστοιχα. Το ακρωτήριο Σέρρειο είναι η απόληξη του όρους Ίσµαρος και σηµατοδοτεί παράλληλα το δυτικό όριο της Περαίας. Ο σύγχρονος οικισµός της Μάκρης ταυτίζεται σήµερα µε την αρχαία Σάλη, ενώ η Αλεξανδρούπολη µε την αρχαία Τέµπυρα. Για το Χαράκωµα τέλος πιστεύουµε ότι τοποθετείται κοντά στα Λουτρά της Τραϊανούπολης. Νοτιοδυτικά του σηµερινού οικισµού Δίκελλα, αρχαιολογικός χώρος γνωστός επίσης εδώ και πολλά χρόνια, µπορεί να αποδοθεί στην ανεξάρτητη πόλη Ορθαγόρεια. Η ίδρυσή της σχετίζεται µε την επικράτηση των Μακεδόνων στην περιοχή αυτή και τη σηµασία που έδωσαν στον έλεγχο των περασµάτων από την Ανατολή προς τη Δύση.

clip_image012Τρεις ορεινές διαβάσεις συνδέουν όλες αυτές τις πόλεις και εξασφαλίζουν την επικοινωνία από την ανατολή προς τη δύση και από τη θάλασσα προς τη θρακική ενδοχώρα. Η ανατολικότερη από αυτές στα Β.Α. της Ζώνης αντικαταστάθηκε αργότερα από την αρχαία Εγνατία Οδό, τον περίφηµο στρατιωτικό δρόµο που κατασκεύασαν οι Ρωµαίοι µεταξύ 146 - 120 π.Χ.

clip_image010Αξιοσηµείωτη είναι επίσης η ύπαρξη πολλών οχυρωµατικών θέσεων που εντοπίστηκαν στην ορεινή περιοχή ανάµεσα στους σύγχρονους οικισµούς της Μάκρης και της Μαρώνειας. Πρόκειται για ακροπόλεις προστατευµένες µάλιστα µε οχυρωµατικούς περιβόλους, που έχουν άριστη οπτική επαφή όχι µόνο µεταξύ τους, αλλά και µε τους δύο κάµπους, της Κοµοτηνής και της Αλεξανδρούπολης και µε το Θρακικό πέλαγος. Παράλληλα αποτελούν και την απόδειξη της σηµασίας της στρατηγικής και πολιτικής επιλογής των θέσεων όλων των αποικιών της Σαµοθράκης και κύρια της Ζώνης που κατείχε, όπως φαίνεται από τα ευρύµατά της, ηγετική θέση ανάµεσά τους.

clip_image016clip_image014





Περίπου 1,5 χλµ. δυτικά της αρχαίας Ζώνης εντοπίστηκαν 2 αρχαία λατοµεία ασβεστολίθου µε εντυπωσιακά σήµερα αποµεινάρια επεξεργασίας του υλικού τους, κλιµακωτά επίπεδα εξόρυξης και ίχνη από αξίνες και λιθοπρίονα.

clip_image020


Στα λατοµεία αυτά µπορεί να φτάσει κανείς ακολουθώντας πινακίδες κατεύθυνσης που ξεκινούν από τον αρχαιολογικό χώρο της Ζώνης.

Η κοιλάδα των Πετρωτών αποτελεί το δυτικό τµήµα της Περαίας της Σαµοθράκης. Ένα κτιριακό συγκρότηµα ρωµαϊκών χρόνων που πιθανόν να αντικατέστησε παλαιότερο ελληνιστικής εποχής, αλλά και ένας µικρός προϊστορικός οικισµός και τα ερείπια ενός µµεσαιωνικού πύργου συµπληρώνουν την εικόνα της οικιστικής εξέλιξης στην περιοχή και δίνουν παράλληλα το στίγµα της συνεχούς κατοίκησής της, αλλά και του στρατηγικού και πολιτικού ενδιαφέροντος που πάντοτε είχε.
clip_image026

clip_image024

clip_image028

Σε απόσταση 4 χλµ. βόρεια βρίσκεται ο σύγχρονος οικισµός των Πετρωτών. Ο εντυπωσιακός βράχος που τον προστατεύει από τα βόρεια είναι ορατός από µεγάλη απόσταση. Η περιοχή είχε επίσης διαχρονικό ενδιαφέρον καθώς η αρχαιολογική έρευνα εντόπισε ίχνη προϊστορικής κατοίκησης στην κορυφή του, αλλά και Βυζαντινής οχύρωσης στη βάση του.

clip_image030

clip_image032

Περίπου 3 χλµ. βορειότερα µπορεί κανείς να δει την εντυπωσιακή κορυφή, γνωστή µε το όνοµα Βράχος. Και εδώ διαπιστώθηκε αρχαίο λατοµείο πυριτόλιθου που λειτουργούσε ήδη κατά τη µέση Παλαιολιθική (100.000 - 33.000) και Νεολιθική εποχή (7.000 - 2.800), αλλά και ερείπια περιβόλου της ύστερης εποχής του Χαλκού (1600 - 1100 π.Χ.), καθώς και ερείπια κτισµάτων χρηστικού και λατρευτικού χαρακτήρα που σύµφωνα µε τις επιφανειακές ενδείξεις χρονολογούνται στην πρώιµη εποχή του Σιδήρου (1100 - 900 π .Χ.), στην Κλασική (490 - 330 π.Χ.) και στην Ελληνιστική εποχή (330 - 30 π.Χ.).
clip_image034

Όλη αυτή η περιοχή και µαζί της και η ανθηρή οικονοµία της Ζώνης παρακµάζει σταδιακά µετά τα τέλη του 4ου Π.Χ. αι., καθώς τα αθηναϊκά συµφέροντα που κυριαρχούσαν εδώ δέχτηκαν ισχυρό πλήγµα µετά την επικράτηση των Μακεδόνων αρχικά και των Ρωµαίων στη συνέχεια.

Ωστόσο τα πλούσια ευρύµατα της Ζώνης αποτελούν την ανάµνηση µιας καθοριστικής ιστορικής περιόδου για την περιοχή αυτή της νοτιοανατολικής Θράκης.

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Η δυναμική του ζεόλιθου

Ν. Λυγερός

Η δυναμική του ζεόλιθου προχωρά το όλο θέμα κάθε φορά και ένα επίπεδο παραπάνω. Τελειώσαμε επιτέλους με τις δικαστικές αποφάσεις και τώρα περάσαμε και στη νέα απόφαση της Αποκεντρωμένης Περιφέρειας που επιτρέπει πια ν' αγγίξουμε το τελευταίο στάδιο, δηλαδή την απόφαση του Υφυπουργού ΠΕΚΑ, ο οποίος είναι ο αρμόδιος για το θέμα της εξόρυξης του ζεόλιθου. Η συγκεκριμένη υπόθεση είναι στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα, διότι εδώ και χρόνια οι δικοί μας άνθρωποι παλεύουν για την αξιοποίηση του ζεόλιθου στον Βόρειο Έβρο και ειδικά στα Πετρωτά. Όταν όλη η Ελλάδα προσπαθεί να βρει λύσεις για ανάπτυξη, είναι παράλογο να μην έχουμε ήδη αρχίσει από το ζεόλιθο που βρίσκεται σε αφθονία και σε άριστη ποιότητα στη Θράκη μας. Ανήκει στα στρατηγικά αποθέματα για την πατρίδα μας και είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις, όπου υπάρχει όφελος και ανθρώπινο και περιβαλλοντικό και οικονομικό, διότι το στρατηγικό μείγμα συγκλίνει. Εδώ και χρόνια ξέρουμε επιστημονικά πόσο σημαντικός είναι ο ζεόλιθος. Εδώ και μήνες ξέρουμε πόσο σημαντικός είναι για την πατρίδα μας. Με το ζεόλιθο δεν θα προσφέρουμε μόνο θέσεις εργασίας σε μια περιοχή που θεωρείται δύσκολη, αλλά θα ενεργοποιήσουμε ένα ολόκληρο δίκτυο μεταφοράς: σιδηροδρομικό και ναυτιλιακό που θα επιτρέπει την αξιοποίηση του ζεόλιθου για όλες τις περιοχές της Ελλάδας από τα κτήματα και τα θερμοκήπια έως τη γη που έχει πρόβλημα λειψυδρίας. Ο ζεόλιθος δεν είναι μια τοπική υπόθεση, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά καθαρά εθνική, διότι αυτή είναι η εμβέλειά του. Επιπλέον ο ζεόλιθος μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς μίμηση και για άλλες περιπτώσεις που αφορούν άμεσα την πατρίδα μας. Προσφέρει και τη δυνατότητα μιας κάθετης εκμετάλλευσης του όλου πλαισίου και αναδεικνύει και πάλι την αναγκαιότητα την έννοιας της Προστατευμένης Ονομασίας Προέλευσης που δεν έχει αξιοποιηθεί στο βέλτιστο βαθμό στην πατρίδα μας. Ο ορυκτός πλούτος δεν είναι μόνο και μόνο οι υδρογονάνθρακες αυτό είναι το σημαντικό μήνυμα. Πρέπει να γίνουν πολλές προσπάθειες σε διάφορους τομείς και όχι μόνο σε ένα. Η ΑΟΖ είναι βέβαια η αιχμή του δόρατος σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής, αλλά υπάρχουν και άλλα νοητικά σχήματα στρατηγικής που είναι ισχυρά και βοηθούν το όλο πλαίσιο. Κι ο ζεόλιθος είναι ένα από αυτά. Πρέπει λοιπόν να επικεντρωθούμε πάνω στο ζεόλιθο, διότι θα ξεπεράσουμε πολλά εμπόδια αλλά τώρα χρειαζόμαστε και την τελευταία φάση για να γίνει επιτέλους η υλοποίηση του οράματος και να δει ο κάθε Έλληνας ότι μπορούμε να κάνουμε υπερβάσεις μέσω της στρατηγικής και να λύσουμε πραγματικά και συγκεκριμένα προβλήματα οικονομικής φύσης δίχως να περιμένουμε την ελεημοσύνη κανενός. Το θέμα του ζεόλιθου είναι θέμα αξιοπρέπειας. Πρέπει ο Ελληνισμός να τον χρησιμοποιήσει για να δείξει ένα χειροπιαστό παράδειγμα αξιοποίησης με αξιοπρέπεια που σέβεται τους ανθρώπους, το περιβάλλον και τη γη μας, γιατί αυτός είναι ο πλούτος μας.

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Σκέψου τη Θράκη

Ν. Λυγερός


Σκέψου τη Θράκη
δίχως διαχωρισμούς
έως τη φαντασία σου
τότε μπορείς να δεις
και την υψηλή στρατηγική
που δεν φοβάται
να καταστρώσει σχέδιο
που μοιάζει αδιανόητο
σε όσους δεν ξέρουν
από τις ουτοπίες
που παράγουν όραμα
και πραγματικότητα,
γιατί υπολογίζουν
όλες τις αδυναμίες
μιας αυτοκρατορίας
δίχως αυτοκράτορα,
μιας περιφέρειας
του περιθωρίου
που νομίζει
ότι η βαρβαρότητα
νικά τα πάντα,
ενώ η αλήθεια
δικαιώνει τους ανθρώπους
της Ανθρωπότητας.

http://www.lygeros.org/articles?n=12300&l=gr

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Η φιλόξενη Θράκη


Ν. Λυγερός

Η φιλόξενη Θράκη θα πρέπει να γίνει πιο ισχυρή για να μπορεί να μην επηρεάζεται από κάθε επίσκεψη. Η Θράκη δεν είναι ένας ξεχασμένος τόπος, όπως θεωρούν πολλοί από τους δικούς μας που δεν έχουν πάει ποτέ να δουν τους δικούς μας από κοντά. Στη Θράκη όμως υπάρχει και Μέγαρο Μουσικής και Μουσείο Καραθεοδωρή και σε λίγο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε όλοι μας ότι η ανάπτυξη της Θράκης είναι απαραίτητη, για να είναι πιο ανθεκτική. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι τόσο σημαντικός ο στρατηγικός ορυκτός πλούτος, όπως είναι ο ελληνικός ζεόλιθος. Διότι πρέπει να αξιοποιήσουμε τη γη μας αλλά με σεβασμό προς τους ανθρώπους και το περιβάλλον, αλλιώς θα έχουμε καταστροφικές επιπτώσεις. Η Θράκη δεν είναι νεκρή και μπορεί να ζήσει με τις παραγωγές της. Ο ζεόλιθος είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, διότι μπορεί να προσφέρει θέσεις εργασίας, να ενεργοποιήσει το σιδηροδρομικό δίκτυο, αλλά και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Επιτρέπει επίσης μια κάθετη αξιοποίηση και ακόμα τη δημιουργία μίας προστατευμένης ονομασίας προέλευσης. Με αυτό το παράδειγμα τα κοιτάσματα του Βορείου Έβρου μπορούν να προσφέρουν δυνατότητες και για το Eμπορικό Eπιμελητήριο, έτσι αντί να είμαστε πάντα παθητικοί δίχως να δώσουμε καμία προοπτική στους νέους παρά μόνο φράχτες βαρβαρότητας, ειδικές οικονομικές ζώνες που καταπατούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τα ανθρώπινα δικαιώματα των κατοίκων της Θράκης μας. Είναι λοιπόν απαράδεκτο ν' αφήνουμε μία τέτοια περιοχή με τον φυσικό πλούτο που έχει, να πιστεύει ότι δεν έχει μέλλον. Δεν μας αρκούν τα άλλα παραδείγματα καταπάτησης όπως είναι η Ίμβρος, η Τένεδος κι η Κύπρος. Τι περιμένουμε λοιπόν για ν' ασχοληθούμε σοβαρά και ορθολογικά με τη Θράκη; Να γίνει πρώτα Θρακικό, για να τη σώσουμε μετά; Η Θράκη από την Αρχαιότητα ήταν πατρίδα μαχητών κι όσοι έχουν ξεχάσει τον Σπάρτακο, απλώς κάνουν ένα στρατηγικό λάθος. Η Θράκη μέσω της θάλασσας αποτελεί ένα πόλο έλξης για όλα τα Βαλκάνια. Και τώρα που η Βουλγαρία και η Ρουμανία είναι μέλη επί του πρακτέου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Θράκη μπορεί να παίξει ένα αληθινό γεωπολιτικό ρόλο. Έτσι πρέπει να γίνει και επέκταση του ΔΕΣΦΑ και στη Θράκη γιατί είναι μία τακτική κίνηση συμβατή με την υψηλή στρατηγική της αξιοποίησης της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης που αφήνει πίσω της ένα μίζερο παρελθόν που δεν πίστευε πια σε τίποτα. Είναι σημαντικό και το καράβι-μάνα για την αεριοποίηση του φυσικού αερίου που θα έρχεται με τα καράβια LNG. Πρέπει λοιπόν να συντονιστούν όλες αυτές οι προσπάθειες για να μην εκμεταλλεύονται άλλοι τα ευάλωτα σημεία της Θράκης. Γιατί δεν αρκεί να κλαιγόμαστε. Ας αφήσουμε πέρα τον ραγιαδισμό και την ηττοπάθεια κι ας αρχίσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται την ανάδειξη της αξίας του ζεόλιθου. Αυτό το βαθύ λευκό συνδυάζεται απόλυτα με το απέραντο γαλάζιο για την πατρίδα μας.

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Σημείωση στην Iστορία των Σφαγών για τον ειδικό ανταποκριτήτης Morning Post (Κωνσταντινούπολη, 5 Δεκεμβρίου 1918)

N. Λυγερός

Οι σφαγές των Ελλήνων που οργανώθηκαν από τους Τούρκους και τους Γερμανούς όπως και εκείνες των Αρμενίων, είχαν στόχο την εξολόθρευση μιας φυλής.
Με την πρόφαση να βρεθεί καταφύγιο για τους κυνηγημένους Τούρκους στην Ευρώπη εξαιτίας των βαλκανικών πολέμων, εκτοπίσθηκαν 250.000 Έλληνες.
Ενώ οι διώξεις πριν τον πόλεμο είχαν στόχο την απέλαση των Ελλήνων από τη Θράκη και τη Μικρά Ασία, εκείνες της δεύτερης περιόδου έγιναν για να εξαφανίσουν την ελληνική φυλή της Τουρκίας.
Τον Απρίλιο του 1914, ο von Jagow δικαιολόγησε αυτές τις διώξεις δηλώνοντας ότι ο κάθε Έλληνας στην Τουρκία ήταν πράκτορας του πανελληνίου και κατά συνέπεια αποτελούσε κίνδυνο για τη χώρα.
Γερμανικά πρακτορεία, όπως η γερμανική τράπεζα της Παλαιστίνης, επιδόθηκαν σε μια βίαιη προπαγάνδα, που έσπρωξε τους Μουσουλμάνους σε έχθρα εναντίον των Χριστιανών.
Συμφωνία της Αδριανούπολης τον Ιούνιο 1915 ανάμεσα στους Τούρκους και τους Βούλγαρους:
1) Δημιουργία τουρκοβουλγαρικής εμπορικής ένωσης ως επακόλουθο της πολιτικής ένωσης.
2) Αφαίρεση του εμπορίου της Ανατολής από τα ελληνικά χέρια.
3) Ίδρυση μουσουλμανικών πρακτορείων προορισμένων μόνο για μουσουλμάνους για να σπάσουν οι εμπορικές σχέσεις με τους Έλληνες.
4) Μείωση των προνομίων του Πατριάρχη.
5) Υπεράσπιση της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στο μέλλον.
6) Εξαναγκαστική αλλαξοπιστία του πληθυσμού των χριστιανικών ομάδων στο Ισλάμ, επιβολή μικτών γάμων.

Μέθοδοι των διώξεων :
1) Κατάργηση των προνομίων
2) Στρατολόγηση των Ελλήνων
3) Συνεισφορές και επιτάξεις
4) Εξαναγκαστικές αλλαξοπιστίες στο Ισλάμ
5) Εκτοπίσεις
6) Δολοφονίες
Οι Χριστιανοί ενσωματώθηκαν στα τάγματα εργασίας και στάλθηκαν στο εσωτερικό. Εκείνοι που ανήκαν σ’ αυτά έγιναν σκελετοί από τις κακουχίες στις καυτές πεδιάδες της Mεσοποταμίας και στα παγωμένα βουνά του Καυκάσου. Χιλιάδες πέθαναν. Ολόκληρα τάγματα υπέκυψαν στον τύφο και στη χολέρα. Πολλοί ήταν εκείνοι που σφάχτηκαν από τους Τούρκους φύλακες διότι κουράζονταν να τους εποπτεύουν. Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι 150.000 Έλληνες που είχαν εγγραφεί σε αυτά τα τάγματα χάθηκαν.
Περίπου 250.000 Έλληνες από τη Θράκη και τις ακτές της Mικράς Ασίας κατάφεραν να διαφύγουν στην Ελλάδα, εκ των οποίων οι 40.000 υπηρέτησαν στον ελληνικό στρατό στη Μακεδονία.
Εξαιτίας 300 λιποταξιών στην περιοχή της Κερασούντος, 88 χωριά ξεριζώθηκαν μέσα σε διάστημα των τριών μηνών. Περίπου 30.000 κάτοικοι, κυρίως γυναίκες και παιδιά, υποχρεώθηκαν να πορευθούν μέσα στο καταχείμωνο μέχρι την Άγκυρα χωρίς να έχουν το δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε ένα αντικείμενο. Το ένα τέταρτο πέθαναν καθ’ οδόν.
Το Δεκέμβριο του 1914, η πόλη Αϊβαλί περικυκλώθηκε από τους Τούρκους. Όλοι οι άνδρες συνελήφθησαν, οι γυναίκες και τα κορίτσια τους βιάστηκαν.
Αυτές οι μαζικές εκτοπίσεις αποφασίστηκαν από την Επιτροπή στις αρχές του 1915. Μία πολύ μετριοπαθής εκτίμηση ανεβάζει τον αριθμό των εκτοπισθέντων σε 450.000.
O Rafet Pacha, πρώην κυβερνήτης της Bitlis, στάλθηκε στη Σαμψούντα με την επίσημη διαταγή να γίνει η μάστιγα των Ελλήνων. Εκπληρώνει πλήρως την αποστολή του.
Πάνω από 150.000 εκτοπίσθηκαν από αυτή την περιοχή και εκείνη της Τραπεζούντας. Εκατοντάδες νέα κορίτσια, φοβούμενα τη μοίρα των Αρμενίων, αυτοκτόνησαν πέφτοντας στους ποταμούς. Στην επαρχία Σαμψούντα, 108 χωριά εκκενώθηκαν εξ ολοκλήρου και κάηκαν.
Συνοπτικά βεβαιώνεται ότι 450.000 Έλληνες έχουν εκτοπισθεί και έχουν πεθάνει, 150.000 έχουν εγγραφεί στα τάγματα εργασίας και έχουν πεθάνει, 250.000 έχουν διαφύγει από τη Μ. Ασία και τη Θράκη προς την Ελλάδα και 350.000 εκτοπίσθηκαν μετά τους βαλκανικούς πολέμους πριν το μεγάλο πόλεμο.

http://www.lygeros.org/articles?n=3288&l=gr





A note on the history of massacres for
the special correspondent of Morning Post
(Constantinople, December 5, 1918)

N. Lygeros

Translated from French by M. Theodosiadou


The purpose of the massacres of Greeks organized by the Turks and the Germans, like those of the Armenians, was the extermination of a race.

On the pretext of seeking refuge for the Turks who had been forced out of Europe after the Balkan wars, 250 000 Greeks were expelled.

While pre-war persecutions aimed at the expulsion of the Greeks of Thrace and Asia Minor, those of the second period were undertaken to exterminate the Hellenic race in Turkey.

In April 1914, von Jagow justified these persecutions by declaring that every Greek citizen in Turkey was a representative of panhellenism, and therefore constituted a danger to the country.

German agencies, like the German Bank of Palestine were engaged in a violent propaganda, pushing the Muslims into the hatred towards Christians.

The Treaties of Adrianople in June 1915 between Turkey and Bulgaria:

1) Creation of a Turkish-Bulgarian commercial union as a corollary to the political union.
2) Wrest control of the commerce of the east from the Greeks.
3) Establishment of Muslim agencies addressed to the Muslims only, in order to break off business relations with Greeks.
4) Reduction of the Patriarchate’s privileges.
5) Defence of the teaching of the Greek language in the future.
7) Forced conversions of the population of Christian groupings to Islam, imposition of mixed marriages.

Methods of persecutions:

1) Abolition of privileges
2) Enlistment of Greeks
3) Contributions and requisitions
4) Forced conversions to Islam
5) Deportations
6) Assassinations

Christians were incorporated in the workers’ battalions and sent into the interior. Those who formed part of them, were reduced to a skeleton state, both by the burning plains of Mesopotamia and the icy mountains of Caucasus. They were dying by millions. Entire battalions succumbed to typhus or cholera. Many were those who were massacred by the Turkish guards who were tired of watching over them. A trustworthy informant says to me that 150.000 Greeks enlisted in these battalions, perished.

Approximately 250.000 Greeks of Thrace and of the coasts of Asia Minor fled to Greece, of which 40.000 served in the Greek army in Macedonia.

Due to 300 desertions in the district of Kerasounta, 88 villages were razed to the ground in three months. Approximately 30.000 inhabitants, mainly women and children, were made to walk to Ankara in mid-winter, without having the right to take a single object with them. One quarter died on the way.

In December 1914, the town of Aivali was encircled by the Turks. All men were arrested, while their wives and daughters were raped.

These mass deportations were decided by the Committee at the beginning of 1915. According to a very moderate estimate, the number of the deportees comes up to 450.000.

Rafet Pasha, ex-governor of Bitlis was sent to Samsun with the strict order to become the curse for the Greeks. He has fully accomplished his mission.

More than 150.000 were deported from this district and that of Trebizond. Fearing the fate of the Armenians, hundreds of girls committed suicide falling into the rivers. In the province of Samsun, 108 villages were entirely evacuated and burned.

In summary, there is the certainty that 450.000 Greeks were deported and died, 150.000 were enlisted in the workers’ battalions and died, 250 000 fled from Asia Minor and Thrace to Greece and 350.000 were deported after the Balkan wars, before the Great War.

http://www.lygeros.org/articles?n=3288&l=en





Note sur l’histoire des massacres pour le correspondant
spécial du Morning Post (Constantinople, le 5 décembre 1918)

N. Lygeros


Les massacres des Grecs organisés par les Turcs et les Allemands comme ceux des Arméniens, avaient pour but l’extermination d’une race.

.Sous prétexte de trouver refuge pour les Turcs chassés d’Europe par les guerres balkaniques, 250 000 Grecs furent expulsés.

.Alors que les persécutions d’avant la guerre avaient pour but l’expulsion des Grecs de Thrace et d’Asie Mineure, celles de la seconde période étaient entreprises pour réduire à néant la race hellénique de Turquie.

.En avril 1914, von Jagow excusait ces persécutions en déclarant que chaque Grec en Turquie était un agent du panhellénisme et, par conséquent, un danger pour le pays.

.Des agences allemandes, comme la banque allemande de Palestine se livraient à une propagande violente, poussant les musulmans à la haine des chrétiens.

.Accords d’Andrinople en juin 1915 entre les Turcs et les Bulgares

1) Union commerciale turco-bulgare comme corollaire de l’union politique.
2) Enlever le commerce de l’orient des mains des Grecs.
3) Etablissement des agences musulmanes destinées uniquement aux musulmans pour rompre les relations commerciales avec les Grecs.
4) Réduire les privilèges du Patriarche.
5) Défendre l’enseignement du grec à l’avenir.
6) Convertir de force à l’Islam la population des groupements chrétiens, imposer les mariages mixtes.

.Méthode des persécutions
1) Abolition des privilèges
2) Enrôlement des Grecs
3) Contributions et réquisitions
4) Conversions forcées à l’Islam
5) Déportations
6) Assassinats

.Les chrétiens furent incorporés dans des bataillons de travailleurs et envoyés à l’intérieur. Ceux qui en faisaient partie furent réduits à l’état de squelette, tant par les plaines brûlantes de la Mésopotamie que par les montagnes glaciales du Caucase. Ils mourraient par milliers. Des bataillons entiers succombèrent au typhus, au choléra. Nombreux furent ceux qui furent massacrés par les gardes turcs, fatigués d’avoir à les surveiller. Un informateur de toute confiance me dit que 150 000 Grecs enrôlés dans ces bataillons périrent.

.Environ 250 000 Grecs de Thrace et des côtes d’Asie Mineure réussirent à s’échapper en Grèce et parmi ceux-ci, 40 000 servent dans l’armée grecque en Macédoine.

.A cause de 300 désertions dans le district de Kerassonde, 88 villages furent rasés dans le courant de trois mois. Environ 30.000 habitants, surtout des femmes et des enfants, furent obligés de marcher en plein hiver jusqu’à Angora, sans avoir le droit d’emporter un seul objet avec eux. Un quart mourait en route.

.En décembre 1914, la ville d’Aïvali fut cernée par les Turcs. Tous les hommes furent arrêtés, leurs femmes et leurs filles furent violées.

.Ces déportations en masse furent décidées par le Comité vers le commencement de 1915. Une estimation très modérée établit à 450 000 le nombre de ces déportations.

.Rafet Pacha, ex-gouverneur de Bitlis fut envoyé à Samsoun avec l’ordre formel de devenir le fléau des Grecs. Il remplit sa mission intégralement.

.Plus de 150 000 furent déportés de ce district et de celui de Trébizonde. Craignant le sort des Arméniens, des centaines de jeunes filles se suicidèrent en se jetant dans les rivières. Dans la province de Samsoun, 108 villages furent entièrement évacués et brûlés.

.En résumé, on a la certitude que 450 000 Grecs ont été déportés et sont morts, que 150 000 furent enrôlés dans les bataillons de travailleurs et sont morts, que 250 000 se sont enfuis d’Asie Mineure et de Thrace en Grèce et que 350 000 furent déportés après les guerres balkaniques avant la grande guerre.

http://www.lygeros.org/articles?n=3288&l=fr


Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Συνδιάσκεψη Ειρήνης Παρισίων και Παρατηρήσεις

Ν. Λυγερός

Η Συνδιάσκεψη Ειρήνης Παρισίων έγινε υπό την Προεδρία του Γάλλου Πρωθυπουργού Κλεμανσώ, ο οποίος έλεγε ότι οι συνθήκες είναι ένας τρόπος εξακολούθησης του πολέμου. Η διάρκεια της Συνδιάσκεψης είναι μεγάλη. Αρχίζει στις 18 Ιανουαρίου και λήγει στις 12 Μαΐου 1919. Το ανώτατο συμβούλιο αποφάσισε ότι θα παρουσίαζαν πρώτα τη γνώμη τους τα μικρά κράτη. Είναι μία απλή διαδικασία, αλλά η ερμηνεία της είναι περίπλοκη. Διότι αντικρούει το κλασικό δόγμα, προσφέρει ένα πλαίσιο διαπραγμάτευσης, αλλά όσοι δεν ξέρουν να το χειριστούν, ανοίγουν τα χαρτιά τους δίχως άμεσο κέρδος και συχνά έμμεσο κόστος. Μέσα στο πλαίσιο της απόφασης του ανωτάτου συμβουλίου να διαλύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Ελλάδα εξέφρασε προφορικά μέσω του Ελ. Βενιζέλου τις διεκδικήσεις. Αυτές οι διεκδικήσεις είναι: η Β. Ήπειρος, η Θράκη (Δυτική και Ανατολική), η Δυτική Μ. Ασία, τα Δωδεκάνησα και η Κύπρος. Επιπλέον, διευκρινίζει ότι εφόσον ο τουρκικός πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης δεν αποτελούσε την πλειοψηφία, δεν έπρεπε να συμπεριληφθεί εντός των ορίων του νεοτουρκικού κράτους. Όπως φαίνεται, η θεμελιώδης ιδέα του Βενιζέλου είναι να μετατρέψει το μικρό κράτος του βαλκανικού χώρου σε μεγάλη ανατολική δύναμη. Το απίστευτο όμως είναι ότι κανείς δεν υπολογίζει τις γεωστρατηγικές επιπτώσεις της γενοκτονίας των Αρμενίων και της γενοκτονίας των Ποντίων. Τα εσωτερικά της Τουρκίας είχαν ήδη αλλάξει, μα κανείς δεν δίνει σημασία σε αυτά τα νέα δεδομένα. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι οι ελληνικές διεκδικήσεις δεν είναι συμμετρικές και συνεπώς δεν έχουν όλες την ορθότητα της γεωστρατηγικής. Αυτή η παρατήρηση δεν είναι μόνο τωρινή. Διότι η επανεξέταση των Συνθηκών είναι πάντα εύκολη με τα νέα στοιχεία που διαθέτουμε. Οι αντιδράσεις και οι διαφοροποιήσεις υπήρχαν ήδη εκείνη την εποχή. Οι Η.Π.Α. δεν ήταν σύμφωνοι και προτιμούσαν μάλιστα την παραχώρηση ενός μεγάλου τμήματος της Ανατολικής Θράκης στη Βουλγαρία για τις θυσίες της στο Βαλκανικό Πόλεμο. Η Ιταλία αρνήθηκε να συζητήσει τις ελληνικές διεκδικήσεις. Ακόμα και οι Αγγλο-Γάλλοι που υποστήριξαν τα ελληνικά αιτήματα διαχώρισαν τη θέση τους όσον αφορά στη Μικρά Ασία. Οι διεκδικήσεις της Ελλάδας δεν ακολούθησαν τα νοητικά σχήματα της γεωστρατηγικής. Και αυτό ήταν και τότε κατανοητό. Το πρόβλημα είναι ότι ζούσαν μόνο και μόνο μέσα στο δόγμα το οποίο υπήρχε στον ιδεολογικό χώρο, δίχως γεωστρατηγικό υπόβαθρο. Το παράδειγμα της Ανατολικής Θράκης είναι ενδεικτικό της ασυμμετρίας διότι είναι στην ουσία το μόνο που έχει φυσικά σύνορα. Και τα Δωδεκάνησα ήταν μία καλή διεκδίκηση, ακόμα και αν ήταν πρόωρη για την εποχή. Όμως μόνο οι ουτοπίες δημιουργούν πραγματικότητες. Ενώ το παράδειγμα της Μικράς Ασίας και ειδικά της Σμύρνης ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλούσε προβλήματα στο ελληνικό μέτωπο. Ο χώρος ήταν ακάλυπτος και το στρατηγικό βάθος μικρότερο από το γεωστρατηγικό ορίζοντα. Το πρόβλημα είναι ότι έγινε το επίκεντρο της διαμάχης δίχως να αποφύγουν ακόμα και θεωρητικά τη μέλλουσα καταστροφή. Το θέμα της Β. Ηπείρου είναι εντελώς διαφορετικό με την έννοια ότι ερχόταν σε κάθετη αντίφαση με τη μυστική αναφορά της Συνθήκης Βερολίνου.

Το Ανεξάρτητο Σύστημα Φυσικού Αερίου Αλεξανδρούπολης ως έμμεση ενίσχυση της ελληνικής ΑΟΖ

Ν. Λυγερός

Το Ανεξάρτητο Σύστημα Φυσικού Αερίου Αλεξανδρούπολης, είναι ένας πλωτός υπεράκτιος σταθμός αεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου. Ο φορέας ανάπτυξης καλλιέργειάς του είναι η GASTRADE A.E., η οποία ανήκει στον όμιλο Καπελούζο. Ο στόχος του ΑΣΦΑ είναι μία ευέλικτη λύση αεριοποίησης, δίχως να προκαλεί φθορά στον περιβάλλοντα χώρο. Είναι λοιπόν μία επιλογή που δεν έχει καμία σχέση με τις πρόσφατες αντιπαραθέσεις στη Θράκη. Το ΑΣΦΑ αποτελεί ως ενεργειακός κόμβος μία οικονομική υποστήριξη της Θράκης και μία αξιοποίηση της τοποθεσίας σε ενεργειακό, αλλά και στρατηγικό επίπεδο της περιοχής σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Βαλκάνια και βέβαια την Τουρκία. Είναι επίσης ένας έμμεσος τρόπος ενίσχυσης της ελληνικής ΑΟΖ. Έμμεση κι όχι άμεση, διότι ο πλωτός σταθμός θα βρίσκεται γραμμικά από την ακτή 10Km, με άλλα λόγια εντός των εθνικών χωρικών υδάτων της Ελλάδας, δηλαδή εντός 6ΝΜ ακόμα κι αν ο υποθαλάσσιος αγωγός του ΑΣΦΑ θα έχει μήκος 25Km. Με τα σημερινά δεδομένα, δίχως θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και δίχως οριοθέτηση των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Τουρκίας, δεν υπάρχει βέβαια άλλη λύση. Το ΑΣΦΑ όμως είναι όντως μία έμμεση ενίσχυση, διότι ως νέος σταθμός αεριοποίησης, έρχεται να βοηθήσει με τη δράση τον υπάρχοντα σταθμό στην Ρεβυθούσα και με αυτόν τον τρόπο προκαλεί ένα νέο άνοιγμα μέσω της ικανότητάς του να δεχθεί συστήματα LNG που προέρχονται από την ΑΟΖ της Κύπρου, μέσω της ΑΟΖ της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Ελλάδα παίζει ένα ενεργειακό ρόλο σε μία κομβική περιοχή. Θα μπορεί στο μέλλον να λειτουργεί και με τα συστήματα LNG της Ελλάδας, για να μεγαλώσει την προσφορά της πατρίδας μας και στα Βαλκάνια και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ΑΣΦΑ συνδέεται απευθείας με το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου και κατά συνέπεια μπορεί να τροφοδοτήσει άμεσα την ελληνική αγορά. Επίσης έχει τη δυνατότητα σύνδεσης και υποστήριξης των μελλοντικών έργων του Νοτίου Διαδρόμου. Σε τοπικό επίπεδο το όλο σύστημα έχει τα εξής χαρακτηριστικά: υποθαλάσσιο αγωγό 25Km, θαμμένο σε βάθος θαλάσσης μέχρι 15m και χερσαίο αγωγό 4Km. Το έργο έχει λάβει την Άδεια Σκοπιμότητας από το ΥΠΕΚ στις 19 Αυγούστου 2011. Κατατέθηκε στην Κτηματική Υπηρεσία Έβρου ο φάκελος για την παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης Αιγιαλού, Θαλάσσης και Πυθμένα στις 25 Νοεμβρίου 2011. Ολοκληρώθηκε θετικά η διαδικασία γνωμοδότησης από όλες τις υπηρεσίες. Δεν είναι λοιπόν μία ουτοπία, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά ένα όραμα που υλοποιείται τώρα και που έρχεται να υποστηρίξει κι αυτό με έμμεσο τρόπο, την ελληνική ΑΟΖ. Είναι σημαντικό να το εξετάσουμε το όλο σύστημα με αυτό το βλέμμα, για να επισπευτούν όλες οι διαδικασίες υλοποίησης, έτσι ώστε να προσφέρει και μία νέα δυναμική στη Θράκη μας, διότι προσφέρει και φθηνότερη ενέργεια και θέσεις εργασίας. Το ΑΣΦΑ σε υψηλότερο επίπεδο δίνει ένα επιπλέον νόημα στους διασυνδετήριους αγωγούς της Ελλάδας προς Βουλγαρία, δηλαδή Βαλκάνια και προς Ιταλία, δηλαδή Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι βρίσκονται στο πλαίσιο της Ελληνικής ΑΟΖ.

http://www.lygeros.org/articles?n=9603&l=gr

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Όποιος θελ ας δοκιμάζ

Ν. Λυγερός

Όπως το γράφει ο Θωμάς Τσοπουρίδης στο Λεξικό της ποντιακής διαλέκτου: Στην σημερινήν Τουρκίαν οι εξισλαμισμέν Έλληνες στο Πόντον καλατσεύνε τα ποντιακά κι άλλο καλλίον ας εμάς που υβρίουμες στην Ελλάδαν. Αυτό είναι ένα χειροπιαστό παράδειγμα ότι δεν υπάρχει γλωσσολογικό πρόβλημα όσον αφορά στη θρησκεία και εξηγεί και το φαινόμενο των Πομάκων στη Θράκη. Η διατήρηση του γλωσσικού στοιχείου δεν προέρχεται αναγκαστικά από τη θρησκεία όπως θα το ήθελε μια συντηρητική άποψη του προβλήματος. Βέβαια υπάρχει το γεγονός της τουρκοκρατίας στην Ελλάδα και η ορθή αντίσταση της θρησκείας στον κατακτητή επί αιώνες. Όταν όμως η περίοδος δεν είναι τόσο μεγάλη, η γλώσσα μπορεί ν' αντισταθεί από μόνη της στην κοινωνική και κρατική πίεση. Αυτό εξηγείται και από την ύπαρξη της πίεσης και του σκληρού πυρήνα της αντίστασης. Διότι επί τουρκοκρατίας τουλάχιστον σε μερικές περιόδους το πλαίσιο ήταν σχετικά χαλαρό και επέτρεπε τη συνύπαρξη δίχως βίαιες διαμάχες. Ενώ στον Πόντο το βαθύ κράτος που εξασκεί μια συνεχή πίεση, η δημιουργία ενός σκληρού πυρήνα είναι φυσιολογική ειδικά σε μικρές κοινωνίες που είναι εκ φύσης κλειστές. Με αυτόν τον τρόπο το ποντιακό στοιχείο επικράτησε.

Υπάρχει όμως και η δύναμη της παράδοσης. Το ποντιακό στοιχείο δεν αποτελείται μόνο από τη γλώσσα ακόμα και αν αυτή κυριαρχεί μεταξύ των χαρακτηριστικών του. Ο χορός, η μουσική, αλλά και η μαγειρική εμπλέκονται με ένα συντονισμένο τρόπο στη διατήρηση της κουλτούρας. Και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και τις προσπάθειες που γίνονται για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων που επικεντρώνουν το αίσθημα της προσφυγιάς στην ύπαρξη του καθενός. Ο ποντιακός λαός είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της μη λήθης της ιστορίας. Πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν να διαψεύσουν την ιστορία όσον αφορά τα τραγικά γεγονότα του 1918 όμως οι Πόντιοι αντιστάθηκαν και αντιστέκονται με αυτόν τον τρόπο που τους χαρακτηρίζει. Υπέφεραν και ξέρουν να υποφέρουν. Δεν έχουν ανάγκη από κανένα, η ιστορία τους αρκεί. Είναι ό,τι φαίνονται και φαίνονται όπως είναι. Όποιος θέλει ας δοκιμάσει να τους μετατρέψει σε απλούς πολίτες. Οι Πόντιοι έζησαν επί χιλιετίες μέσα σε σκληρές συνθήκες και κανείς δεν μπορεί ν' αντισταθεί στις προσπάθειές τους για την αναγνώριση της γενοκτονίας. Δεν υπάρχει κομματικό πλαίσιο, είναι θέμα ποντιακής συνείδησης. Ο κάθε Πόντιος είναι ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας και όχι μόνο τραγωδίας. Το ποντιακό πνεύμα είναι ιδιαίτερα ισχυρό στη Θράκη και αποτελεί ένα σημαντικό σημείο αντίστασης εναντίον κάθε προσπάθειας τεχνητού εποικισμού. Οι Πόντιοι δεν ξέχασαν την ιστορία τους και μπορούν εύκολα να ερμηνέψουν μερικές κινήσεις που φαίνονται ανούσιες για κάποιους άλλους. Έτσι αυτός ο πυρήνας στη Θράκη δείχνει με την ύπαρξή του το παράδειγμα της αντίστασης. Το ποντιακό είναι πλέον και θρακικό.

http://www.lygeros.org/articles?n=1030&l=gr

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Ο Ζεόλιθος ως στρατηγικός στόχος

Ν. Λυγερός

Σε μία Θράκη όπου όλοι πιστεύουν ότι τίποτα πια δεν είναι δυναμικό κι ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική στα τοπικά δεδομένα, θέλαμε να προτείνουμε επιπλέον από άλλες υπηρεσίες, όπως είναι το Μουσείο Καραθεοδωρή ή το Μέγαρο Μουσικής, και τον στρατηγικό στόχο του Ζεόλιθου. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι δεν είναι συγκρίσιμα πράγματα και θα είχε δίκιο σε πρώτη φάση, αν δεν είναι ικανός να δει πιο πέρα από τον ορίζοντα της καθημερινότητας. Ένας τόπος για να ζήσει πραγματικά το παρόν του, πρέπει να έχει προοπτικές για το μέλλον και αυτές πρέπει να είναι πολλαπλές και μάλιστα σε διάφορους τομείς που είναι φαινομενικά εντελώς ανεξάρτητοι. Το ίδιο ισχύει για όλη την Ελλάδα και με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Η ιδέα δεν είναι να τα περιμένουμε όλα από μία και μόνο πρωτοβουλία και να παραμείνουμε παθητικοί στους άλλους τομείς. Αν παλεύουμε για την ΑΟΖ δεν είναι μόνο και μόνο για τους υδρογονάνθρακες, αλλά για όλες τις δυνατότητες που προσφέρει σε όλο το ελληνικό πλαίσιο. Και ξέρουμε ότι η ελληνική ΑΟΖ θα βοηθήσει και τη Θράκη μας απλώς πρέπει να έχει να βοηθήσει σε κάτι το συγκεκριμένο. Μία από τις προτάσεις μας σε πρακτικό επίπεδο είναι η αξιοποίηση του Ζεόλιθου. Η Θράκη είναι μία από τις πλουσιότερες περιοχές της Ελλάδας όσον αφορά στα πετρώματα του Ζεόλιθου. Δεν είναι ανάγκη να πούμε περισσότερο όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί οι σκεπτικιστές και οι επιφυλακτικοί θα το θεωρήσουν υπερβολικό. Ας παραμείνουμε λοιπόν στο ελληνικό πλαίσιο. Εξετάσαμε με τον Γιώργο Χατζηγεωργίου πολλές από τις ιδιότητες του Ζεόλιθου και πολλές από τις εφαρμογές του για την ανάπτυξη που σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο προσφέροντας ταυτόχρονα θέσεις εργασίας κατά συνέπεια και άλλοι μπορούν από περιέργεια και μόνο να μελετήσουν αυτά τα επιστημονικά δεδομένα και να τα αξιολογήσουν ανάλογα. Το σημαντικό είναι ότι η πατρίδα μας διαθέτει και την τεχνογνωσία και την τεχνολογία για την εξόρυξη και την εκμετάλλευση του Ζεόλιθου, πράγμα το οποίο θα προσφέρει δυνατότητες και στο λιμάνι Αλεξανδρούπολης λόγω της μεταφοράς. Με άλλα λόγια, έχουμε στη διάθεσή μας στη Θράκη ένα προϊόν πολλαπλής χρήσης που μπορεί αποτελεσματικά να φέρει οικονομικές απολαβές σε όλη την περιοχή. Επιπλέον καθώς μιλάμε για πετρώματα και όχι για μεταλλεύματα, δεν υπάρχουν βέβαια τα προβλήματα κυάνωσης που καταστρέφουν όχι μόνο το περιβάλλον αλλά και όλο το οικονομικό υπόβαθρο της περιοχής. Ο στρατηγικός στόχος του Ζεόλιθου δεν είναι ένα τέχνασμα αλλά μία πραγματικότητα που δεν έχουμε εκμεταλλευτεί. Πρέπει ειδικά οι Θρακιώτες να μάθουν όσο περισσότερα στοιχεία για τον Ζεόλιθο για να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος καθυστέρησης για την εκμετάλλευσή του κι επιπλέον οι εξορύξεις μπορούν ν’ αρχίσουν άμεσα χρησιμοποιώντας όλα τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας. Η αξιοποίηση του Ζεόλιθου δεν είναι ένα τεχνολογικό ή επιστημονικό πρόβλημα, είναι απλώς θέμα πολιτικής βούλησης και θεωρούμε ότι μέσω της ενημέρωσης αυτή θα υπάρξει σύντομα.

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Οι ειδικές οικονομικές ζώνες καταπατούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο

Ν. Λυγερός

Αυτήν την περίοδο οικονομικού μαρασμού, οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες παρουσιάζονται από τους υπέρμαχούς τους ως πανάκεια για τις περιοχές που αντιμετωπίζουν προβλήματα, μόνο που δεν εξηγούν στον ελληνικό λαό ότι καταπατούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Και βέβαια δεν διευκρινίζουν πρακτικά ότι είναι ακραίο παράδειγμα παιγνίου μηδενικού αθροίσματος και ότι κερδίζεται από την μια πλευρά, χάνεται από την άλλη. Παρουσιάζουν άλλα παραδείγματα σε άλλες χώρες, όπως είναι η Πολωνία, δίχως όμως να σημειωθεί το γεγονός ότι οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες δημιουργήθηκαν το 1994, δηλαδή 10 χρόνια πριν την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004. Κατά συνέπεια, δεν αποτελεί εξαίρεση, όπως θέλουν να το πλασάρουν στους αθώους. Δεν εξηγούν επίσης το λόγο ύπαρξης αυτών των ΕΟΖ που δημιουργήθηκαν εκτός αστικού ιστού για να διεξάγονται επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ακόμα και στην ιστοσελίδα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, μπορούμε να βρούμε τα εξής στοιχεία: «Οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες δημιουργήθηκαν για να επιταχύνουν την οικονομική ανάπτυξη των περιοχών, να διαχειριστούν τις υπάρχουσες - προ του 1990 και Σοβιετικής Ένωσης - βιομηχανικές υποδομές, να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και τέλος να προσελκύσουν αλλοδαπές επενδύσεις». Με αυτά τα δεδομένα καταλαβαίνουμε ότι μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και του όλου συστήματός της, έπρεπε να παρθούν μέτρα για την διαχείριση των εργασιών που υπήρχαν ήδη και θα κατέρρεαν με την νέα πολιτική της Πολωνίας. Κάτι το ανάλογο όμως δεν υπάρχει στην Ελλάδα και ειδικά στη Θράκη μας. Η προσέλκυση αλλοδαπών επενδύσεων σημαίνει de facto και de jure τον ερχομό και ανθρώπινου δυναμικού. Όσο η Πολωνία ήταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει ακόμα κι αν δεν ήταν αποτελεσματικό. Μετά την ένταξή της όμως αυτή η διαδικασία καταπατά το ευρωπαϊκό κεκτημένο και γι’ αυτό το λόγο η Ευρωπαϊκή Ένωση της έδωσε και ημερομηνία λήξης, διότι εμποδίζει την ελεύθερη ανταγωνιστικότητα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με άλλα λόγια το επιχείρημα της Πολωνίας δεν στέκει με τίποτα. Επιπλέον αν αυτή η διαδικασία εφαρμοστεί στη Θράκη, υποτίθεται για την καταπολέμηση της ανεργίας, οι πρώτες εταιρείες που θα ενδιαφερθούν είναι βέβαια οι τουρκικές και μαζί τους και το προσωπικό τους. Αυτό θα ήταν καλό για να γίνει ευρύτερα γνωστό για να κατανοηθεί γιατί επιλέγεται η Θράκη και όχι άλλη περιοχή, π.χ. κοντά στη βιομηχανική ζώνη της Αθήνας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ξέρουμε εξαρχής ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν θα στηρίξει αυτήν την περίεργη προσπάθεια, αλλά επιπλέον θα καταδικάσει την πατρίδα μας λόγω της καταπάτησης του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Κατά συνέπεια, όχι μόνο δεν λύνουμε τίποτα, αλλά επιπλέον φέρουμε και άλλα προβλήματα.

http://www.lygeros.org/articles?n=10315&l=gr

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Η εκστρατεία του ζεόλιθου

Ν. Λυγερός

Εκτός από τη Θράκη που γνωρίζει την αξία του ζεόλιθου λόγω εν δυνάμει παραγωγής, βλέπουμε ότι άλλες περιοχές της Ελλάδας ανακαλύπτουν επί του πρακτέου τα οφέλη του. Στη Μακεδονία έχουν γίνει ήδη πολλά πειράματα σε αγροκτήματα και όχι μόνο σε εργαστήρια που αποδεικνύουν την αύξηση της παραγωγικότητας. Στην Κρήτη σε μερικά σημεία έχουν ήδη εντοπίσει την εξοικονόμηση που επιτρέπει ο ζεόλιθος όσον αφορά στη χρήση των λιπασμάτων, διότι λόγω της οξύτητας της γης ακόμα και το 70% του λιπάσματος αχρηστεύεται και απλώς μολύνει το περιβάλλον δίχως καμιά απόδοση. Με τις πρώτες ενημερώσεις που κάναμε στην Τρίπολη, στην Κέρκυρα και στη Νάουσα αντιληφθήκαμε ότι οι αγρότες και όχι μόνο οι γεωπόνοι, οι χημικοί και οι φυσικοί, ήθελαν να προστατέψουν τη γης τους μ’ έναν τρόπο φυσικό και όχι τεχνητό που επιτρέπει ταυτόχρονα μια αύξηση της παραγωγικότητας. Οι αγρότες μας δεν κοιτάζουν μόνο το άμεσο όφελος, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Αντιλαμβάνονται πιο εύκολα από παλαιότερα ότι έχει μεγάλη σημασία η ποιότητα και αυτή δεν μπορεί να υπάρχει δίχως την προστασία της γης, διότι σε βάθος χρόνου η κακή της χρήση αποδεικνύεται επί του πρακτέου. Επιπλέον λόγω κρίσης, πολλοί επανεξετάζουν το θέμα της χρήσης της γης τους μ’ έναν τρόπο πιο ορθολογικό, ο οποίος να μην είναι αποκλειστικά βασισμένος στην έννοια της εκφυλισμένης επένδυσης που δεν αντέχει στο χρόνο. Σ’ έναν άλλο τομέα σημαντικό για την πατρίδα όπως είναι το κρασί, χαρήκαμε που βρήκαμε κτήματα να είναι ενημερωμένα για την χρήση του ζεόλιθου ακόμα και αν δεν γνώριζαν όλες τις ιδιότητές του. Διότι όταν έχεις απαιτητικές ποικιλίες και μερικές φορές και σπάνιες, ή βρίσκεσαι σε μια περιοχή με προστατευμένη ονομασία, πρέπει να είσαι προσεχτικός με το τι βάζεις στη γη σου, διότι ο χρόνος έχει μεγάλη σημασία. Η πατρίδα μας μπορεί να βοηθήσει την πατρίδα μας με το ζεόλιθο. Διότι μπορούμε να έχουμε μια μεγάλη παραγωγή στη Θράκη φυσικού ζεόλιθου, η οποία να βοηθάει και τις άλλες περιοχές για τις καλλιέργειές τους. Με αυτόν τον τρόπο, εφαρμόζουμε έναν στρατηγικό και οικολογικό σκοπό, ο οποίος είναι ωφέλιμος για όλη την Ελλάδα από τις περιοχές όπου υπάρχει μεγάλη παραγωγή έως τα ακριτικά νησιά που έχουν πρόβλημα με το νερό. Πρέπει να αξιοποιήσουμε λοιπόν τον ζεόλιθο με κάθε τρόπο, διότι η πατρίδα μας τον έχει ανάγκη για να αναπτυχθεί με σεβασμό προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους μας.

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Ελληνική παιδεία και πομακική ελευθερία

Ν. Λυγερός

Όπως ξέρουμε με την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Θράκη θα αποτελέσει ένα κομβικό σημείο. Επιπλέον με τον παραδειγματικό της πληθυσμό, η Θράκη μπορεί εύκολα να κάνει καινότομες εισηγήσεις όσον αφορά στην παιδεία. Πρέπει όμως και η κρατική οντότητα να έχει τη θέληση της δημιουργίας. Μια ξεκάθαρη περίπτωση όσον αφορά στην τοπική αναζήτηση είναι το πρώτο πομακοχώρι που συναντάμε ανεβαίνοντας από την Ξάνθη δηλαδή η Σμίνθη. Αυτό το χωριό παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια ραγδαία ανάπτυξη και ο πληθυσμός έχει αυξηθεί σημαντικά στην ίδια περίοδο. Εκεί η πομακική ελευθερία συνδυάζεται με την ελληνική παιδεία ακόμα και αν αυτό δημιουργεί προβλήματα με τις τοπικές αρχές εξαιτίας της απουσίας άλλων. Πιο συγκεκριμένα, η πρόσφατη κατάληψη του δημαρχείου από τους κατοίκους απέδειξε τη σοβαρότητα των εμποδίων που προκαλούν τουρκόφρονες θέσεις. Οι γονείς θέλουν μία ελληνική παιδεία για τα παιδιά τους ενώ ο δήμαρχος στα πλαίσια μιας ακραίας πολιτικής κατά των δημόσιων σχολείων και υπέρ της εισαγωγής των τουρκικών σε αυτά, αρνείται ν’ αποδεχθεί τις κρατικές πιστώσεις για τα σχολεία της περιοχής με αποτέλεσμα τα παιδιά να πηγαίνουν σε σχολεία δίχως θέρμανση.

Το πρόβλημα είναι απλό εφόσον οι Πομάκοι θέλουν παιδεία και με την ελευθερία τους επέλεξαν την ελληνική. Πρέπει λοιπόν το ελληνικό κράτος και οι θεσμοί του να αναγκάσουν τον Δήμο να αποδεχθεί τη νομολογία μας εφόσον δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμποδίζει τη λειτουργία του κρατικού συστήματος. Τα παιδιά και οι γονείς δεν πρέπει να είναι τα θύματα ενός παράνομου εκβιασμού. Και γι’ αυτόν τον λόγο ακόμα και τα τοπικά ΜΜΕ πρέπει να κινητοποιηθούν για να τα βοηθήσουν. Η τοπική πολιτική επηρεάζεται βέβαια από το εθνικό θέμα αλλά πολύ περισσότερο από τοπικούς παράγοντες. Μπορεί να έχουν ένα ρόλο γενικά αλλά στην προκειμένη περίπτωση είναι λανθασμένος και η ελληνική πολιτεία δεν έχει το δικαίωμα να θυσιάσει και πάλι το πομακικό στοιχείο που είναι τόσο σημαντικό στη Θράκη μόνο και μόνο για να υπάρχει μία τεχνητή ουδετερότητα. Διότι η ουδετερότητα δεν βοηθάει ποτέ τα θύματα. Τα παιδιά δεν μπορούν να περιμένουν πολιτικάντικες αποφάσεις. Θέλουν μια άμεση πρόσβαση στη γνώση διότι είναι η μόνη που θα τους εξασφαλίσει τη δυνατότητα να ενσωματωθούν κοινωνικά στον ελληνικό πολιτισμό. Ιστορικά οι Πομάκοι απέδειξαν ποιες ήταν και είναι οι αξίες τους ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας. Αυτό είναι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ως *θεσμό. Επιπλέον δεν ζητούν τίποτα για τον εαυτό τους αλλά μόνο και μόνο για τα παιδιά τους και δεν υπάρχει πολιτικός λόγος που να δικαιολογεί την αδράνειά μας. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα βοηθήσουμε. Τώρα όλοι ξέρουμε τι γίνεται και τι πρέπει να κάνουμε. Όταν ακούς τη λέξη βοήθεια, ο ρόλος σου δεν είναι πολιτικός αλλά ανθρώπινος. Οι γονείς δεν είπαν μόνο *Pόmagni αλλά βοήθεια. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν κατάλαβε το μήνυμα.

http://www.lygeros.org/articles?n=1026&l=gr

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Εθνικό πανεπιστήμιο και εθνική στρατηγική

Ν. Λυγερός

Η συμβολή του Ποντιακού στον ελληνισμό δεν περιορίζεται στο συμβατικό πλαίσιο της προσφυγιάς. Υπάρχουν πλούσια νοητικά σχήματα που δεν έχουν εξεταστεί ακόμα και δεν είναι απαραίτητα λόγω άγνοιας. Ένα από αυτά αφορά τη σχέση που υπάρχει μεταξύ εκπαίδευσης και στρατηγικής.

Όλοι ξέρουμε το επίπεδο του Φροντιστηρίου της Τραπεζούντας διότι το έχει αναδείξει η εξαντλητική μελέτη του Αντώνη Παυλίδη στο πλαίσιο της διατριβής του. Άρα, δεν υπάρχει αμφισβήτηση σε σχέση με το παράδειγμά μας. Το πρώτο ερώτημα που θέλουμε να θέσουμε είναι: για ποιο λόγο η Οθωμανική Αυτοκρατορία επέτρεψε την ύπαρξή του; Το δεύτερο που είναι πιο τολμηρό: για ποιο λόγο επιτράπηκε το επίπεδο που απέκτησε; Και το τρίτο εξηγεί την επιλογή μας ως παράδειγμα: υπάρχει συσχετισμός μεταξύ αυτού του επιπέδου και της γενοκτονίας των Ποντίων; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα υπάρχουν στρατηγικές απαντήσεις, οι οποίες είναι επιπλέον εξηγητικές για το όλο θέμα.

Όταν η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή να δημιουργήσει ένα πανεπιστήμιο στη Σμύρνη, είχε εμπεδώσει το νοητικό σχήμα που είχε αναδείξει το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας; Είναι, βέβαια, εύκολο να κάνουμε κριτικές εκ των υστέρων και μέσω της ανάλυσης γεγονότων που δεν γνώριζαν οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής. Όμως ακόμα και εύκολη, η κριτική υπάρχει. Το υψηλό επίπεδο του Φροντιστηρίου της Τραπεζούντας αποτέλεσε έναν στρατηγικό στόχο. Ήταν, λοιπόν, δυνατό ν’ αναπτυχθεί το πανεπιστήμιο της Σμύρνης ενώ κανείς δεν πίστευε ουσιαστικά και πρακτικά στη Συνθήκη Σεβρών; Και μάλιστα το ερώτημα, σε σχέση με την ποντιακή συμβολή, είναι αν ήταν επιθυμητό. Η ιστορία απέδειξε ότι η πολιτική βούληση δεν επαρκεί, αν δεν υπάρχει στρατηγικό πλαίσιο.

Αν είχε γίνει εντελώς κατανοητό αυτό το ποντιακό νοητικό σχήμα, θα υπήρχε αυτή η προσπάθεια; Σίγουρα όχι. Άρα η ουσία είναι αλλού. Η συμβολή του Ποντιακού στον ελληνισμό δεν αποτελείται μόνο από τα ιστορικά γεγονότα· έχει προεκτάσεις και στη νοόσφαιρα της στρατηγικής. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να εξετάσουμε μόνο ότι χρησίμευσε στον ελληνισμό, αλλά και ότι θα έπρεπε να είχε χρησιμεύσει σε αυτόν. Και αυτό δεν πρέπει να γίνει μόνο και μόνο στο ιστορικό πλαίσιο. Διότι υπάρχει και το μέλλον.

Αν εξετάσουμε τη Θράκη μέσω της ποντιακής συμβολής, τότε δημιουργείται ένα πλαίσιο ερωτημάτων. Υπάρχει εθνική στρατηγική που υποστηρίζει το εθνικό πανεπιστήμιο; Μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Πανεπιστήμιο της Θράκης μπορεί να παίξει τον ρόλο του πόλου έλξης για τα Βαλκάνια; H δικτύωση του Πανεπιστημίου επαρκεί για το κοινωνικό και στρατηγικό πλαίσιο;

Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι φαινομενικά θεωρητικά. Όμως, αν τα ενσωματώσουμε στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία διαχωρίζει και το πρόβλημα του Πόντου και το πρόβλημα της Σμύρνης, αλλά και το πρόβλημα της Θράκης, τότε το αφαιρετικό αποκτά μια έννοια που δεν είναι πια μόνο μια υπόθεση εργασίας. Αυτή είναι η ποντιακή συμβολή.

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Η υψηλή στρατηγική δεν χάνει

Ν. Λυγερός

Η υψηλή στρατηγική δεν χάνει
διότι ξέρει εξ αρχής
ότι τίποτε δεν είναι χαμένο
όσο δεν το δέχεσαι ο ίδιος,
διότι πάλι μπορείς
να παλέψεις κι εσύ
ενάντια στη βαρβαρότητα,
διότι τίποτε δεν είναι
δεδομένο στην πραγματικότητα
όταν έχεις όραμα,
διότι αυτό είναι ικανό
να σκεφτεί διαφορετικά
όλο το σύμπαν,
διότι με τη θέληση
του εγκέφαλου μας
όλα είναι δυνατά,
διότι κανείς από εμάς
δεν είναι ισχυρός
και μόνο το μυαλό παίζει,
αν τα συνδυάσεις
όλα αυτά θα δεις
το μέλλον της Θράκης
ως ελεύθερος πολιορκημένος
που θα νικήσει.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=12295&l=gr

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Νέες αυτόγραφες επιστολές στο Μουσείο Καραθεοδωρή

Ν. Λυγερός

Χάρη στον ακούραστο Διευθυντή του Μουσείου Καραθεοδωρή στη Θράκη, η Ελλάδα απέκτησε τέσσερις νέες αυτόγραφες επιστολές του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή. Αυτές οι επιστολές στάλθηκαν από το διάσημο μαθηματικό στον καθηγητή Καλιτσουνάκη στις 17 Μαΐου 1926, 6 Οκτωβρίου 1935, 6 Ιανουαρίου 1936 και 16 Ιουλίου 1940. Με αυτές τις επιστολές δεν επιβεβαιώνουμε μόνο μερικά βιογραφικά στοιχεία του Κ. Καραθεοδωρή αλλά και το εύρος των γνώσεων του σε τομείς που ξεπερνούν μακράν την ιδιότητα του κλασικού μαθηματικού. Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται στον Wolfgang Lazius (1514-1565) τον αυστριακό ουμανιστή, ο οποίος ήταν ιατρός, ιστορικός και χαρτογράφος. Η πρόσβαση μας στη βιβλιοθήκη του Κ. Καραθεοδωρή χάρη στη κόρη του, αποδεικνύει ξεκάθαρα την αγάπη του για τα παλιά βιβλία, τα οποία καταγράψαμε για το μουσείο Καραθεοδωρή. Στην επιστολή του αναφέρει ότι απέκτησε το Commentariorum Rerum, Graecarum (Libri II), Βιέννη 1558 με δύο χαλκογραφημένους χάρτες με την Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο και Κρήτη. Παρατηρεί μάλιστα ότι το Βρετανικό Μουσείο δεν έχει παρά την έκδοση του 1609 δίχως τους χάρτες και την έκδοση Johann Friedrich Gronovius (1611-1671) του Γερμανού κριτικού και ειδικού της λατινικής γλώσσας. Κι αναρωτιέται αν υπάρχει η πρώτη έκδοση στο Βερολίνο. Σε άλλη επιστολή ο Κ. Καραθεοδωρή αναφέρεται στον Jean de La Bruyère (1645-1696) του Γάλλου ηθικολόγου μέσω της κριτικής του διάσημου Voltaire (1694-1778), του οποίου έχει τα Άπαντα που αποτελούνται από 80 τόμους, μία έκδοση της εποχής που άνηκε σε μία μαρκησία, την οποία είχαμε την ευκαιρία να εξετάσουμε με την κόρη του Κ. Καραθεοδωρή. Αυτή η νέα επιτυχία του Μουσείου Καραθεοδωρή αναδεικνύει ότι υπάρχει μέλλον, όταν υπάρχουν σπάνιοι άνθρωποι που το δημιουργούν.






Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Το κρυφό μέρος

Ν. Λυγερός

Το κρυφό μέρος
ήταν στη Θράκη
εκεί όπου το τρίγωνο
είναι πέτρινο
και μέσα του ζει
ο ζεόλιθος
που περιμένει
εδώ και χρόνια
να βοηθήσει
την πατρίδα μας
όπως κάνει
εδώ και αιώνες
το μάρμαρο μας
που με το φως του
ανέδειξε
τον πολιτισμό
τον Ελληνισμό
που δημιούργησε
τον ουμανισμό
που προσέχει
κάθε μονάδα
της Ανθρωπότητας.

http://www.lygeros.org/lygeros/11392-gr.html

Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Η βάρβαρη καταπάτηση και η ελληνική απελευθέρωση

Ν. Λυγερός


Όταν εξετάζουμε αντικειμενικά αυτήν την περίοδο τα δεδομένα που επικρατούν στην πατρίδα μας, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν προοπτικές σε στρατηγικό επίπεδο αρκεί να βλέπουμε και τα ανάλογα νοητικά σχήματα σε βάθος χρόνου. Δεν μπορούμε γνωρίζοντας ότι είμαστε σε φάση να θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ και αυτό μας προσφέρει τη δυνατότητα όχι μόνο ανάπτυξης αλλά και ανάκαμψης της οικονομίας, να περιμένουμε παθητικά να καταστρέφουν την Μακεδονία και τη Θράκη με τη χρήση του κυανίου και του αρσενικού την ώρα που το χρηματιστήριο δείχνει αρνητικές τάσεις στον τομέα του χρυσού. Δηλαδή με άλλα λόγια, υπάρχει πλέον μεγάλη πιθανότητα αυτές οι καταστροφικές επενδύσεις να μην αξιοποιηθούν ούτε καν οικονομικά. Επιπλέον αφού στη Θράκη έχουμε κοιτάσματα ζεολίθου που δεν καταπατούν όταν εξορυχθούν ούτε τους ανθρώπους ούτε το περιβάλλον. Γιατί λοιπόν πρέπει να αφήσουμε να καταστρέψουν οριστικά την πατρίδα ενώ δεν υπάρχει ούτε καν οικονομική δικαιολογία. Όταν μια χώρα έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται σε άθλια κατάσταση είναι έτοιμη να αποδεχθεί τα πάντα. Μόνο που αυτό δεν ισχύει για την Ελλάδα και το παράδειγμα του ζεολίθου είναι ενδεικτικό. Όλη η παγκόσμια ετήσια παραγωγή είναι της τάξης των 4 εκατομμυρίων τόνων. Και στη Θράκη μας έχουμε κοιτάσματα τάξης μεγέθους 70 εκατομμυρίων τόνων και δεν υπάρχει ακόμα παραγωγή λόγω γραφειοκρατίας. Τώρα όταν κοιτάζουμε τα αναμενόμενα αποθέματα που βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ και ειδικά στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης, ξέρουμε ότι η αξία τους είναι της τάξης των 1,3 τρις. Γιατί λοιπόν να μην αξιοποιήσουμε αυτά τα πολύτιμα δεδομένα που έχουν μάλιστα ενισχυθεί από τις σεισμικές έρευνες της νορβηγικής εταιρίας PGS; Γιατί να θέλουμε να θυσιάσουμε την Μακεδονία και τη Θράκη την ώρα που γνωρίζουμε ότι οι ετήσιες απολαβές του ελληνικού κράτους από όλα τα μεταλλεία της χώρας είναι της τάξης των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Ενώ η Κύπρος μόνο και μόνο με τα bonus υπογραφών για τα οικόπεδα που βρίσκονται στη κυπριακή ΑΟΖ έχει πάρει ήδη 200 εκατομμύρια ευρώ. Η ελληνική ΑΟΖ και ο ζεόλιθος μας επιτρέπουν να αποφύγουμε έξυπνα και αποτελεσματικά οποιαδήποτε οριστική καταστροφή στην Μακεδονία και στη Θράκη. Κι όταν μας ζητήθηκε επίσημα αν πρέπει να αξιοποιήσουμε τις σπάνιες γαίες που βρίσκονται στην πατρίδα μας, η απάντηση μας ως επιτροπή ήταν αρνητική διότι η χημική εξόρυξη γίνεται με ανάλογο τρόπο από αυτήν του χρυσού δηλαδή με την χρήση ουσιών όπως είναι το κυάνιο και το αρσενικό. Ενώ εδώ μπορέσαμε να λειτουργήσουμε στρατηγικά λέγοντας ότι θα περιμένουμε να υπάρχει μια μέθοδος που δεν μολύνει το περιβάλλον με αυτόν τον τρόπο, γιατί να μην εφαρμόζεται σε γενικότερο πλαίσιο τώρα που ξέρουμε αντικειμενικά ότι η Ελλάδα έχει θεαματικές προοπτικές με την ΑΟΖ και το ζεόλιθο.

http://www.lygeros.org/articles?n=11282&l=gr